Ciosanie trumien

[Marcin Sztelak]

Chrzęst za chrzęstem butów zbliżam się do finału, (niepożądany, ale konieczny), na słońcu schną skóry zdarte z namolnych domokrążców, wyprawią je ładnie i będą ostatnią namiastką luksusu.
Na razie wysłałem parę listów (dziękczynnych) do wszystkich, którzy podziękowań pragną.
Zamknięte w słoikach po marmoladzie i gołąbkach pewnie nie dotrą, ale butelek szkoda. Może nauczę się robić w nich statki albo chociaż latarnie dziobowe.
Jednak Stare, pomarszczone jak śliwki, gadają, lecz smak i zapach przepowiedni wyblakł i śmierdzi, więc - a kysz do trumny staruchy, do trumny.
Tysiąc jeden drobiazgów do życia niezbędnych owinę poplamionym kocem dziewictwa (nie pierwszym) i w skupie zamienię na cokolwiek, byleby było bez znaczenia. Albo spróbuję wybrać z oczu rzęsę – wtedy łatwiej będzie zacisnąć powieki. Gdy zdarta do kości płyta zaskrzeczy pieśni, coś jakby Te deum, czy marsz Chopina, zresztą nut nie rozróżniam, więc dam spokój domniemaniom.
Jak mawiał mój Nauczyciel Poezji wydąwszy wargi: po co ci to i tak nigdy nie określisz.

[eka]

pewnei

- literówka.

------------
Listy jak poglądy, formy jak wiersze, liryczne akty - ciosanie trumien.

Jak mawiał, mój Nauczyciel Poezji wydąwszy wargi: po co ci to i tak nigdy nie określisz.

Racja, ale to, co łatwe - nie jest ważne.

[Halmar]

Sny zaczęły budować tendencje, układać się w matematyczne wzory i równania. Psychodeliczny odpoczynek komórek? Alegoria, kalambur? Być może Freud?
Ciężka Twoja miniatura jak ołowiana pokrywa trumny ;(

[Nula.Mychaan]

Dobry