Gra w zielone

[Marcin Sztelak]

Mój dziadek namiętnie jadał jabłka, tylko te zielone. Na nic zdało się to poświęcenie – umarł.
Co prawda blisko setki, ale zawsze.
A to napawa mnie niepokojem, szczególnie na widok jabłek. I ani mi w głowie mieszanie się do polityki, mam dość własnych problemów – przede wszystkim zajmuje mnie śmiertelność życia.
Jednak jako mężczyzna zaciskam zęby i zjadam szarlotkę, chociaż bardziej z przekory niż łakomstwa. No, może pomijając bitą śmietanę na wierzchu, ale w końcu nie jestem zwolennikiem orędowników diet i postów. W takim umartwianiu się jest coś nienaturalnego, może nawet zbliżonego do ekshibicjonizmu.
Zresztą jak chcą niech poszczą i katują się dietami, ja zjem jeszcze kawałek ciasta. Oczywiście z poświęceniem, bo przecież zdecydowanie wolę gruszki.
Żółte.

[Nula.Mychaan]

Fajny tekst
Ja tam lubię i jabłka, i gruszki, a szczególnie jak są z ciastem, o bitej śmietanie nie wspomnę

[tabakiera]

Cóż, nie unikniemy tego, co nam w genach przekazano.
Możemy najwyżej przetworzyć (tu jabłka w szarlotkę).

A człowiek (jabłko) myśli, że daleko od jabłoni spadnie.
Guzik.

Z polotem napisany tekst.

[witka]

Siedzą na dach dwa gołębie.
Jeden grucha, drugi Jabłko.