odpryski

[Miladora]

stworzyliśmy siebie inaczej niż to widzą ludzie.
w zbyt różnych ramach okalających ciemność
wirtualnych nocy. wśród wyładowań neuronów
jesteśmy wciąż inni choć tacy sami. nie można
żeglować w pustce bez nieustannych potknięć
o słowa mające i niemające znaczenia dlatego
potykamy się czasem krzyżując gesty czasem
myśli. wybiegając w powrót by świt zastał nas
nad pustą kartką. tabula rasa. zapis milczenia.

simone de beauvoir stworzyła śliczne obrazki.
hemingway – ruchome święto. my wpisujemy
własne w nierzeczywistość spoza. nie można
wytłumaczyć świata zacierając ślady sprzed
by nie zmieszały się z innymi. kazuo ishiguro
zamknął w okruchach dnia obrazy nieodwagi.
święto iluminacji minęło. nie poznamy siebie
niczego i nic nie jest wytłumaczalne niczym.
rozdano wszystkie okruchy. rien ne va plus.

[Sokratex]

Rozprawka filozoficzna?

Pozdrawiam.

[Gloinnen]

No właśnie, miałam takie samo odczucie po przeczytaniu utworu. Dla mnie jest zdecydowanie za bardzo skondensowany, właśnie, jeśli chodzi o te filozoficzne odniesienia.
Proza poetycka to trudny gatunek. Według mnie powinna opierać się na zmysłowości, na jakimś obrazie, który stanowi punkt wyjścia dla czegoś innego: mogą to być rozważania egzystencjalne właśnie, mogą być emocje, itd. Całość powinna być jednak przejrzysta i w miarę prosta. U Ciebie jest gęsto, intelektualnie, nie potrafię wczuć się w ten tekst. To już chyba kwestia indywidualnego gustu, po prostu wolę, jak mnie niosą wizje, metafory, mikroopowieści - w rzeczywistość poznawalną smakiem, zapachem, dotykiem, barwami. Twoja miniaturka jest bardzo abstrakcyjna, a ja w świecie abstraktu źle się czuję.

Pozdrawiam,


Glo.

[Miladora]

Rozprawka filozoficzna?

Raczej przemyślenia.

Całość powinna być jednak przejrzysta i w miarę prosta. U Ciebie jest gęsto, inelektualnie

Cóż, nie można samych rymowanek pisać, Glo.
Zresztą ja jestem intelektualistką niestety.
To właściwie dialog z drugą, wirtualną osobą. O stwarzaniu swoich awatarów poza realem. O tym, czym się jest wtedy dla siebie.

Dziękuję za wgląd, Glo i Sokratesku.

[Gloinnen]

To właściwie dialog z drugą, wirtualną osobą. O stwarzaniu swoich awatarów poza realem. O tym, czym się jest wtedy dla siebie.

No proszę, taki temat, a ja na to nie wpadłam. Widocznie mam hermetyczny umysł.

Sama jestem zafascynowana właśnie tymi relacjami, o których mówisz, i może się pokuszę o jakąś kontrę.

Pozdrawiam,

Glo.

[Miladora]

No proszę, taki temat, a ja na to nie wpadłam. Widocznie mam hermetyczny umysł.

Nie martw się. Ja jestem zwichrowana.