milosc

[Ania ayalen]

...znasz mnie dobrze....od tak dawna mieszkam w miekkim, przytulnym wnetrzu twoich dloni, napelniajac je czuloscia, a ty zaciskasz rece kryjac je w kieszeniach, a ty nie chcesz mnie odnalezc w radosnym tancu palcow frunacych milosnym dotykiem, uparcie nie chcesz mnie widziec, gdy zagladam w twe oczy z glebi lustra, a ty przymykasz oczy bojac sie naglej tesknoty ktora moglbys w nich dostrzec, i zaciskasz mocno usta jakbym nie osiadla w kacikach twych ust usmiechem jak sloneczne iskry. A przeciez slyszysz mnie, gdy przybiegam do ciebie z blekitu ciszy a ty zamyslasz sie zapatrzony, zasluchany w nas, i usmiechasz sie, a w twe oczy powraca nadzieja, a potem znow szorstkim, niechetnym gestem odpedzasz milosc klamiac ze mnie nie ma...

[e_14scie]

Wiesz Aniu, a jakby zastosować wersyfikację? Uważam, że warto.

[Ania ayalen]

a sprobowalabys? Na pewno zrobisz to lepiej niz ja

[iskierka]

bardzo ładny byłby z tego wiersz

[Ania ayalen]

Dziewczyny, to ja Wam to oddam, i robta co chceta. Na razie wglebiam sie w slowo ,, przychylnosc''bardzo niedoceniane, bagatelizowane, a szkoda

[skaranie boskie]

To akurat bardzo przyjemny tekst.
Tu nazwa proza poetycka ma w pełni uzasadnione zastosowanie.
Nie kombinujesz z przemycaniem podtekstów, wypowiedź jest prosta i... piękna.
Podoba mi się.
Pomysł Ewy z wersyfikacją interesujący, warto spróbować, choć to nie znaczy, że trzeba.