Siatka z brązu. Drobne kaboszony
upiął na niej najbieglejszy kunsztmistrz.
Jednym ruchem czarodziejskiej różdżki
Porozpalał w nich iskry zielone.
Na mozaikę z hebanu i teku
rzucił garść berylowych bieżników.
W ich pluszową miękkość wpiął bez liku
szlifowanych, bursztynowych ćwieków.
Cykl się zamknął, wąż pochwycił ogon. Życie święci tryumf w nowych szatach,
tylko miłość nie mija nikogo, daje szczodrze, rozdanym bogata.
cdn.
Primavera (1 - wiosna)
Moderatorzy: skaranie boskie, Lucile
- Ewa Włodek
- Posty: 5107
- Rejestracja: 03 lis 2011, 15:59
Primavera (1 - wiosna)
Ostatnio zmieniony 12 paź 2015, 18:30 przez Ewa Włodek, łącznie zmieniany 1 raz.
- skaranie boskie
- Administrator
- Posty: 13037
- Rejestracja: 29 paź 2011, 0:50
- Lokalizacja: wieś
Re: Primavera (1)
Zainteresowałaś Ewo, tymi kilkoma wersami.
Teraz będę czekał na rozwinięcie, skoro bowiem ma to być cykl, trudno o wiążącą wypowiedź po pierwszej miniaturze.
Zachęcam tedy do kontynuacji.
Teraz będę czekał na rozwinięcie, skoro bowiem ma to być cykl, trudno o wiążącą wypowiedź po pierwszej miniaturze.
Zachęcam tedy do kontynuacji.
Kloszard to nie zawód...
To pasja, styl życia, realizacja marzeń z dzieciństwa.
_____________________________________________________________________________
E-mail
skaranieboskie@osme-pietro.pl
To pasja, styl życia, realizacja marzeń z dzieciństwa.
_____________________________________________________________________________
skaranieboskie@osme-pietro.pl
- pallas
- Posty: 1554
- Rejestracja: 22 lip 2015, 19:33
Re: Primavera (1 - wiosna)
Nie wiem, ale tytuł nawiązuje chyba do obrazu Sandro Botticelli.
Jak wiem namalował narodziny Wenus.
Widzę kobietę obdarowaną szlachetnymi kamieniami.
Myślę, że to metafora miłości czyli Wenus.
Ale także wiosny, która po darowuje życie jak i miłość.
Obsypuje ludzi wielkimi darami. Są one magiczne. Nie zapomniane wrażenia.
Ostatnie słowa zostały pochylone. Zamyka się cykl. Odżywa na nowo.
Triumfuje życie ubrane w nowe szaty.
Wiosna symbol miłości, którą można obdarować każdego.
Tak widzę ten zwięzły wiersz. Najbardziej mi się podobają te słowa:
Tytan
Jak wiem namalował narodziny Wenus.
Widzę kobietę obdarowaną szlachetnymi kamieniami.
Myślę, że to metafora miłości czyli Wenus.
Ale także wiosny, która po darowuje życie jak i miłość.
Obsypuje ludzi wielkimi darami. Są one magiczne. Nie zapomniane wrażenia.
Ostatnie słowa zostały pochylone. Zamyka się cykl. Odżywa na nowo.
Triumfuje życie ubrane w nowe szaty.
Wiosna symbol miłości, którą można obdarować każdego.
Tak widzę ten zwięzły wiersz. Najbardziej mi się podobają te słowa:
Dotarłem przez ten gąszcz słów. Ciesz się, bo warto było.Ewa Włodek pisze:Cykl się zamknął, wąż pochwycił ogon. Życie święci tryumf w nowych szatach,
tylko miłość nie mija nikogo, daje szczodrze, rozdanym bogata.
Tytan
Porzućcie wszelką nadzieję, którzy tu wchodzicie.
/Dante Alighieri - Boska Komedia/
/Dante Alighieri - Boska Komedia/
- Ewa Włodek
- Posty: 5107
- Rejestracja: 03 lis 2011, 15:59
Re: Primavera (1 - wiosna)
toś mnie uradował, Skaranie...skaranie boskie pisze: Zainteresowałaś Ewo, tymi kilkoma wersami.
właśnie tak, Pallasie, właśnie tak...pallas pisze: Triumfuje życie ubrane w nowe szaty.
Wiosna symbol miłości, którą można obdarować każdego.
Panowie, cieszę się, że Wam moja wiosna przypadła do gustu, dziękuję, że zechcieliście pobyć chwilkę i rzec tyle serdecznego
samo dobre Wam posyłam
Ewa
- coobus
- Posty: 3982
- Rejestracja: 14 kwie 2012, 21:21
Re: Primavera (1 - wiosna)
Przypadła ta wiosna do gustu. Przypadła... Ode mnie też
” Intuicyjny umysł jest świętym darem, a racjonalny umysł - jego wiernym sługą." - Albert Einstein