Tytani /2/ - Erynie

[pallas]

od początku

Erynie

Gaja w zieleni stąpa, krwią rosy skąpana.
Krzyk okrutny wyrwany z niebiańskiej gardzieli;
W dół unosi się słowo: gniew, kara, sumienie.
Ziemia strzepnie kolce róż, rdza złączy się z echem.

Mgła spowiła chłodem liść, z całunu małżonki.
Ogień pochodni strawił, przepiękne trzy krople.
Esowaty jad włosa, piór czerń, sług ciemności;
Grymas wieczny na twarzy, szukają zabójcy.

W dole zrodzone w górę unoszą swe truchła.
Matka strwożona patrzy, słup soli kamienny.
Rada tytanów z niebem, rzec można na ziemi,
Bliscy zgody podziału, gdy tarcza wśród braci.

Każdy myśli skarb władzy, syn, lichy dar strąca,
Pierwszy tytan pozostał, wiatr głuchy szaleję.
Bracia domenę dzierżą, a władca trwa w górze.
Ziemię sen zbudził lekki, by Niebo ostrzegła.

Piorun iskrzy szalony, wiruję Boreasz,
Gną się gaje oliwne, zwierz czmychnął w jaskinie.
Matka odrywa stopy, mgła oczy zasłania.
Rdzawy włos, strojny krok dam, by ucichł wiatr niebios.

Kronos oczy przymruża, głos chmury odgania;
Mara cieniem łez uschłym, myśl rękę podaje.
Zbrodnia sumieniem kuła głaz pusty słów echem.
Gniew i kara w ciemności Erebu kopały.

Gaja syna osłania: odpuście łaskawe.
Niech syn żonę odszuka, fortuna mu sprzyja.
Kronos odchodzi z tronu, by Fatum wygrała,
Bo rzeka biec chce w morzę, dość krótko lub długo.

cdn

[Lucile]

tytaniczną pracę wykonujesz Tytanie

Witaj,
zamieszkałeś na Olimpie i nam - śmiertelnikom - objawiasz oraz opisujesz
prawdę oraz przesłanie zawarte w mitach.
A skoro mieszkasz na Olimpie, musi to być mitologia grecka.
Po "Uranosie i Kronosie" przyszedł czas na "Erynie", zamieszkujące
najmroczniejszy zakamarek Tartaru - Ereb, które nie są tylko boginiami zemsty,
ale i.. wyrzutów sumienia.
Tak na marginesie, bardzo wymowne, w kontekście ostatniego wiersza Eko o uchodźcach.
Wracając do meritum -
Erynie, a było ich trzy:
Alekto - niestrudzona, Tyzyfone - mścicielka, Megaja - zawistna,
jak to pięknie trzynastozgłoskowcem nam wyłożyłeś, zrodzone z kropel krwi
ojca Uranosa (Niebo), które zrosiły matkę Gaję (Ziemia), niestrudzenie ścigające
i bezlitosne karzące, tylko raz - jak powiadomił nas Ajschylos "odpuściły".
Za namową Pallas Ateny zaniechały zemsty na matkobójcy Orestesie.
Wprawdzie Eurypides podaje nieco inną wersję wyjątkowej
łaskawości - trzech surowych, by nie rzec okrutnych sióstr -
tu interweniował sam Apollo, a w przywiezieniu z Taurygi posagu Artemidy,
pomogła mu siostra Ifigenia.
Zapewne z tego powodu otrzymały też miano eumenid- bóstw opiekuńczych.
Czyli "mściwość" potrafi połączyć się z "łaskawością". To zawsze brzmi optymistyczne.
Piotr, sam widzisz, jak przypominają, niemalże wyświetlają, mi się wykłady
ze sztuki i mitologii antycznej.
I już za to odkurzenie pamięci bardzo Ci dziękuję.

Z radością zauważam, że na naszym Ósmym pięterku
pozagłębiać się mogę w cykle.
Różnorodne cykle - skaraniowe - monumentalne i z wielką swadą
i znajomością rzeczy napisane prawdziwe dzieje naszej ojczyzny,
Twoje - intrygujące - w antycznych klimatach, ale jakże bliskie współczesnym,
niewesołym i - niestety - nie mniej krwawym czasom,
oraz dwa całkiem inne cykle; niezwykłe,
lekkie i zwiewne, jak przelotny pocałunek lub muśniecie pięknej dziewczyny
- Ewy Włodek i Coobiego.
Jest co czytać, delektować i jest nad czym się zastanawiać.

Piotrek, teraz wybacz, trochę marudzenia,
ale "dziobie" mnie to w harmonijnie płynącym nurcie
Twojej narracji.
Chodzi mi o kilka literówek - raz brakło ogonka, raz go za dużo.

Myślę, że sam wyłowisz:

Ogień pochodni strawił, przepieknę trzy krople.

nie rozumiem - przepieknę ?

W dole zrodzonę w góre unoszą swe truchła.

gdy tarcza w śród braci.

Bracia domene dzierżą , a władca trwa w górze.

Ziemie sen zbudził lekki, by Niebo ostrzegła.

Gaia syna osłania: odpuście łaskawę.
Niech syn żone odszuka, fortuna mu sprzyja.
Kronos odchodzi z tronu, by Fatum wygrała,
Bo rzeka biec chcę w morze, dość krótko lub długo.

Za całość wielkie
Masz we mnie czytelniczkę

Pozdrawiam serdecznie
Lu cile

[EdwardSkwarcan]

Ziemia strzepnie kolce róż, rdza złączy się z echem.

Czy nie lepiej "róż kolce"?

Mgła spowiła chłodem liść z całunu małżonki.

Rytm poszedł spać

Ogień pochodni strawił, przepieknę trzy krople.

Chyba chochlik się zakradł

W dole zrodzonę w góre unoszą swe truchła.

Znowu chochlik

Bliscy zgody podziału, gdy tarcza w śród braci.

Co ten chochlik wyprawia?

Bracia domene dzierżą , a władca trwa w górze.
Ziemie sen zbudził lekki, by Niebo ostrzegła.

Zajrzę po korekcie
Pozdrówka

[pallas]

Dziękuję Luci za komentarz.
I za to, że mogłem przypomnieć wykład.
Za marudzenie również tylko z jednym się nie zgodzę, a mianowicie z tym:

Bracia domenę dzierżą , a władca trwa w górze.

sprawdziłem w słowniku ortograficznym dzierżą
(powinienem to robić częściej, ze względu na moją nieporadność językową)
i w nim to słowo jest dobrze odmienione.

Zawsze masz coś ciekawego do powiedzenia.

EdwardSkwarcan mógłbym zmienić te "róż kolce", bo nie zaburzają akcentowania,
ale jak to czytam mi w głowie brzmi lepiej tak jak jest. Ale za sugestię dziękuję.
Przepraszam, ale nie rozumiem, że gubię rytm tu:
Mgła spowiła chłodem liść, z całunu małżonki.

Dziękuję również za odwiedziny.

[Lucile]

pallas pisze:
Bracia domene dzierżą , a władca trwa w górze.

Pallasie, nie chodziło mi o słowo dzierżą - jest jak najbardziej poprawne - a
o domene, czy nie zabrakło ogonka? oraz niepotrzebną spację przed przecinkiem,

z uśmiechem
Lu

[pallas]

Wiem domenę poprawiłem spacja rzeczywiście była.

Przepraszam moje oczy psikusy mi sprawiają.

Jeszcze raz dziękuję za odwiedziny i komentarz.

Piotrek

[eka]

Piorun iskrzy szalony, wiruje Boreasz,
Gną się gaje oliwne, zwierz czmychnął w jaskinie.
Matka odrywa stopy, mgła oczy zasłania.
Rdzawy włos, strojny krok dam, by ucichł wiatr niebios.

Ta strofa naprawdę dobrze napisana, według mojego spojrzenia oczywiście.

[skaranie boskie]

Trochę się, miejscami, gubi rytm.
Innymi miejscami wkradają się literówki, ale... Ale poczytać miło. Nastrój graniczący z niesamowitym, chyba za sprawą szybkich zmian scenerii osiągnięty, a jeśli o zgodności z oryginałem mówić, to właściwie nie ma o czym. Nic dodać, nic ująć.

[pallas]

Eka miło mi, że Ci się podoba. Wiesz ja też lubię ten fragment.

Skaranie dzięki. Muszę popracować nad rytmem, bo już druga osoba o tym wspomina.


Tytan