Moje pożegnanie J.Kawalca

[JSK]

Julian Kawalec (11.10.1916 - 30.09.2014)



Żegnaj Julianie

Umarł Julian Kawalec – kimże był, na Boga?
Urzędnik od „kultury” zadaje pytanie;
Więc którędy, po jakich przedreptałeś drogach,
Że większość nie kojarzy, nie wie, nie poznaje?

A ty bywałeś tylko „Ziemi przypisany”;
„Tańczący jastrząb”, „W słońcu”, jakby czas swój prześnił
I powiększyłeś grono dawnych, zapomnianych,
Więc na cóż ci „Gitara (choć) z rajskiej czereśni”?

Śmierć jednaką ma miarę i tragizm jednaki
I ból jednako trawi umysły niektórych;
Przecież bardziej śledzimy kolorowe ptaki
Które kreślą nam nowe pojęcie „kultury”.

Wielcy cicho odchodzą, bez fanfar, nagłośnień,
Nie są celebrytami za życia, po śmierci,
Więc o tobie, Julianie, też nie będzie głośniej,
Złą dziedzinę wybrałeś, by czas ci poświęcić.

Żebyś sporo był młodszy, po wybiegach hasał,
To rozumiem. Lecz żeby pamiętać pisarza…?

.

[coobus]

Wspomnienie na miarę poety, któremu jest poświęcone. Dobrze skrojona miara. Sam pomysł mi się podoba - poświęcić kilka poetyckich słów wielkim, którzy odchodzą. Nie znaczy to, że zmierzyć się z nimi. Oddać hołd, po prostu.
Siedzi we mnie takie przekonanie, że bez tych, którzy mnie prowadzili przez życie - a nie każdej ręki się chwytałem - sam byłbym inny, uboższy.
Oddałeś, Janie, swój hołd ładnym słowem

[anastazja]

A ty bywałeś tylko „Ziemi przypisany”;
„Tańczący jastrząb”, „W słońcu”, jakby czas swój prześnił
I powiększyłeś grono dawnych, zapomnianych,
Więc na cóż ci „Gitara (choć) z rajskiej czereśni”?

Chwalebny wiersz na cześć śp. J.K. Mam nadzieję, że docenił Twój trud Janie. Pozdrawiam