skowyt. karawana idzie dalej

[alchemik]

pies szczeka
idą święta

jingle bells jingle bells…
rozśpiewani srebrzystymi dzwoneczkami
ciężarówkami z coca colą
prosto z ulic miast
mikołaje wjeżdżają przez ciekłokrystaliczne bramy

cicha noc święta noc…
pies wyje

sąsiad z góry obcasem
łup! łup! łup! łup!
sąsiad z dołu kijem od szczotki
stuk! stuk! stuk! stuk!

pierwsza gwiazda
pies skomli

w zaciszu waniliowe aromaty ciast i jedliny
na klatce schodowej…
sąsiad z lewej
ktoś się zesrał
sąsiad z prawej
zdechły szczur

w żłobie leży któż przybieży kolędować…?

ani reniferowy zaprzęg św. mikołaja
nawet nie karawan

z trudem odlepione od podłogi
zapakowane w szczelnym plastykowym worku
bez zwłoki
wrzucono do wozu asenizacyjnego

pies warczy
tocząc pianę z pyska

nie zdołał przemówić ludzkim głosem
uśpiono zastrzykiem
humanitarnie
jak to w święta