Skrzyżowanie

[Gloinnen]

Ateista - człowiek zwątpień. Antyklerykał - padlinożerca, który na tych zwątpieniach żeruje.

[Sede Vacante]

Jestem i tym i tym i nie zgodzę się.
Raczej uważam - wybacz - że to teoria mocno wpasowująca się w katolickie "bojówki" chcące zepchnąć ateistów i antyklerykałów poza nawias.
Mistrzami żerowania na zwątpieniach są klerykałowie i to prawda tak oczywista, że nie potrzeba tego wyjaśniać, wystarczy się rozejrzeć.
Ateista nie wątpi - ateista wie, ewentualnie "ma to gdzieś".

Także, bez osobistych ataków, bzdura.

[Gloinnen]

Ja jednak oddzielam ateistów od antyklerykałów, nie stawiam ich w jednym szeregu.
Znam sporo osób niewierzących - i nie powiedziałabym, że w ich przypadku jest to problem "że mam to gdzieś".

Dla mnie to właśnie ludzie pełni zwątpień w ład świata. Bo skoro nie ma Boga, który mógłby stanowić jakiś punkt odniesienia - to pozostaje jedynie chaos, cierpienie, nienawiść jednych do drugich - i wszystko dozwolone w ramach uniwersalnego bezprawia. Dla mnie samotność świata byłaby czymś absolutnie przerażającym i przygnębiającym. Stąd właśnie zwątpienia.

Mam też przed oczami ateistyczny nurt egzystencjalizmu, który przenosił odpowiedzialność za wszystko z postaci Boga na jednostkę. To również było źródłem zagubienia, bo człowiek niósł na ramionach ogromny bagaż, z którym musiał zmagać się właściwie bez drogowskazów.

Ateiści nie muszą być ludźmi bezmyślnie negującymi Boga. Zadają pytania, pragną znaleźć inne filary dla zasad moralnych, dla poglądów politycznych, dla osobistych wyborów. Są rozczarowani, sfrustrowani, skrzywdzeni - i nie mogą zrozumieć, jak to możliwe, skoro podobno istnieje ten boży ład. Są to także osoby, które poddały się apoteozie rozumu, nauki i im bardziej zaglądają w tajemnice wszechświata, tym bardziej (jak w bajce o Kubusiu Puchatku) tam Boga nie widzą.

Ale ich szanuję. Szanuję ich zwątpienie, ich poszukiwania (jeżeli są).

Natomiast tumiwisizm jest według mnie (bez urazy) chyba najgorszą rzeczą, jaka może przytrafić się człowiekowi w jego drodze przez życie. Podpisuję się rękami i nogami pod stwierdzeniem, że jesteśmy ludźmi, dopóki stawiamy sobie pytania. To jedna strona medalu.

Antyklerykał to zupełnie inna para kaloszy. To ktoś, kto wykorzystuje zwątpienia, trudne pytania, ludzkie rozczarowania, niepokoje - aby rozbić wspólnotę, aby Boga, wiarę, religię zmieszać z błotem, wyszydzić, obrócić w perzynę niewygodny dla niego system wartości. Zgodnie z prawdą, że owce się rozpierzchną, jak uderzą w pasterza. Antyklerykalizm jest obliczony na to, aby zniszczyć wspólnotę wiary - i to od podstaw. Tę wspólnotę burzy się przede wszystkim grając na ludzkich emocjach. Jako że człowiek jest z natury skażony pychą (to w końcu pierwszy, najważniejszy grzech główny - nie bez kozery), więc na pysze jadą antyklerykałowie. Po pierwsze - upokarzają wierzących, poprzez nieustanne demolowanie i gnojenie sacrum (ośmieszanie, publiczne palenie Biblii, deptanie krzyży, pogardliwe określenia na liturgię, itp.). Ma to na celu odebranie odwagi do przyznawania się do wierzenia.
Po drugie - udowadnianie wszystkimi możliwymi sposobami, że człowiek wartościowy, światły, rozsądny, mocny i silny - jest sam panem życia, panem świata, panem zjawisk i panem wszechwiedzy. Omnipotentny, samowystarczalny, wyzwolony przede wszystkim z moralnej i intelektualnej opresji.
Doskonałe podwaliny do tego, aby pociągnąć za sobą wszystkich tych, którzy wątpią.

Dodam, że ateista nie musi być antyklerykałem. Może nie wierzyć, ale nie mieć w stosunku do religii, do wiary i do wierzących, zapędów destrukcyjnych, podczas gdy antyklerykał jest religijnym wandalem.

I ta różnica istnieje. Oczywiście ma ona znaczenie przede wszystkim dla osób wierzących. I dla osób szanujących wiarę innych.

[Sede Vacante]

to pozostaje jedynie chaos, cierpienie, nienawiść jednych do drugich - i wszystko dozwolone w ramach uniwersalnego bezprawia. Dla mnie samotność świata byłaby czymś absolutnie przerażającym i przygnębiającym. Stąd właśnie zwątpienia.

Kolejna, typowo katolicka argumentacja. "Jsak nie ma Boga, to nie ma niczego".
Sumienie. Mądrość. Osobiste uczucia, odczucia, honor, godność, człowieczeństwo.
To nie tylko "dar od Boga". Ateiści to nie osoby, które pozostawione same sobie, żyłyby w chaosie.
Samotność świata? Samotni są ci, którzy POTRZEBUJĄ Boga, by być spełnionymi. Reszta ma od tego ludzi wokół siebie.
Co do tumiwisizmu miałem na myśli "wisi mi, czy wasz Bóg jest, czy go nie ma". Nie można wymagać od ateistów, aby kwestia istnienia cudzego Boga była dla nich istotna.

aby rozbić wspólnotę, aby Boga

i znowu kler. To oni niszczą czystość Boga i jego nauki, o ile on istnieje.

upokarzają wierzących, poprzez nieustanne demolowanie i gnojenie sacrum (ośmieszanie, publiczne palenie Biblii, deptanie krzyży, pogardliwe określenia na liturgię, itp.)

- patrz "obrona krzyża, a katolicyzm", oraz "wszystkie inne ataki katolików na grzeszników". Dużo znajdziesz już na youtube. Nagrania nie kłamią.

Po drugie - udowadnianie wszystkimi możliwymi sposobami, że człowiek wartościowy, światły, rozsądny, mocny i silny - jest sam panem życia, panem świata, panem zjawisk i panem wszechwiedzy

- nic, czego nie dokona człowiek, nie zrobi się samo. Wszystko jest naszym dziełem. Możemy być dobrymi, lub złymi Panami. Ale NAWET JEŚLI JEST BÓG, tez to "potwierdza". Dał nam wszystko, co mamy - ale to my to wykorzystujemy. My jesteśmy sternikami na okręcie "Ziemia".

religijnym wandalem

- patrz "Znajomość chrześcijaństwa, a realna postawa kleru". Najwięcej z niszczenia religii samej w sobie ma kler. Prawie wszystko, co dzieje się wokół zinstytucjonalizowanego Kościoła jest sprzeczne z naukami Boga.
Od spowiedzi, celibatu, sakramentów, aż po bogactwa, pychę, władzę, "znaki firmowe", handlarstwo itp.itd. Kto więc jest "religijnym wandalem"?

Szkoda Glo. Szkoda. Nie mogę nie zauważyć, że twoje argumenty są bezpodstawne i bardzo łatwe do obalenia.
Szkoda. Jesteś przecież mądrą osobą.

[Bożena]

czy ateista nie może żyć obok myślącego inaczej- mam nadzieję, że może - czy trzeba zwalczać wszystkich tych co nie podzielają tego samego poglądu?- i myśleć że ma się monopol na wiedzę- krew na rekach mają zarówno ateiści jak i wierzący w Boga- po co się licytować- kto ma jej więcej-

wątpią zarówno ateiści jak i wierzący- zwłaszcza gdy dopada ich cierpienie lub uczestniczą w cierpieniu bliskich-