Klęska to tylko inne oblicze sukcesu

[Katrina]

Najgorsze rozgoryczenie jest wstępem do najlepszej wolności.

[Sede Vacante]

Hmmm, znaczy, że jak już człowiek poczuje się tak rozgoryczony, że "opadną mu ręce", stanie się wolny, bo stwierdzi" Aaaa, ma to wszystko w dupie!" i zacznie zmieniać świat swoich priorytetów? Że trzeba zaliczyć duża porażkę, by coś zrewolucjonizować w swoim życiu? Że bramą do zmian jest brama niepowodzeń?
Zastanawia, przez to stawiam pytania, nie wiem, czy dobrze kombinuję.

[Gloinnen]

Jak nie masz nic do stracenia, to wtedy jesteś skłonny zrobić wszystko, tracisz hamulce. Ja ten wiersz interpretuję bez "najgorsze" i bez "najlepszej". To są puste kwalifikatory. Ani rozgoryczenie, ani wolność, a zwłaszcza wolność, nie są ani dobre, ani złe.
"Rozgoryczenie jest wstępem do wolności." Z tym, że w kontekście tytułu wątku - utożsamiasz wolność z sukcesem. A ona jest tylko drogą do jego osiągnięcia. Nie wiadomo, dokąd zaprowadzi.
Porażka i rozczarowanie o tyle znoszą zniewolenie, o ile najczęściej wymuszają pewne przewartościowanie i rozpoczęcie nowego bilansu, w którym nie ma jeszcze zysków, to i strat się człowiek nie obawia. Czasami jednak desperacja doprowadza do myśli - a co mi tam, teraz już mogę wszystko ---> czego rezultatem jest czynienie zła, bo już nie ma po co się ograniczać. Czy klęska okaże się punktem zwrotnym (poprzez właśnie uwolnienie z dawnych uwikłań, emocjonalne głównie) w dobrym, konstruktywnym, czy w złym i destrukcyjnym kierunku, zależy od siły duchowej. Bo "najlepsza wolność" - czyli uskrzydlająca, zawierająca w sobie nadzieję, radosna, dająca energię - nie jest wcale taka pewna. Może przybrać też inne oblicze - demoniczne, depresyjne, raniące - i znosić moralne zasady, niszczyć, usprawiedliwiać różne zachowania...

Pozdrawiam,


Glo.

[Katrina]

Dzięki za wyczerpujący komentarz,
takie rozgoryczenie jest raczej dobre z subiektywnego punktu widzenia odczuwającego takowe gorzej już dla tych, którzy to rozgoryczenie spowodowali


Pozdrawiam