ego

[Lucile]

wersja zmodyfikowana (podpowiedź Sede)

karmiąc własne ego pochlebstwem, nie stajesz się mądrzejszy, człowieku



wersja pierwotna

Czy pochlebstwami karmiąc własne ego,
stajemy się lepsi i mądrzejsi?

[Gorgiasz]

Rozumiem, że pytanie jest retoryczne...

[alchemik]

Ja mam pytania do pytania.
Nie jest dla mnie oczywiste o jakie pochlebstwa chodzi?
To znaczy zewnętrzne, takie jakie mi na przykład sadzisz Ty, Lucia?
Czy też o pochlebstwa wsobne.
Takie jakie rzucam sobie sam zadowolony z siebie ponad miarę.

A w ogóle, czy jeśli pochlebstwa zawierają około 89% prawdy, co najmniej, czy nie są przypadkiem tylko informacją zwrotną?
Która to informacja prowadzi jednak do samopoznania i do rozwoju, a więc stawania się mądrzejszym.

A teraz informacja dla Gorgiego.
Gratuluję ci tej ładnej, bladej zieleni.
Pasuje do futerka.

[Gorgiasz]

Wybacz Lucile ten offtop, ale muszę odpowiedzieć Alchemikowi:

Gratuluję ci tej ładnej, bladej zieleni.

Dziękuję. Twoje zdrowie!

[Sede Vacante]

Dla mnie to myśl z tak oczywistą odpowiedzią, że niezbyt...potrzebna, wybacz.
Wiadomo, że sami sobie kadząc, odmóżdżamy się. Nie ma to nic wspólnego z mądrością, z "lepszością". To takie pytanie retoryczne, a co za tym idzie, nie pozwala na zadumę. Ale...gdyby to nie było pytanie, a stwierdzenie, już o wiele lepiej by brzmiało.
Akurat, czytając wiele aforyzmów(LEC - mistrz!), zauważam, że ich autorzy właśnie najczęściej już nie bawią się z czytelnikiem w zadawanie pytań, lecz bez pardonu "walą po łapach" czystymi stwierdzeniami, co dodaje temu ostrości, słodkiej złośliwości i pewności siebie, co w aforyzmach jest bardzo ważne.
Więc:

"Karmiąc własne ego pochlebstwem, nie stajesz się mądrzejszy, człowieku" - gdyby tak? o co pytać, jak od razu można oznajmić? Zyskałoby to na sile, będąc stwierdzeniem pewnej swojego autorki.
Albo bardziej według oryginału:

"Karmiąc własne ego pochlebstwami, nie stajesz się mądrzejszy, czy lepszy".

W każdym razie, w przypadku oczywistości, polecam stwierdzać, wskazywać palcem, a nie grzecznie pytać.
Magia aforyzmów ma to do siebie, że nosi w sobie mądrość, ale w połączeniu z delikatną bezczelnością. Często jest oskarżeniem wręcz, ale w połączeniu z ową mądrością, celnością, nie jest żenujące, czy obraźliwe "złoto-myślenie", lecz staje się takim "mieczem bogini Ateny".
Stykając się z pewnym siebie aforystom, z głową podniesioną wysoko, delikatnie kpiącym nawet z ludzkich niedoskonałości, czuje respekt i podziw dla odwagi wyrażania myśli.

Ufff...opisałem się, ale tak ja to czuję.
Ja lubię, gdy aforysta się nie certoli, nie bawi w podpowiadanie, tyko jasno i wyraźnie wskazuje na wady człowieka.

[Lucile]

Dzień dobry Sede,

i bardzo słusznie, że Twój nick pomalowany jest na czerwono.
Takie komentarze lubię. Rzeczowe, szczere i podpowiadające dobre poprawki. Dziękuję
Masz rację. Kolejny raz uzmysławiam sobie, że pośpiech, jak mówi znane powiedzenie - dobry jest przy łapaniu pcheł - a nie publikowaniu własnych tworów.
Ta myśl ( o" karmieniu ego") wykiełkowała podczas rozmowy ze znajomą psycholożką, na temat różnych aspektów jej pracy. Miałyśmy bardzo odmienne zdania, a rozmowa była emocjonalna.
I właśnie, w omawianej frazie zawarłam moje wątpliwości. Nie powinnam być taka "wyrywna" i jeszcze przemyśleć jego formę, jak również to, czy w ogóle warte jest udostępnienia.
Twoja poprawiona wersja bardzo mi się podoba:

"Karmiąc własne ego pochlebstwem, nie stajesz się mądrzejszy, człowieku"

Jeżeli pozwolisz, chętnie ją przyswoję - ale wtedy, gwoli rzetelności - będziesz współautorem.

Przesyłam serdeczne pozdrowienia,
miłego popołudnia
Lu cile

[Sede Vacante]

Przyswajaj, a jakże! Ale ty pozostajesz autorką, ja tam mogę co najwyżej się z tobą ożenić, hihi.
Serio - wymyśliłaś, twoje.

[Lucile]

żeby nie było, iż nie mam poczucia humoru
Jeszcze tylko pierścionek z brylantem, futro z norek (ekolodzy niech się nie czepiają - od takich "wzniosłości" - wara!), miesiąc miodowy na Malediwach, willa z basenem i sportowe, czerwone ferrari, zapomniałabym - Sede - Ty koniecznie we fraku w kolorze weneckiego różu!
Jeszcze jedno, jako dama przedstawiona królowej angielskiej, głowę powinien zdobić mi dziadem (najlepiej od Cartier`a, ewentualnie Chopard`a, pamiętaj).

[Lucile]

Gorgiaszu, Alchemiku,
dziękuję za wizytę

[Fałszerz komunikatów]

po - chleb - stwem, bo nasze mniemanie o sobie to wynik karmienia jestewstwa chlebem powszednim pod postacią diety, którą raczej sami sobie narzucamy.