Siła

[Fałszerz komunikatów]

Co nie zmienia faktu, że siła jest pojęciem względnym.
Siłę postrzegam jednak jako ładunek niezależny od żadnych innych mocy z zewnątrz. Siła nie potrzebuje żywić się słabością, aby być naprawdę wielka.

[lczerwosz]

Wszechświat jest potężny i hołubi silnych, dlatego ich kochamy, to żałosna konieczność.

Pytanie, czy ich kochamy, czy tylko nam imponują albo sie ich po prostu obawiamy. Albo nas mogą w razie czego obronić, dlatego z nimi "trzymamy".
Druga wątpliwość, czy to wszechświat hołubi silnych, czy oni sami po prostu dają sobie radę w potężnym wszechświecie, a nam, słabym, wydaje się, że im sprzyja.
A nam czegoś nie sprzyja, co zapewne z tego samego powodu jest tylko wrażeniem niesprzyjania, po prostu nie dajemy sobie rady, bo jesteśmy za słabi.
Poproszę zatem coś na wzmocnienie

[eka]

Ja wolę delikatność!
- ZA CZUŁOŚĆ, DOBRO, WRAŻLIWOŚĆ !!!
H8

A ten toast, zauważmy, wznosi król od krwawej roboty

A osobowości o skłonnościach dyktatorskich, tacy jak Hitler czy Ceausescu, w końcowym rozrachunku okazują się żałośnie słabi, a ich słabość można opisać jako tchórzliwość.

A neofaszyzm na czarnych motorach ze swastyką ma się całkiem dobrze, pobożne życzenia, Piotrek.

Groźniejsze są miałkie masy ludzkie.

Gdy kochają silnego idola.

Miałkie masy ludzkie mają zawsze swój ośrodek dyspozycyjny.
Bez niego są chaotyczne i nieukierunkowane.

Oczywiście, bez wodza ruchy krótkie, łatwo tłumione.

[eka]

Co nie zmienia faktu, że siła jest pojęciem względnym.
Siłę postrzegam jednak jako ładunek niezależny od żadnych innych mocy z zewnątrz. Siła nie potrzebuje żywić się słabością, aby być naprawdę wielka.

O! To nowe ujęcie. Szczególnie interesujące przekonanie o niezależności siły, której nikt i nic nie wzbudziło.
Jakieś przykłady?

Wszechświat jest potężny i hołubi silnych, dlatego ich kochamy, to żałosna konieczność.

Pytanie, czy ich kochamy, czy tylko nam imponują albo sie ich po prostu obawiamy. Albo nas mogą w razie czego obronić, dlatego z nimi "trzymamy".
O tym pisałam wcześniej w komentarzu, to oczywiste.
Druga wątpliwość, czy to wszechświat hołubi silnych, czy oni sami po prostu dają sobie radę w potężnym wszechświecie, a nam, słabym, wydaje się, że im sprzyja.
Najsilniejszego położy przypadek, kaprys losu, więc szczęście się do nich uśmiecha, dlaczego?
A nam czegoś nie sprzyja, co zapewne z tego samego powodu jest tylko wrażeniem niesprzyjania, po prostu nie dajemy sobie rady, bo jesteśmy za słabi.
Siła nie jest wrażeniem, słabość też nie.
Poproszę zatem coś na wzmocnienie

Zafunduj sobie ostry miecz, od trunku stroń

[Fałszerz komunikatów]

O! To nowe ujęcie. Szczególnie interesujące przekonanie o niezależności siły, której nikt i nic nie wzbudziło.
Jakieś przykłady?

Z religii
To ma idealistyczna teoria siły, Ewuś, nie mieszajmy do tego polityki, relacji między kolegami w szkole itd.

[eka]

Okey, ale moja myśl dotyczy kochania silnych ludzi. I dlaczego, nawet nie chcąc, pozostajemy pod ich wrażeniem. Skąd ta ich siła się bierze.
Geny? Metafizyka? Z cierpienia? Z mądrości? Przebiegłości?
Same pytania.