Margarita Moskwiczowa - ***(Mnie tutaj nie ma...)

[Liliana]

***(Меня здесь нет...)

Меня здесь нет. Я там, где шёпот листьев
Секреты раскрывает чудакам,
Где звонкий дождь, озорничать замыслив,
Разбрызгивает смех по чердакам.

Я там, где вечер, зажигая звёзды,
Шалит с ветрами в свете фонарей.
Меня не будет там, где всё серьёзно.
Я за пределом мокрых сентябрей.


***(Mnie tutaj nie ma...)


Mnie tutaj nie ma. Jestem, gdzie szept liści
wszystkie sekrety odmieńcom wyjawia,
gdzie deszcz o harcach i psotach zamyślił
i dźwięcznym śmiechem poddasza ozdabia.

Jestem, gdzie wieczór, zapalając gwiazdy,
swawoli z wiatrem w wieczornych półcieniach.
Tam mnie nie szukaj, gdzie świat jest poważny.
Wychodzę poza grań mokrego września.


Margarita Moskwiczowa (Ukraina) – artysta ceramik, prozaik, poetka, laureatka wielu konkursów literackich i artystycznych.

[eka]

Ładnie, melodycznie, ale:

Я за пределом мокрых сентябрей.

Wychodzę poza grań mokrego września.

Czemu tak?

[Liliana]

Witaj, eka!

Mam też drugi wariant tego wersu:

Jestem za granią wilgotnego września.

Czy chodziło Ci o słowo jestem, które w oryginale jest czy o coś innego?

Pozdrawiam

[eka]

Я за пределом мокрых сентябрей.

Jestem , zastanawia mnie pominiecie liczby mnogiej, myślę, że autorka w ten sposób chciała zaznaczyć zwielokrotnioną mocną granicę między zabójczą powagą (z której się wymyka) a kruchością, delikatnością, półcieniami gdzie mieszka, no a grań to bardzo "poważny" rzeczownik.
Ale to zdanie kompletnego laika, zatem nie warto nawet rozważać.
Pozdrawiam.

[coobus]

Piękna poezja, dotykająca słowem i pozostająca na dłużej. Dzięki, za zaprezentowanie i przekład

[Liliana]

zastanawia mnie pominiecie liczby mnogiej, myślę, że autorka w ten sposób chciała zaznaczyć zwielokrotnioną mocną granicę między zabójczą powagą (z której się wymyka) a kruchością, delikatnością, półcieniami gdzie mieszka, no a grań to bardzo "poważny" rzeczownik.
Ale to zdanie kompletnego laika, zatem nie warto nawet rozważać.

eka, co to nie warto nawet rozważać? Warto i nawet trzeba. Ja użyłam l.poj. z prozaicznego powodu - rymu.
Nie bardzo mi wychodziło ze słowami mokrych wrześni, a ponieważ Autorka nie wyrażała sprzeciwu, to tak zostawiłam.
Obiecuję jednak w wolniejszym czasie pomyśleć nad tym. Jestem wdzięczna za wszelkie uwagi. Grań bym zostawiła, bo nie wejdzie mi żaden odpowiedni rzeczownik dwusylabowy na jej miejsce. Dziękuję Ci i pozdrawiam ciepło.

Piękna poezja, dotykająca słowem i pozostająca na dłużej. Dzięki, za zaprezentowanie i przekład

Bardzo dziękuję, coobusie, za miłe słowa i kawkę, pyszna.
Pozdrawiam serdecznie

[eka]

Dzięki za wyjaśnienie, Lil. Najważniejsze przecież, że Autorce pasuje.
Pozdrawiam.