Drunina Julia - Milość

[Liliana]

Любовь

Опять лежишь в ночи, глаза открыв,
И старый спор сама с собой ведешь.
Ты говоришь:
- Не так уж он красив! -
А сердце отвечает:
- Ну и что ж!

Все не идет к тебе проклятый сон,
Все думаешь, где истина, где ложь...
Ты говоришь:
- Не так уж он умен! -
А сердце отвечает:
- Ну и что ж!

Тогда в тебе рождается испуг,
Все падает, все рушится вокруг.
И говоришь ты сердцу:
- Пропадешь!-
А сердце отвечает:
- Ну и что ж!

1972 г


Miłość

Znów leżysz nocą, otworzywszy oczy,
Sama ze sobą spór dawny toczysz.
- On urodą nie grzeszy! -
Powiadasz.
- No, to co! -
Serce odpowiada.

Przeklęty sen, wcale się nie spieszy,
Myślisz, gdzie kłamstwo, gdzie prawda...
- On mądrością nie grzeszy! -
Powiadasz.
- No, to co! -
Serce odpowiada.

I przerażenie się w tobie rodzi,
Wszystko się wali, sen nie nadchodzi.
- Zginiesz, serce! -
Powiadasz.
- No, to co! -
Serce odpowiada.

[Henryk VIII]

WITAJ, LILIANO
Po pierwsze - to bardzo mi się podoba wiersz w wersji oryginalnej - to tak troszeczkę o każdym z nas...
Co do Twego tłumaczenia - jest wdzięczne, jak i sam utwór.
Zrezygnowałaś z oryginalnych dwukropków - wynika to z konstrukcji/ układu ( przestawiłaś wersy); w sumie tekst na tym nie traci, natomiast zyskuje czytelnik

h8

[Liliana]

to tak troszeczkę o każdym z nas..

Tak, bo przecież żaden zakochany nie słucha głosu rozsądku, prawda?

Musiałam przestawić wersy, bo inaczej nic mi się nie układało, więc tym bardziej cieszy Twój pozytywny odbiór.

Serdecznie dziękuję Ci za głos i pozdrawiam.