Kowalewa Swietłana - Pamięci Cwietajewej

[Liliana]

Памяти Цветаевой

Холодно зябнут руки.
Тихий морозный день.
Все голоса и звуки
Скрыла январская тень.

Тлеют дрова в камине,
Только им не согреть.
В этой душе отныне
Будут метели петь.

Ветер ноктюрн играет
В стынущих проводах.
Где та душа летает,
Знает седой монах.

Холодно зябнут руки.
Тихо зажгу свечу.
"Браво, - кричу, - Марина!"
"Аве Мария" шепчу.

Kowalewa Swietłana (współcześnie żyjąca poetka) Pamięci Cwietajewej

Zimno dokucza dłoniom.
Dzień mroźny i spokojny.
Wszystkie dźwięki pochłonął
Styczniowy cień wieczorny.

Tlą się drewna w kominku,
Lecz ciepła mało dają.
A w duszy tej już tylko
Śnieżne zamiecie grają.

Wicher w przewodach zziębłych
Cichym nokturnem płynie.
Dokąd ta dusza spieszy,
Wie siwy mnich jedynie.

Zimno dokucza dłoniom.
Cicho zapalam świecę.
"Brawo", - krzyczę, - Marina!"
"Ave Maria" - szepczę".

Dosłownie:

Chłodno, marzną ręce,
Spokojny mroźny dzień.
Wszystkie głosy i dźwięki
Ukrył styczniowy cień.

Tlą się drewna w kominku,
Ale ogrzać nie mogą.
Odtąd w tej duszy
Będą zamiecie śpiewać.

Wiatr nokturn gra
W stygnących przewodach.
Dokąd ta dusza leci,
Wie siwy mnich.

Chłodno, marzną ręce.
Cicho zapalę świecę.
"Brawo", - krzyczę, - Marina!"
"Ave Maria" - szepczę".

[Gloinnen]

Zamarzły ręce. Chłodno.
Mroźny, spokojny dzień.
Głosy i dźwięki wchłonął
miękko styczniowy cień.

W kominku tlą się drewna,
choć ciepła nadal brak.
Zamiecie będą śpiewać
w tym sercu - właśnie tak.

Przez korytarze zziębłe
wicher nokturny gna,
a duszy przeznaczenie
siwy mnich tylko zna.

Dłonie sztywnieją z zimna.
Cicho zapalam świecę.
"Brawo!" - krzyczę - "Marina!"
"Ave Maria" - szepczę.

__________

Spróbowałam i ja pobawić się tym przekładem. Pozwoliłam sobie na większe odstępstwa od oryginału - po części pragnąc lepiej zachować rytm rosyjskiej wersji. W ostatniej strofie zaś pokusiłam się o uzupełnienie brakującego (także i w oryginale) rymu.

Pozdrawiam,


Glo.

[Liliana]

brawo, Glo!
świetnie wyszło, udało Ci się zachować rymy męskie,
mnie rym męski 'wyszedł" tylko w 1. zwrotce, a ponieważ dalej nie miałam konceptu, to w ogóle z rymów męskich zrezygnowałam,
co do ostatniej zwrotki, też się pokusiłam o uzupełnienie rymu i ta wersja widnieje w "Ogrodzie ciszy" (na dowód, że nie ściemniam), u mnie brzmi ona tak:

Dłonie, skostniałe z zimna.
Cicho zapalam świecę.
"Brawo", - krzyczę, - Marina!"
"Ave Maria" - szepczę".

dzięki serdeczne, Glo,