PAŹDZIERNIK (XI)

[coobus]

12032122_993250307365144_5420508610203292134_n.jpg

(z cyklu: Kalendarz Vladimira Volegova)
---

od początku
w poprzednim odcinku

chciałaś schwytać myśl jasną zamknąć w klatce dłoni
lecz to ona sięgnęła ona cię schwytała
w zakręceniu prawdziwa bezlitosna w czynach
nie musiała nic kłamać ani nic udawać

poddałaś się niewoli bo być może nawet
marzyłaś o tej chwili jak o zmartwychwstaniu
bez pomysłu na jutro bez lotności pióra
w świadomości ciężaru i siły spadania

posiniała rozdarta i niezabliźniona
przyjęłaś tę niewolę za cenę przeżycia
pozbawiła cię bieli osadziła w czasie
podsunęła cyrograf zniknęła o świcie

a była jak liść złoty w ostatniej podróży
wolna od zobowiązań grzechu i zieleni
odchodząc uwolniła kartkę z kalendarza
osiadł wolno październik na schłodzonej ziemi


cdn

Poprosiłem o przeniesienie wcześniejszych kartek z kalendarza do działu Cykle Poetyckie - ten już zamieściłem tu od razu. Uznałem, że Skaranie ma rację - tu jest właściwe miejsce.

[alchemik]

Cudowny cykl poetycki.
I tylko czekam na zerwanie kartki z kalendarza, by zrozumieć kolejny miesiąc.
Interesująca jest ilustracja Volegova dla października.
Zanim zacząłem Ciebie czytać, Coobi, zastanawiałem się co Jego inspirowało, żeby tak przedstawić październik.
Pomyślałem, że to też jakiś rodzaj piękna, w charakterystycznych kolorach, który otwiera kobiecą puszkę pandory. Kobiecą, bo październik to jesień. A ta jest niesamowicie kobieca.
Strojna i zrzuca łaszki z takę erotyczną, a jednocześnie uświadomioną cyklem łatwością.
Bo nie kto inny, ale kobiety są świadome cyklów przyrody, mierzonych miesiącem. Oraz pewnością odrodzenia.
W ten sposób zinterpretowałem kartkę, a jeszcze nie czytałem Twojego wiersza.
I jestem cholernie ciekaw, bo jesteś poetą.
A ja sam czuję, że zaczynam wchodzić na te wyżyny.

Ha! Przeczytałem.
Cudny, choć może trochę odchodzi od mojej inkryminowanej świadomości cykliczności.
Nie, ona tam jest.
W beztrosce i strachu umierania, a jednocześnie nadziei.
Nadziei w wierze tylko.

Piszesz bardzo prosto i pięknie jednocześnie.
Nie potrzebujesz wyszukanych metafor.

A październik. Tak wielu z nas urodziło się w tym miesiącu. Łącznie ze mną.
Dzieci poczęte w ciemnych miesiącach zimy.

Twój cykl zainspirował mnie pośrednio do napisania o piątej porze roku
Tak nazwałem skradziony czas.
Czas na miłość, zdawałoby się po czasie.
Że też mnie starego wzięło na takie uczucia.
Przepraszam za ten link. Nie jest promujący, tylko wołający o uczuciu.
Zbieram umiejętności, ale nie potrafię tak swobodnie, jak Ty, operować pięknem.

Jurek

[eka]

Mądry, i jakże piękny Twój liryczny Październik, Coby.

[coobus]

nie potrafię tak swobodnie, jak Ty, operować pięknem

Operujesz... Operujesz i czarujesz, Alchemiku. Za miłe słowa i ocenę dziękuję, październikowy czarodzieju. Życzenia z tym związane oddzielnie. I ten czas na miłość o czasie... I ten czas skradziony... Do tygla z nim, wymieszaj go ze szczyptą poezji. Na efekty czekamy wszyscy, podatni na magię.
Jeszcze raz dzięki.


eka - dla Ciebie szczególne podziękowania

[skaranie boskie]

A może przeniesiemy tu cały cykl, Coobusie?
Moim zdaniem zasługuje na wyróżnienie w specjalnym dziale.

[Patka]

Już wszystko przeniosłam, nie dodałam jednak linków tak jak każe instrukcja, bo nie wiem, czy jest sens, skoro coobus i tak sam powklejał linki do kolejnych części pod wierszami.

[skaranie boskie]

Jednak trzeba powklejać linki zgodnie z zasadą.
W końcu łatwiej kliknąć w cdn pod utworem, niż cofać się do ostatniego, żeby wybrać kolejny z listy.
Myślę, że skoro Patka już zaczęła, to i skończy, ale gdyby nie, sam się tym zajmę.

[Patka]

W końcu łatwiej kliknąć w cdn pod utworem, niż cofać się do ostatniego, żeby wybrać kolejny z listy.

Tak, tylko że coobus powklejał większość linków do wszystkich części, nie tylko ostatniej. Nie chcę, by czytający miał uczucie przesytu linkami.

Ale ok, zrobię jak chcesz.

EDIT: Zmieniłam. Chciałam jednak przypomnieć, że odnośniki autorzy powinni wklejać sobie sami - są w stanie to zrobić (w przeciwieństwie do np. przenoszenia tematów) przy odrobinie chęci.

[coobus]

Dziękuję, Patko. Przyjrzałem się zasadom dotyczącym zamieszczania wierszy w cyklu, postaram się dostosować. Niedociągnięcia wynikały z mojej nieświadomości a także z tego, że nie planowałem tego cyklu, sam się wyklarował. Przerobiłem teraz przerabianie linków w komendy, pewnie poradzę sobie przy kolejnym wierszu. Sorki, że spadło to na Ciebie, jestem dłużnikiem. Dziękuję Skaranie za pośrednictwo i inicjatywę. Porządek musi być.

[Ewa Włodek]

to najpiekniejsza czatka Twojego Października, Coob:

a była jak liść złoty w ostatniej podróży
wolna od zobowiązań grzechu i zieleni
odchodząc uwolniła kartkę z kalendarza
osiadł wolno październik na schłodzonej ziemi

a cały cykl - cu-deń-ko, jako całość: obraz i słowo!

i uśmiechów moc...
Ewa