Napisy na słońcu /2/ - Stare dzieje

[skaranie boskie]

od początku

II Stare dzieje

Żyły tu, w tej krainie, słowiańskie plemiona,
ichże krwią to i potem ta ziemia zroszona;
oni to w wielkim znoju, nadnoteckim borom,
w sochę zbrojni, wyrwali pola połać sporą,
ich to zasługą grody wałem warowane
utworzyły dla wroga nieprzebytą ścianę.
Chramy po grodach mieli, święte gaje w lasach,
prześcigali się wzajem w ślubach i obiatach.
Naród to był robotny, bitny nie w ostatku –
już poza mną nie najdziesz jego dziejów świadków.
Już poza mną nie pomną ni ludzie, ni drzewa,
jaka tutaj się często zdarzała potrzeba,
gdy od zachodniej strony, chciwy i podstępny
Niemiec nosił pożogę w puszczańskie ostępy.
Zapomniała kraina ran szpetnie zadanych –
nie pamięta swych kniaziów, ni borów bez granic.

Tu tysiące lat temu, choć, jak wczoraj przecie,
lud wolnością się cieszył, rządziły nim wiece.
Kmieć się ziemią zajmował, bronili go woje
każden wiedział, co czynić, każden robił swoje.
Bogi wśród ludu żyły w domowych kącinach
uświęcone tradycją, co płynęła w żyłach,
którą dziatki z matczynym wysysały mlekiem,
jako ojce i dziady robili przed wiekiem.

Zawżdy jednak tak bywa, że przychodzi nowe –
przyszło i wtedy z nagła, niemal już gotowe.
Bronić się przyszło ludom przed okrutnym wrogiem,
uradziła starszyzna, że najlepiej społem.
Ostał tedy nad ludem panować i bronić
kniaź; ten w grodzie zamieszkał, gdzie w jeziora toni,
niby w wielkim zwierciadle, słońce ponad brzegiem
ukazało częstokół, oraz wielką wieżę.

Kniaź ów imię miał godne, to sam książę Popiel.
Od niego się zaczyna Księżyca opowieść.


cdn.

[Gloinnen]

Zapowiada się świetny cykl.

Niejednokrotnie podkreślałam, że bardzo cenię Twoje stylizacje. Ta prezentuje się imponująco.

Utwór ma kilka zasadniczych walorów.

Po pierwsze - tematyka. Cieszy mnie, że sięgasz do korzeni, że pielęgnujesz naszą słowiańską tradycję. W sumie to wydaje mi się, że w naszej literaturze jest stosunkowo niewiele twórczości powiązanej ściśle z naszą najdawniejszą historią (wyjąwszy Kraszewskiego), odnoszącej się do prastarych wierzeń, obrzędów, podań, legend i mitów.
Może dlatego, że ten obszar przyćmiła kultura chrześcijańska i właściwie zwykło się utożsamiać chwalebne karty z naszych dziejów i w ogóle naszą tradycję historyczną z kręgiem chrześcijańskim, zapominając o tym, co było "drzewiej".

Drugim walorem poematu jest język. Potrzeba nie byle jakiego kunsztu, aby tak swobodnie operować staropolszczyzną, jednocześnie przy ograniczeniach formalnych narzuconych przez zastosowanie trzynastozgłoskowca. Owszem, na pewno językoznawca od razu rozpozna stylizację, pewien kostium lingwistyczny, w jaki został ubrany tekst. Skądinąd nawiązania językowe do czasów wcześniejszych, używanie kolorytu lokalnego (także w znaczeniu chronologicznym) to jedna z istotnych cech romantyzmu, którym ten utwór jest przesiąknięty.

Czekam niecierpliwie na cd.



Glo.

[Patka]

No, i tu trzymasz poziom, nie chciało mi się za bardzo wyszukiwać potknięć, ale raczej żadnych poważniejszych w tekście nie ma. Myślałam tylko, że wymyślisz swoją opowieść, a nie będziesz opowiadać o dobrze znanych bohaterach i dziejach. Nic to.

[skaranie boskie]

Glo. Jesteś niesamowita w tych twoich komentarzach.
Zawsze umiesz trafić w sedno.
Masz rację, że mało w naszej literaturze odniesień do przedchrześcijańskich dziejów.
Jednak ja trochę ich znalazłem.
Przy okazji odpowiem tu na zarzut Patki, że nie tworzę własnej historii.
Nie tworzę i nie stworzę.
Nasza historia jest, jaka jest i nic jej nie zmieni. W tym utworze zaplanowałem ukazać znane jej elementy, jednak nie będę stronił od epizodów ogólnie mało znanych. Mam zamiar pokazać nasze przewagi, ale i największe pomyłki. Nie wiem jeszcze, jak mi to wyjdzie. Czas pokaże.
Niemniej obu wam, miłe panie, dziękuję, żeście zauważyły cykl. To mnie motywuje do dalszej pracy.

[Patka]

To nie był zarzut, drogi skarańku.

[skaranie boskie]

No to się cieszę, bom się obawiać zaczynał...

[pallas]

Dla mnie coraz lepiej się zapowiada. Kocham Polskie Legendy!
Cóż Popiel, przypomina mi trochę Makbeta. Jeśli chodzi o legendę.
Cóż, poprzednicy powiedzieli dużo i ja teraz nie znajduję słów.
Czekam więc na ciąg dalszy.

Tytan.

[eka]

[skaranie boskie]

Pallasie, Eko - w ferworze pisania kolejnych odsłon "napisów", zupełnie zapomniałem Wam podziękować za oklaski i dobre slowo.
Dziękuję zatem teraz.

[EdwardSkwarcan]

Brawa za nietypowość