bohema

[jabberwocky]

Chcemy tego, czy nie chcemy,
sztuka atakuje zewsząd.
Rosną szeregi bohemy,
wciąż przybywa młodych dziewcząt.

Każda z nich jest nawiedzona,
a poezja ją wypełnia
zatem nogi i ramiona
rozkłada gdy świeci pełnia.

Księżycowe to sa damy,
bladolice i natchnione.
Takie tu niewiasty mamy,
że poezję każda chłonie.

A cóż my, biedni poeci?
Gdy czytamy swoje wiersze
tylko księżyc w oczach świeci
i nie wiemy – już, czy jeszcze…

Czy wystarczy wiersz napisać
aby dama co nas słucha
mogła jedynie powzdychać
czy gotowa by ją ruchać?

[eka]

a poezja ją wypełnia [,]
zatem nogi i ramiona
rozkłada [,] gdy świeci pełnia.

Księżycowe to sa damy,

Gdy czytamy swoje wiersze[,]
tylko księżyc w oczach świeci

Czy wystarczy wiersz napisać[,]
aby dama co nas słucha[,]
mogła jedynie powzdychać[,]
czy gotowa by ją ruchać?

Ekstremalnie tu nie tylko z brakiem przecinków, ale i poziomu. Każdego.