Są tacy

[jaa83]

Są pytania, na które nie znajdziesz odpowiedzi.
I odpowiedzi do których nie sposób zadać pytań.

Ludzie są jak woda.
Trzeba ich cenić, bo są potrzebni.
I trzeba uważać, gdyż są nieprzewidywalni.


Przy ogniu ogrzejesz zmarznięte dłonie.
Oświetlisz nim ciemny pokój.
Ludzie dają ciepło, kiedy zimno w sercu.
Światło w życia mroku.
Gdy zaś ogień jest zbyt duży dom stanie w płomieniach.
Może tylko wielka pustka i nic więcej nie ma.


Są ludzie, którzy mówiąc prawdę kłamią.
Są ludzie, którzy chcą pocieszać, a ranią.
Są biedni, którzy tak wiele mają.
Są niesympatyczni, którzy przyciągają!!!
Są tacy, którzy biorąc dają.
Są pomagający, którzy utrudniają.
Są żywi, którzy konają.
Są wygrani, przegrani.
I pożyteczni, zmarnowani.
Są wolni więźniowie.
I winni bez winy!!!
Są obojętni zakochani.
I zdarzenia bez przyczyny.
Są litościwi bez serca.
I bezduszni z duszą.
Są pokusy, które nie kuszą.
Są wielcy podwładni.
I marni szefowie.
Zarozumiali dworzanie.
I skromni królowie.
Są ślepi, którzy widzą.
I mówiący niemi.
Są pracowici lenie.
I silni do granic wykończeni.


Są lekarze, którzy nie leczą.
Chorzy tryskający zdrowiem.
Więcej już nie wymyślę, nie powiem



Życie jest jak sznur poplątane.
Jak pliki w komputerze pozmieniane.
Jak kanały poprzełączane.
Jak meble poprzestawiane.
Tylko jakoś inaczej.
Szkoda, że na nie czas swój tracę!!!

[e_14scie]

Zamykam temat na 24h w związku z przekroczeniem dziennego limitu publikacyjnego

http://www.osme-pietro.pl/info-f5/limit ... -t286.html

[jaa83]

Witam!
Przepraszam bardzo za wyczerpanie limitu. Nie wiedziałam,że jest jakiś limit. A chciałam, żeby ludzie poznali jak najwięcej mojej poezji...
Mam prośbę mógłby mi Pan odblokować te 2 następne wiersze, bo już jest dawno następny dzień!


Pozdrawiam:
Sylwia

[iskierka]

e_14scie to jest pani. Ten jest już odblokowany, jeśli w nim piszesz, a kolejne już pewnie też są

[jaa83]

Witam!
Oczywiście, że Pani, Bardzo przepraszam bardzio za pomyłkę. Nie wiedziałam po nickach to nie jest tak łatwo poznać!!!


Pozdrawiam serdecznie i życzę dobrej nocy!
Sylwia.

[iskierka]

Nie szkodzi, na pewno się nie obrazi i ci wybaczy

[Gloinnen]

Niestety nie jest to dobry wiersz. Osobiście nie znajduję w nim nic oryginalnego, nic, co mogłoby zainteresować. To raczej jednak wielka dydaktyczna pogadanka. Nie można zaprzeczyć, że zawarte w tekście przemyślenia są prawdą. Poezja jednak nie polega na mówieniu oczywistych oczywistości, powtarzaniu ogólnie znanych frazesów. Wręcz przeciwnie, poeta zawsze stara się odnaleźć w każdym zagadnieniu takiej refleksji, na którą nie wpadł jeszcze nikt przed nim.

Są pytania, na które nie znajdziesz odpowiedzi.
I odpowiedzi do których nie sposób zadać pytań.

Ludzie są jak woda.
Trzeba ich cenić, bo są potrzebni.
I trzeba uważać, gdyż są nieprzewidywalni.

Trzy razy "są"... Przez to tekst już od samego początku jest monotonny.

Podane stwierdzenia, to typowe truizmy.

Są ludzie, którzy mówiąc prawdę kłamią.
Są ludzie, którzy chcą pocieszać, a ranią.
Są biedni, którzy tak wiele mają.
Są niesympatyczni, którzy przyciągają!!!
Są tacy, którzy biorąc dają.
Są pomagający, którzy utrudniają.
Są żywi, którzy konają.
Są wygrani, przegrani.
I pożyteczni, zmarnowani.
Są wolni więźniowie.
I winni bez winy!!!
Są obojętni zakochani.
I zdarzenia bez przyczyny.
Są litościwi bez serca.
I bezduszni z duszą.
Są pokusy, które nie kuszą.
Są wielcy podwładni.
I marni szefowie.
Zarozumiali dworzanie.
I skromni królowie.
Są ślepi, którzy widzą.
I mówiący niemi.
Są pracowici lenie.
I silni do granic wykończeni.


Są lekarze, którzy nie leczą.
Chorzy tryskający zdrowiem.
Więcej już nie wymyślę, nie powiem

Może i sam pomysł nie był najgorszy (wydobycie fałszu, paradoksów), ale forma tasiemcowej wyliczanki nudzi. Potrójne wykrzykniki sprawiają fatalne wrażenie, zabieg na pograniczu pretensjonalnego infantylizmu.

Życie jest jak sznur poplątane.
Jak pliki w komputerze pozmieniane.
Jak kanały poprzełączane.
Jak meble poprzestawiane.
Tylko jakoś inaczej.
Szkoda, że na nie czas swój tracę!!!

Kolejna wyliczanka, z bardzo słabymi rymami gramatycznymi. Ostatni wers wyjątkowo niezgrabnie skonstruowany - wybitnie pod rym. Razi dosłowność, brak jakiejkolwiek tajemnicy, a finalna refleksja bardziej kojarzy się z pamiętnikiem nastolatki, niż z poważnym wierszem o życiu. Zresztą - tutaj też nie odkrywasz niczego interesującego. Pieskie życie - znamy wszyscy... Mamy dość tej nudy wokół siebie, dlatego zaglądamy do wierszy w poszukiwaniu jej przełamania... Czasami można się jednak rozczarować.

Pozdrawiam,


Glo.

[e_14scie]

jest takie miejsce na dłoni, którego nikt nie całuje...

kiepski tekst, ale wyobrażam sobie, że Autorka ma samozadowolenie, że napisała coś nowatorskiego

[skaranie boskie]

Przeczytałem ten wiersz kilka dni temu.
Nie wiedziałem co o nim napisać.
Potrzebowałem tych kilku dni na nieustanne wracanie do niego, tak mnie zaintrygował.
To wspaniałe, co napisałaś Sylwio. Nawet twórca słynnej wyliczanki o maszyniście w rozpędzonym parowozie, mógłby czyścić Ci buty rękopisem swojego "dzieła".

Czy wśród całego panteonu twórców znalazł się choć jeden, który zauważyłby, jak wieloma paradoksami rozpieszcza nas życie? Czy choć jeden zauważył, że SĄ?

Moim zdaniem, zasługujesz na miano wieszcza. Ach! Co ja mówię wieszcza! Zdecydowanie Arcywieszcza. Jesteś jak arcymistrz szachowy, potrafiący przewidzieć dziewiętnaście tysięcy możliwych posunięć przeciwnika, jak mistrz walk Wschodu, który z szybkością błyskawicy reaguje na atak. Potrafisz nawet antycypować. Twoi Ci, Którzy Są, wyprzedzają rzeczywistość, jeśli nie samym istnieniem, to na pewno formą zapisu.
Pozwól, że użyję tu obco brzmiącej pochwały - chapeau bas.
Po lekturze tego wiersza, jestem zmuszony wycofać wszystkie zastrzeżenia do twojego pisania, jakie miałem do tej pory. Od dziś będę Cię zasłużenie tytułował arcymistrzynią farsy.
Dziwię się, że dotąd nie stałaś się gwiazdą burleski, na co - bezspornie - zasługujesz.

Pozdrawiam.