Kobieta zmienną jest

[Julka]

Kobieta zmienną jest

Przybiegłaś roześmiana, wystrojona w korale
w barwnej sukni kwiecistej, przetykanej gwiazdami.
W blasku złota i srebra ukazałaś swój talent
nieprzeciętnej urody rozścielając dywany

Pożyczonym od tęczy, niecodziennym kolorem,
nakrapiałaś zielone w najróżniejsze odcienie.
Tyle złota nikt nawet nie marzyłby z pokory
najbogatszy na świecie, zwać własności imieniem.

Lecz szalona malarko, przesadziłaś z farbami -
jak kochanek z miłością, bardzo zmiennej natury.
Wszystko wyszło na opak. Pluł październik i plamił,
twoją bajkę zamieniał w szaro-burą – nieczuły.

Płowo-rude kolory, spadające wciąż łezki;
wiatr ci zerwał splamioną, potarganą sukienkę.
Pajęczyną okryłaś wdzięczne ciało anielskie
i odchodzisz w wianuszku, tańcząc – jakież to piękne!

[jaga]

pięknie

[coobus]

Julko, jesteś zmienną kobietą. Ten wiersz spokojnie znalazłby miejsce wśród wierszy rymowanych a nie w dziale dla początkujących. Wyszedł Ci dobry wiersz, z którego powinnaś być zadowolona. We mnie znalazłaś czytelnika. Zaspokojonego.
Pozdrawiam

[Julka]

Jaguś
dziękuję że wpadasz do mnie
Życzę Ci zdrowych i wesołych świąt!

Dodano -- 19 gru 2014, 12:54 --

Coobi
chyba nie jestem zmienną kobietą.
Piszę sobie tu dla świętego spokoju,
Nie zabiegam o nic, bo nie mam siły
na nic. Dobrze mi tu