Koszmarna droga

[Julka]

Koszmarna droga

Noc rozpostarła mroczne skrzydła,
wylazły z worka wszystkie szydła.
Zakryła cieniem drogę jasną,
a za chmurami księżyc zasnął.
Ptaki snem nieme - wkoło głusza,
tylko wiatr szmery drzew wymusza.
A dziwolągi się chocholą,
straszą ukryte za topolą.

Przeleci drogę żółty ognik,
lub gdzieś zza drzewa sterczą rogi.
A moja dusza na ramieniu,
jakby mnie ktoś w osikę zmienił.
W tym nocnym mroku zagubiona,
Nie wiem co skrzeczy, duch czy wrona.
Czy diabeł siedzi w tych mamidłach,
zakryty przez ciemności skrzydła.

Kontury gór tkwią zamazane.
Ta ciemność straszy jego planem.
Czuje go z tyłu, widzę z przodu.
na wskroś przeszywa czuciem chłodu.
A duchy idą za mną rzędem,
słyszę zaziemską ich gawędę,
chrzęszczenie kości, tupoty nóg.
Dokoła niema jaśniejszych dróg.

Choć w szybkim chodzie jestem wprawna,
szepczę modlitwy - z dawien dawna,
to drogi mało mi ubywa,
gęstnieje ciemność uporczywa.
Spojona dzika moc rozkoszą
drwi, a straszydła się panoszą.

Wreszcie król nocy twarz wystawił.
Pod ziemię wpadły straszne zjawy.
Gdy swoim jasnym, cudnym blaskiem
okazał mi wylękłej łaskę,
w poświacie srebra - nie do wiary!
Przepadły w piekle złe koszmary.
Znów gór rysunek w niebo sterczy,
ucichł w oddali jęk bluźnierczy.

Lecz ze strachami rożnie bywa -
bajka to, czy też - rzecz prawdziwa?

[jaga]

Lecz ze strachami rożnie bywa -
bajka to, czy też - rzecz prawdziwa?

[Julka]

Jaguś
długo Cię nigdzie nie widziałam
Co porabiasz.
Pozdrawiam
i czekam aż gdzieś napiszesz do mnie