szczeniaki

[Stepanian]

szczeniaki

Kocham was małe szczeniaki.
aksamit zmarszczek na czołach.
spod powiek zamkniętych
spojrzenie nijakie.
tą wonną niewinnym snem skórę.
gdy brniecie do cycka czworakiem,
wy gładko strzyżone futrzaki
a myśli w was drżą szarobure,
Ja kocham was moje szczeniaki

Ubóstwiam was małe szczeniaki,
wrodzony wasz talent do życia.
marszczycie się dla niepoznaki,
choć myśli w was ćmoszarobure.
gdy drepcząc przez świat drobnym makiem
moczycie się wprost pod siusiaki
bo macie szczeniacką naturę
Tak bardzo…ech, moje szczeniaki…

Za czystą was kocham chęć życia,
za pociąg do cycka niezmienny
i to jak beztrosko sypiacie.
za świat wasz- dywanik płócienny-
rzęsiście gdy go olewacie,
bo winą was nikt nie obarczy.
za myśl szaroburą gdy nawet
Tuż obok ktoś wściekle zawarczy.

Za ufność waszą szczeniacką,
za snów rodzaj ciepłonijaki,
jakkolwiek wam kojec wymoszczę.

Ja za to was kocham szczeniaki
I tego boleśnie zazdroszczę.

[SzalonaJulka]

Stef, wzruszył mnie ten wierszyk. Jak to Twoje początki to z wysokiego startowałeś pułapu. Może trzeba przygładzić - uładzić, ale buchnęło emocjami, aż mi się własna piątka noworodków za pazuchą przypomniała.