Nad zalewem

[Julka]

Nad zalewem

Tam gdzie w lustrzanej tafli niebo tonie,
a mętna woda rozdziela dwa brzegi,
dałam się zwykłej ciekawości ponieść -
czy cień pewności zjawi się jak niegdyś.

Dawno zamknęłam mój świat na trzy sztaby,
wraz z niepewnością i strachem przed ludźmi.
Złe doświadczenia, fundament zbyt słaby,
lęk i niewiarę ciągle we mnie budzi.

Niełatwo było skrywać głębię duszy,
gdy w rytmie kroków idąc alejkami,
czułam, że tama stopniowo się kruszy
i w mętnej wodzie rozmyta zostanie.

A przecież pytał tylko nieznajomy.
Czemu zmykały chyłkiem tajemnice.
Może nadzieja jak kręgi na toni;
zachwyci oczy i zostawi z niczym.

[jaga]

czy cień pewności zjawi się jak niegdyś.

musisz mieć nadzieję - nadzieja to siła
ładny wiersz