Kot i ja

[Lucile]

Jestem jak kot na dachu
mocna i piękna
jak jasna, smukła linia
przecinająca obłok

czekam

i jeszcze nie wiem
że spróchniały dach runie
i jeszcze nie wiem
że ty nie przyjdziesz


(Mój pierwszy wiersz, napisany w wieku 15 lat)

[eka]

Całkiem fajnie, dobrze wróży, wszak koty spadają na cztery łapy.

[Fałszerz komunikatów]

Lucile, jestem pod wrażeniem! Zastanawia mnie skąd u nastoletniej dziewczyny takie czarnowidztwo

[Lucile]

Witajcie Eko i Fałszerzu,
w tamtym czasie własnie odkryłam - egzystencjalizm. Stał się dla mnie, przynajmniej na jakiś czas. swoistą religią, taką na mój prywatny użytek psychologią transpersonalną. Zachwyciła mnie "jednostka skazana na wolność", a w niej tylko: troska, trwoga, śmierć i nicość.
J.P. Sartre i A. Camus stali się moimi ulubionymi autorami, do tego zestawu dołożyłam "Kwiaty zła" Ch. Baudelaire i niektóre wiersze G. Apollinaire (np. Loreley), słuchałam piosenek J. Greco, E. Piaf, Aznavoura i J. Brela. Jak na piętnaście lat była to niezła mieszanka i narobiła też niezłego zamieszania w mojej (wydawało mi się - takiej dorosłej) głowie. Z tego okresu zachował mi się jeszcze jeden wiersz. Może i nim się podzielę, jak tylko go odnajdę.
Bardzo dziękuję i ślę pozdrowienia - uśmiech i różę - do wyboru
Lucile

[eka]

Poszukaj.
Z egzystencjalizmu trudno się wyrasta, bo absurd da się absurdem najlepiej niweczyć, no i nieograniczona wolność.

[Fałszerz komunikatów]

Ciekawie opowiadasz, Lucile