Kawka

[alchemik]

Moje początki były faktycznie bardzo miłe. Ten wiersz napisałem w grupie starszaków w przedszkolu.

Na podwórku stoi ławka,
a nad ławką lata kawka.
Na ławeczce siedzą dzieci,
patrzą się jak kawka leci.

[pallas]

Uroczy wierszyk, ma swój urok.

[alchemik]

Pewnie, że ma Tytanie.
Wtedy byłem dziwnym dzieckiem. Nauczony czytać w wieku lat czterech. Czasami niezrozumiałym dla innych dzieciaków, choć jak mogłem starałem się to przełamywać.

Nastepnym wierszem był

Kasztan


Na ulicy rośnie kasztan.
Ma on kwiaty bardzo jasne.
Żółte, białe lub różowe.
Potem kulki ma brązowe,
co się w kolcach ukrywają.
Potem dzieci je zbierają.
Kasztanowe ludki mają.

To oczywiście nie początki, lecz kontynuacja.
Potem zapomniałem, że mam jakiś tam talent.
Gdybym zajął się poezją wcześniej, a nie dopiero ostatnio.
A przecież ona tkwiła we mnie przez cały czas.
A wiec Pallasie, jeśli chcesz być poetą, to ucz się. Nie ulegaj tylko popędom

Jurek