Memento mori

[Sasza]

własnym terrorem tak obłąkana
śmierć życia kleszcze z wolna odgina
na kawie była już u szatana
teraz ją mami nasza kraina

zapamiętana chce być jak woń róż
po wysypiskach myśli gdzieś ściekać
i czaić się chce gdzieś w pieczarach dusz
bo jest już bliska przyszła i czeka

zachłannie pożre spokój i trwałość
chciwie się karmi ludzkim przestrachem
o kostkę miarka by się przebrała
i każdy sczezłby pod mokrym piachem

nie lękam się już sinych żył dłoni
ni martwej miny w stężeniu śmiertnym
ni jednolitej grud ziemi toni
boję się że ktoś może zatęsknić

09' Pelplin