Fantasmagoria

[Sasza]

świt wydobywa złoto z twej skóry
na pościel spływa kropla pigmentu
rzęsy wędrują z dołu do góry
w taniec namiętny

ciepła dłoń wnika w sam środek serca
już brak jest lodów do przełamania
nie ma już we mnie takiego miejsca
co cię nie wchłania

już się zatracam tak rozedrgana
w jedno się scala z twoją ma dusza
i wtem powracam zziębnięta i sama
z rąk Morfeusza

2011' Grudziądz

[jerzy]

To piękny wiersz Sasza. Należy do tych do których się zawsze powraca;)

[Sasza]

Dziękuję Jerzy Chyba pierwsza pozytywna wypowiedź o moich "cudach"
Pozdrawiam serdecznie

[e_14scie]

ładny, jak na pierwsze, nawet dobry.
Ale się sypnęła momentami rytmika.

już się zatracam w tobie rozedrgana
w jedno się scala z duszą dusza

masz po 10, a tu 11 i 9

[Sasza]

faktycznie, dziękuję, musiałam źle spisać albo nie zauważyłam...
nie, po prostu błąd mój, ale zaraz coś wykombinuję
zmienione, na razie tak, choć nie wiem czy wymyślę coś innego
jeszcze raz dzięki
pozdrawiam
Sasza