Śmieszka

[Julka]

Śmieszka

Była piękna i młoda -
nazywali ją śmieszka.
W sercu radość, pogoda,
wyciągała śmiech z mieszka.

Aż się ludzie dziwili
Jaki wielki jej mieszek,
że i dla nich w złej chwili
ma serdeczny uśmieszek.

Skradł jej serce szyderca
ze śmiesznego powodu.
Dziury w mieszku wywiercał,
zimny jak bryła lodu.

Śmiech się w smutek zamienił.
Mieszek przepadł bez wieści,
a łzy w stertę kamieni.
To się w głowie nie mieści.

I choć szuka go wszędzie,
bo jej tak źle bez niego -
nie ma go, i nie będzie.
Lecz dlaczego - dlaczego?

[Bazyliszek]

znamy podobne rymy

[Julka]

Bazyliszek
Ty siedź cicho jak tu przylazłeś i nie czepiaj się jak zwykle ze swoją znaną mi złośliwością do moich wierszy, bo ja Ciebie na żadnym portalu nie tykam - odwieczny prześladowco.
Oboje wiemy ilu autorów uszczęśliwiłeś na portalach.

Co za namolna kreatura bez ambicji.