Haldir z Lorien

[Gloinnen]

Bezpiecznie prowadź mnie w czcigodne progi
Komnaty lasu złotej - - - Zdradź mi, drogi,
W jaką zamierzasz mnie zabrać krainę,
Gdy harfa elfów nas deszczem zawoła.
Co dzisiaj przyrzec mi może pieśń twoja
Pod sennych liści szumiącym muślinem?
Dziękuję... Wśród mgieł twe surowe dłonie
Jarzębinowe wieszają latarnie.
Powiedz, gdzie ścieżki znane tylko tobie
Biegną, by stać się obietnicą dla mnie.
Krzyk drży czerwony w źródłach twojej ziemi,
Który o bólu opowiada gwiazdom;
A jednak pójdę po schodach jesieni,
Pierwotnych spojrzeń posłuszna rozkazom,
Tam, skąd mnie wzywa, Haldirze, twe imię -
Ku naszej baśni. Ku naszej godzinie.


październik 2010 r.
____________________
Tym wierszem wróciłam do pisania po 15-letniej przerwie. To od niego zaczęła się moja przygoda z portalami literackimi i poetycki zryw, który, na nieszczęście ludzkości, trwa po dziś dzień.
____________________
Glo.

[Miladora]

Całkiem niezłe, Glo.

Niewiele dopracowania i byłaby opowieść jak złoto. Ale to pewnie sama wiesz.

[Bazyliszek]

ładne miałaś początki nawet z "progi - drogi"