Lubię

[Julka]

Lubię

Szalenie lubię wiatru swawole,
kiedy zakręca figle półkolem,
gwiżdże w kominie, łka i zawodzi,
w gałęziach skrzypce stroi czarodziej.

Gdy przy kominku w ciepłym mieszkaniu
odczuwam rozkosz w niezwykłym graniu,
deszcz łzy zostawia na szyby lustrze,
dudni po dachu, rynnami chluszcze.

Chmury zrzucają z nieba dynamit
i wiatrem gnane, mkną tumanami,
a w zagajnikach kawki i wrony,
kraczą żałobnie w czerń wystrojone.

Taka poezja światem porusza,
z istoty rzeczy wychodzi dusza.
Wybiegam z domu bez parasola,
moknąć na deszczu niczym topola.

Jak czarna chmura ulecę z wiatrem,
ślady w kałużach na ziemi zatrę.
Gdy moje ziemskie istnienie spłonie,
zostaną tropy na nieboskłonie.

Tak bardzo kocham wiatry i deszcze,
że się odrodzę z popiołu nieszczęść.
Złocistym ptakiem sfrunę po latach,
w mądrość istnienia bardziej bogata.

[jaga]

Tak bardzo kocham wiatry i deszcze,
że się odrodzę z popiołu nieszczęść.
Złocistym ptakiem sfrunę po latach,
w mądrość istnienia bardziej bogata.