tornina

[Julka]

tornina

casym zaziyrom dło te kłoliybki
ka mie lo świata holne huśtały
alie i tutok zywłot juz hytki
słójce tak lieci ze dzionek mały

wtyncos tło wszyćkło przepiykne było
bło przecie kozdy sanłowoł tegło
có sie przed łocy napatłocyło
nikany nie był nie znoł insegło

godali ze tam diobeł dobranoc
pedzioł już downło i nie zaglodo
kłościelny zwolnił na msze có ranło
cłek był płobłozny z downiyjsyk rłodów

i tło się wiela nie łodmiyniło
wiara łostała z tamtego casu
inło pradziadkom by się nie śniło
ze ik prawnuki jus krłów nie paso

kazby ta z takik wili panocki
gnój wywozili w zimie na płolie
dzisiok se inse sprawiajo kliocki
któżby wzion w ryke cepy w stłodolie

alie jak zawse kwitnie tornina
jak inło wiesna zime wygłoni
cas głospłodorzom łorke zacynać
a uni przecie nimajo kłóni

uni pło świecie sukajo grłosa
ziemia sie teroz lo nik nie licy
rusyli z miedzy kamiynia z płosod
jak ptoki furno przez wieś w audicy

łoć mie tam nima w łocak mi stłoi
wiesna cy liatło jesiyj cy zima
dzieckiym widziane piyknło wsie młoje
wiyrchy we śniegu w kwiotkak tornina