Tak mało znaczy

[Julka]

Tak mało znaczy

Gdy mnie zaskoczy niespodziewanie
dniem albo nocą ostatnia chwila,
jedno mnie cieszy - że tu zostawię
to, co mi życia dziś nie umila.

Niezałatwione zostaną sprawy,
choroby, troski i wrodzy ludzie.
Cały życiorys, nie dość ciekawy,
droga wybita w męczeństwa trudzie.

Zamilknie tętno zerwanym wątkiem,
wszystko utraci wartość doniosłą.
Powiedzą słowo okrutne – szczątki.
Wrzucić do ziemi ciało zaniosą.

A dusza na to popatrzy z góry,
pomyśli - człowiek tak mało znaczy.
Choćby modlitwą rozbijał mury,
Bóg nie obejdzie się z nim inaczej.

Czego mi będzie naprawdę szkoda?
Najdroższych bliskich, w nich część mnie żyje.
Kilku przyjaciół, że jest pogoda,
a moje słońce wieczność zakryje.

[Miladora]

Każdy chyba ma podobne przemyślenia...
Dobrze to ujęłaś, Aleguniu.

Najwyżej mogłyby być bardziej ciekawe rymy w dwóch pierwszych zwrotkach, ale wiersz jest melodyjny i treść przeważa na jego korzyść.
Z powtórzeniem "zostanie/zostaną" mogłabyś natomiast coś zrobić, bo wpada na siebie.
Może:
- jedno mnie cieszy - że tu zostawię?

Dobrego

[Julka]

Mili

Resztę poprawię jak znajdę czas.