Złoty klucz

[Julka]

Złoty klucz

Nie trzeba być wcale bogaczem,
nieważne brylanty ni złoto.
Największą wartością i cnotą,
jest - gdy ktoś ze szczęścia zapłacze.

Zapłacze, że kochasz go szczerze,
że sercem usłużysz w potrzebie,
gdy czasem się w smutku zagrzebie,
przyjaźni z nim zawrzesz przymierze.

Wśród wielkich słów świata i małych,
są słowa dla wielu zaklęte.
Dla innych, jak chleb są, jak święte.
Od zawsze na świecie istniały.

Bóg stworzył człowieka dla duszy.
Dał serce , klucz złoty do niego.
Zapyta nas kiedyś - dlaczego,
ten klucz nam od rdzy się rozkruszył.

[Dante]

Prosto, szczerze i słusznie.
Mam tylko jedną uwagę - "pozłota" tu niezbyt szczęśliwie użyta, bowiem oznacza coś niepełnowartościowego, podróbkę, taniochę, a przecież chodziło Ci o coś zupełnie innego.

Pozdrawiam
AD

[Julka]

Tak Dante

i nawet było coś zupełnie innego, ale zmieniłam jak widać niefortunnie.
Dzięki że to wychwyciłeś i wskazałeś.

Już nad tym

Poprawione

Nie trzeba być wcale bogaczem,
nieważne brylanty ni złoto.
Największą wartością i cnotą,
jest - gdy ktoś ze szczęścia zapłacze.

Tak było.

[jaga]

Największą wartością i cnotą,
jest - gdy ktoś ze szczęścia zapłacze.