Tomek Wilmowski

[skaranie boskie]

Tak sobie przejrzałem Wasze ostatnie wpisy i przypomniałem sobie serię powieści przygodowych, napisanych przez Alfreda Szklarskiego o Tomku i jego podróżach w różne strony świata?
To było coś, dla chłopców w wieku 12 - 13 lat.
Czy ktoś z Was pamięta te przygody?

[Nalka31]

To było coś, dla chłopców w wieku 12 - 13 lat

Wybacz Skarańku, ale ja do chłopców nie należę. Tomka jednak przeczytałam w całości. Ba przez długi czas miałam część całego cyklu w domu. Zwłaszcza "Tomek na wojennej ścieżce" i "Tajemnicza wyprawa Tomka" należały do tych, które wywarły wrażenie. Zatem nie tylko chłopcy czytywali jak sam widzisz.

[Patka]

Nalka dobrze gada, dziewczyn(k)om też może się podobać. Nie każda młoda kobietka lubi barbie i książki o nieszczęśliwej miłości nieszczęśliwej nastolatki.

Też czytałam, miałam w domu wszystkie (tak myślę) części. Choć chyba wszystkich nie przeczytałam z jakiegoś powodu. Bardzo mi się podobało.

[alchemik]

Pewno, że dziewczyny też mogły to czytać.
Choćby ze względu na rezolutną Sally, Australijkę.

To był świetny cykl przygodowy.
Może nie najwyższych lotów, ale wciągał i nauczał o świecie.
Pamiętam, jak czekałem na dwa ostatnie tomy.

Zwłaszcza na Tomek w Gran Chaco. bo były jakieś perturbacje, opóźnienia.

Najbardziej podobała mi się Tajemnicza wyprawa Tomka.

Mnóstwo przypisów i ilustracje zwierząt. Ptaki, gady, ssaki, owady i tajemnicze okapi w Afryce.
Nie wspomnę o kontrowersyjnym, tajemniczym Yeti.
Geografia przygody.

Właściwie powinienem wrócić do tych książek dzieciństwa, ale boję się czasowej konfrontacji.

Uważam, że Szklarski wstrzelił się w punkt.
Zaletą było, że nie dzieje się współcześnie, a na początku XX wieku.
I męska przyjaźń.
Miłość Sally i Tomka z lekka spłycona. Ale to w końcu dla młodszych nastolatków.

Nie rozglądałem się.
Czy są wznowienia?

[Nalka31]

Nie rozglądałem się.
Czy są wznowienia?

Owszem są. I było ich nawet sporo. Aż mnie samej się zachciało wrócić znów.

[Patka]

Też bym sobie przypomniała (i przy okazji doczytała do końca). Niestety, na razie sesja, a "Tomka" niestety w spisie lektur nie ma.

[alchemik]

Jerzy Marlicz.
Czy wiecie kto zacz?
Tak sobie pomyślałem o książkach przygodowych mojego nastoletniego życia.
Wszyscy znają Londona z jego opisami wilków, psów z białym kłem, itp.
Tymczasem był też inny autor, który opisywał kanadyjską puszczę.
James Oliver Curwood.
Byłem zafascynowany jego opowieściami.
Włóczęgi północy.
Szara wilczyca,
Bari, syn szarej wilczycy,

A co ma do tego Jerzy Marlicz?
Była fanką i tłumaczką Curwooda.
Tak, to kobieta, a Jerzy to jej pseudonim artystyczny. Kiedy Curwood zapoczątkował cykl Łowcy wilków, Łowcy złota, a potem mu się zmarło w trakcie pisania Łowcy przygód, Jerzy Marlicz zakończyła cykl za niego.
Napisała trzeci tom cyklu Łowcy przygód.

Polecam Curwooda w świetnym tłumaczeniu Jerzy Marlicz.
Da się czytać powtórnie, w dorosłym życiu.

[skaranie boskie]

Potwierdzam opinię Alchemika.
Warto zajrzeć do tej pozycji. I na pewno warto ją propagować wśród młodych ludzi, żeby wiedzieli, iż nie tylko plejsejszeny mogą wieść do świata wspaniałej przygody. Czy uwierzą? Szczerze mówiąc wątpię. Takie książki, jak w/w opisują coś, co miało miejsce naprawdę, pokazują prawdziwą walkę o przetrwanie pośród dzikiej przyrody. Nie przydzielają punktów, ani kolejnych "żyć", by móc kontynuować grę w razie porażki, bo nie chodzi w nich o sprzedanie kolejnej wersji gry. Nawet temu, który w jej trakcie poległ na polu (niekoniecznie) sławy i chwały.