Pismo a mowa

[eka]

W napierającej rzeczywistości jest określone, skończone: skąd i dokąd.
Do(ni)kąd - po wyrzuceniu cząstki w nawiasie, otrzymujemy zaimek przysłowny: dokąd.
Łączy... albo lepiej - jest granicą między skończonością i nieskończonością.

[alchemik]

W napierającej, kolapsującej rzeczywistości uzyskujemy punktową osobliwość, która staje się nieskończonością możliwości.
Granicą jest horyzont zdarzeń.

Tak naprawdę nie ma skończoności tylko etapy podróży, a koniec jest początkiem.
Tak więc donikąd to wszędzie poza tu i teraz.

[411]

Poczytalam. Lem bylby zachwycony ta polemika.