Jak reagować na komentarze?

[Abi]

Grunt to się ogarnąć po krytyce i napisać następny wiersz.

a potrafisz?

zióbki
A.

[Abi]

upsss...
przecież to sposób reakcji nr 5 :O

[Abi]

ale kicha...

[Miladora]

To co? Wpisujemy punkt 10 - "Autorze, miej dystans do swojej twórczości"?

Zgadzam się, że nawet w napastliwym komentarzu może być zawarta słuszna uwaga. Mając dystans, potrafimy ją zauważyć.
Natomiast, gdy ktoś napisze: "Ale gniot", to co można zrobić?
Może zareagować z humorem: "Jutro upiekę lepszego"?

Myślę jeszcze, że dobrze byłoby dodać: Komentowani odpowiadajcie na komentarze, bo się komentujący mogą zniechęcić nieobecnością autora pod tekstem.

[NathirPasza]

Abi wpadły mi do głowy "zióbki" więc "zióbki" wpisałem, bez żadnej aluzji w stronę Twojej osoby. Z drugiej strony nie Ty jedna tych "zióbków" używasz.

Zaś sposób numer 5 jest dobry na wszystko.

[Dante]

Aleście powypisywali tych mądrości, Pytanie -ilu jest takich , co je stosują.
A ja mam tylko dwie możliwości :

1.Trzeba reagować właściwie ( każdy ma własne pojecie tej właściwości)
2.Reagować tak, aby ci, co pochwalili, robili to jeszcze częściej, a ci co zganili, nie odważyli się tego zrobić po raz drugi.

[Gloinnen]

A ja jednak przyłączę się do opinii Miladory.

Komentowani odpowiadajcie na komentarze, bo się komentujący mogą zniechęcić nieobecnością autora pod tekstem.

To jest chyba najbardziej przykre i denerwujące.

W końcu ktoś się postarał, poświęcił swój czas, przeczytał tekst i napisał coś o nim, mniej lub bardziej błyskotliwego, ale pokazał, że Autor i jego utwór nie są mu obojętne. Wypadałoby chociaż napisać zwykłe "dziękuję"...
(przy okazji - sama czasem zapominam o tym w natłoku różnych zadań, za co przepraszam komentujących, których kiedykolwiek pominęłam).

Odpowiedź na krytykę bywa różna - to zrozumiałe, nikt jej nie lubi, więc mogą zdarzyć się reakcje emocjonalne, te jednak mnie nie wkurzają tak bardzo, nawet, jeśli bywają ostre.

Dla odmiany - jeżeli słodzenie pod wierszem wywołuje kolejną lawinę słodzenia odautorskiego - to także jest naturalne i ludzkie. Też bywa denerwujące, wiele osób deklaruje niechęć do wazeliny i kadzenia, no ale w każdym razie pisanie laurek nikogo raczej nie urazi.

Natomiast pomijanie cudzych komentarzy "ozięble z domieszką pogardy", ignorowanie ich - to moim zdaniem wielki obciach, który skutkuje rzeczywiście zniechęceniem komentujących. Nikt nie lubi gadać w próżnię.
Olewanie rzadkim sikiem cudzych recenzji przypomina mi odwrócenie się do kogoś plecami w realnym życiu.

Zawsze zastanawiam się w takich wypadkach, po co ktoś publikuje na forum swoje teksty? Odnoszę wrażenie, że delikwent chce rzucić przed motłoch owoc swojego geniuszu, dając jednocześnie do zrozumienia - a co wy będziecie mi tutaj chromolić!?



No to sobie pogadałam. Odgrzebując stary temat, bo forum intelektualnie... jak to było? Zapomniałam...

[Nalka31]

Sposób reakcji nr 1:

Jam jest autor jedyny, który Cię wywiódł na manowce liryzmu... itd. (można też deklamować na wzór zachodni: My naród Liryczny, jedyny i prawdziwy...).

Grunt to się ogarnąć po krytyce i napisać następny wiersz.

NP

I pod tym się podpisuję łapkami wszystkim czteroma. Dystans do własnej twórczości. Zwłaszcza, że opinie komentujących poza wytknięciem ewidentnych błędów bardzo często subiektywne, a każdy ma do tego prawo. Niech tylko z poszanowaniem odnosi się do wszystkich użytkowników.

[iskierka]

Jak reagować na komentarze?

1. Przede wszystkim spokojnie.
2. Jeżeli zawierają uwagi merytoryczne – odnieś się do nich.
3. Jeżeli zawierają wypunktowane błędy typu: literówki, ortografy, potknięcia gramatyczne – popraw.
4. Jeżeli komentujący czegoś nie zrozumie – wytłumacz.
5. W każdym przypadku dobrze jest podziękować, chyba że komentarz będzie napastliwy i nie na poziomie, chociaż nawet i wtedy można to zrobić, ucinając tym samym dyskusję.
6. Nie daj się sprowokować do przepychanek pod tekstem.
7. Nigdy nie pozwalaj sobie na komentarze odwetowe.
8. Nigdy nie pozwalaj sobie na wycieczki osobiste pod tekstem.
9. Jako autor masz prawo mieć swoje zdanie i nie korzystać ze wszystkich sugerowanych poprawek, więc reaguj na nie bez oburzenia.


Tyle mi przyszło do głowy na razie, a komentowanym i komentującym życzę uśmiechu.

zgadzam się,
trzeba spokojnie, wojna do niczego nie prowadzi

[Patka]

Zauważyłam tutaj, że jak komuś skrytykuję tekst (napiszę wprost, że mi się nie podoba, że jest słaby itp. itd.), to autor tekstu mnie traktuje olewawczo. Raz pozwoliłam sobie napisać parę złych słów nad wychwalanych tekstem, reakcja autorki: nic. Innym razem nie spodobała mi się jakaś miniaturka: autorka coś tam odpowiedziała, ale byle jak i wyraźnie było widać, że się obraziła. A poprzednie jej odkomentarze do wypowiedzi bardziej przychylnych jej i wierszowi były pełne uśmiechu, ach, jestem wielką poetką. Boże...

W ogóle jestem przewrażliwiona na punkcie nie odpowiadania na komentarze. Komentator poświęcił swój czas, czasem więcej, czasem mniej, i cholernym obowiązkiem autora skomentowanego tekstu powinna być jakaś reakcja. Chociaż zwyczajne "dziękuję", przez peemkę.