Postaw na szczerość.

[NathirPasza]

Zabawa w doradcę... A co tam.

Nie każdy posiłek musi smakować, nie każdy napój gasi pragnienie, nie każdy film jest interesujący, nie każda książka wciągająca. Z wierszami jest dokładnie tak samo. Przeciętnie osiem na dziesięć komentarzy to opinia nieszczera. Pod pretekstem zachowania być może źle pojętej uprzejmości stosuje się dość nachalne włazidupstwo, lub wręcz przeciwnie dowala się komuś - byle dowalić.

1. Za każdym komentarzem powinno kryć się przekonanie, że tak właśnie jest.
2. Komentarz nie musi być merytoryczny, nigdzie nie jest powiedziane, że powinien być. Ale trzeba być przygotowanym na obronę swojego zdania, co już pociąga za sobą więcej konkretnych przemyśleń.
3. Jeśli wiersz jest słaby - napisz, że jest słaby.
4. Jeśli wiersz jest bardzo słaby - zgnój autora aż się iskry posypią.
5. Jeśli wiersz jest dobry - napisz, że jest dobry.
6. Jeśli wiersz jest bardzo dobry to bez znaczenia, bo i tak wydano go na papierze.
7. Miej litość dla początkujących autorów.
8. Nie przejmuj się TWA. One są zawsze, wszędzie i każdy do jakiegoś należy.
9. Nie kieruj się zazdrością, zemstą etc. To łatwo wyczuć i wykorzystać by obalić Twoje teorie.
10. Bądź czytelnikiem a nie krytykiem. Wyrażaj tylko swoje zdanie. Nie traktuj siebie jako wyroczni.

Po napisaniu dziesiątego punktu dochodzę do wniosku, że cały dział jest bez sensu. Trzeba byłoby zacząć od tego, na co zwracać uwagę czytając wiersze, czym jest obiektywizm, jakie są zasady kulturalnej polemiki, czemu ważne jest zdanie odrębne, czemu nie warto przejmować się urażoną dumą (tudzież uczuciami) innych i wiele, wiele innych... Jeśli ktoś chce napisać podręcznik po tytułem: "Poradnik dla komentatora. Komentarz krok po kroku" to życzę powodzenia. W takiej formie to będzie niekończący się zalew nic nie znaczących porad i jeszcze mniej znaczących uwag co do nich. Przede wszystkim należałoby ustalić czym jest "dobry wiersz" żeby móc określić na co zwracać uwagę podczas komentowania...

No ale jak komuś się nudzi...

[Gloinnen]

W takiej formie to będzie niekończący się zalew nic nie znaczących porad

Ale dlaczego?

Wszyscy, jako forumowicze, jesteśmy jednocześnie komentującymi i komentowanymi. Mamy jakieś swoje przemyślenia, koncepcje, wizje. Tu nie jest miejsce na pisanie podręczników tylko na podyskutowanie o tym, jak powinny wyglądać rzetelne komentarze. Z jednej strony - Autorzy mogą podzielić się swoimi oczekiwaniami. Z drugiej - komentujący mogą wyrazić swoje własne wątpliwości. Każda wymiana myśli ma szansę doprowadzić do wyciągnięcia jakichś budujących wniosków, wnieść coś do ogólnego poziomu komentarzy. Chcemy być forum ambitnym, postawmy więc sobie poprzeczkę na odpowiednim poziomie. A polemika to dobry sposób, aby dokonało się to z mniejszym lub większym zaangażowaniem sporej części z nas.

Glo.

[NathirPasza]

Ok. Tak sobie tylko myślę, że żeby coś dobrze oceniać, musielibyśmy najpierw wypracować ogólne kryteria oceny utworów. A to jest trudne, o ile nie niemożliwe, ponieważ musielibyśmy określić w którym miejscu zaczyna się "dobry" wiersz. Co znowu zmusza do określenia co jest poezją, a co nią nie jest.
Myślę, że nie muszę tłumaczyć dlaczego to jest zły pomysł.

Później pojawiają się takie pojęcia jak etyka. Co znowu rodzi problemy.

Moim zdaniem najlepszą radą, jaką można udzielić komentującym to:

Komentujcie jak chcecie. Wolna amerykanka. tylko bądźcie szczerzy.

[Gloinnen]

Uuuuuu, jesteś taki pewien? Wiesz, co to by się porobiło?

[NathirPasza]

Uuuuuu, jesteś taki pewien? Wiesz, co to by się porobiło?

Przestalibyście sobie tak słodzić? )

[Gloinnen]

Wyluzuj! Daj się ludziom nacieszyć, potem wszystko wróci do normalicji, jak minie powitalna głupawka.

Ale zgadzam się z Tobą w jednym.

PRECZ Z WŁAZIDUPSTWEM I TWA!

Od dziś będę walić jak w bęben. Drżyjcie, Autorzy! A że potrafię, to wiecie...

Glo.

[Miladora]

Przeciętnie osiem na dziesięć komentarzy to opinia nieszczera.

Być może trudno uchwycić moment, kiedy komentowanie utworu kogoś, do kogo czujemy sympatię, przeradza się w chęć zaoszczędzenia mu krytycznych uwag. To jest właśnie niebezpieczne.
Wiem, że często wtedy ludzie wolą nie wejść na dany utwór, niż wyrazić szczerą opinię. Usprawiedliwiają się przy tym, że mogą się mylić, że może to jest bardzo dobre, tylko oni nie rozumieją. I tak się zaczyna. Obserwowałam już takie zjawiska.
I przyznam, że trudno wejść na wiersz, nad którym masa osób cmoka z zachwytu, i powiedzieć: "Mnie się nie podoba".
Ale myślę, że trzeba jednak.
Głaskanie usypia, autorzy tracą czujność, a potem zaczynają publikować wszystko, co im się nasunie pod pióro, i to często bez żadnego dopracowywania.
Też już to widziałam.

Komentujcie jak chcecie. Wolna amerykanka. tylko bądźcie szczerzy.

Zgadzam się. Szczerość jest bardzo ważna.
Można ustalić parę wstępnych zasad dotyczących komentowania, ale ono i tak zawsze będzie subiektywne. Musi być, bo każdy z nas ma własne pojęcie estetyki, popartej większą czy mniejszą wiedzą na temat poezji.
Więc komentujmy od siebie - nie jako krytycy literaccy, lecz - my. Li i jedynie.

Natomiast to, co się liczy, to dyskusja z autorem.
Nie mamy możliwości rozmowy z poetą, kupując tomik jego wierszy. Portale literackie dają szansę bezpośredniego kontaktu, dając także szansę poetom na zapoznanie się ze wstępną opinią czytelników, i szansę na wypracowanie lepszego warsztatu i dopracowanie utworów.
To jeszcze jeden argument przemawiający za szczerością.
A jeżeli autor się obraża, że nie chwalimy jego tekstów, to cóż... może jeszcze nie dorósł do krytyki...
Jedyna uwaga - bądźmy szczerzy w cywilizowany sposób.


PS. Osobiście liczę na krytykę i dyskusję. Na czepialstwo też, bo lubię dopracowywać swoje teksty i zdaję sobie sprawę, że sporo rzeczy może umknąć przy pisaniu. Wolę też, gdy ktoś napisze po prostu: „Nie rozumiem”, bo jest wtedy szansa naprowadzenia go na właściwy trop, niż żeby było milczenie pod tekstem.

[skaranie boskie]

Poczytałem...
Dużo tego ale wszystko ma swój sens.
NathirPasza, wyszczególnił dekalog, potem napisał, że nie ma on sensu.
To bzdura. Ma sens. A zamyka się on właśnie w szczerości komentarza.
Wolna amerykanka to może przesada bo w końcu doszłoby do rękoczynów (na szczęście ucierpiały tylko komputery rękoczyńców), można jednak powiedzieć, że komentarz powinien odzwierciedlać subiektywne uczucia i odczucia jego autora po przeczytaniu tekstu. Jasne, że czasami trudno jest określić dlaczego jakiś utwór mi się podoba. Może być, że przyjemnie się czytał i lektura nie zachęciła do głębszej analizy. Albo odwrotnie. Zmęczył w połowie i nie doczytałem do końca.
Warto o tym również autorowi powiedzieć.

Jak wszyscy twierdzą - nie jesteśmy krytykami literackimi. To fakt. Jesteśmy natomiast pierwszymi, często jedynymi odbiorcami. I jako tacy mamy się wypowiedzieć w komentarzu. To wszystko.

Muszę się napić bo mi w ustach zaschło po takiej przemowie. )

[NathirPasza]

Wolna amerykanka to może przesada bo w końcu doszłoby do rękoczynów

Pisząc o "wolnej amerykance" nie miałem na myśli, żeby pomijać kulturalność wypowiedzi. Ale też nie może być mowy o ustępowaniu, gdy jest się jedynym krytycznym lub chwalącym w grupie komentujących. Nie wolno dawać sobie w kaszę dmuchać nawet jeśli jest się osamotnionym.

komentarz powinien odzwierciedlać subiektywne uczucia i odczucia jego autora po przeczytaniu tekstu.

Przydałby się kolejny punkt:
11. Najpierw przeczytaj utwór i go skomentuj. Później dopiero czytaj komentarze innych użytkowników.

[skaranie boskie]

A to akurat prawda.
Jedenasty punkt jest dobry.
Problem w tym, że komentarze mocno by się dublowały.
Ale chyba lepiej tak.
Żałuję, że nie ma opcji pokazania komentarzy dopiero po zabraniu głosu przez czytającego.
Byłyby szczersze.