Odmiana trudniejszych wyrazów

[Patka]

Aj, wybacz, zapomniałam, że niektórzy tej joty mogą nie słyszeć. Zależy, z jakiej jest się części Polski. Polacy z obszaru krakowsko-poznańskiego mają wymowę synchroniczną, czyli bez joty.

[skaranie boskie]

Mam dwa pytania.
1. Co to jest kotoj?
2. Skąd się bierze różnica w odmianie rzeczowników takich, jak pies i kot, w stosunku do innych tego rodzaju. Innymi słowy, dlaczego mówimy "facetowi, jarmarkowi, zębowi, synowi, baranowi", a z drugiej strony "psu, kotu, drzewu, mleku" itp.?
Dlaczego facetowi a nie facetu, psu, a nie psowi, zębowi, a nie zębu itd.?

[Patka]

Kotoj to po prostu kot, tylko po mojemu.

2. Skąd się bierze różnica w odmianie rzeczowników takich, jak pies i kot, w stosunku do innych tego rodzaju. Innymi słowy, dlaczego mówimy "facetowi, jarmarkowi, zębowi, synowi, baranowi", a z drugiej strony "psu, kotu, drzewu, mleku" itp.?
Dlaczego facetowi a nie facetu, psu, a nie psowi, zębowi, a nie zębu itd.?

Wszystko zależy od dawnych deklinacji, ot tak się nic nie wzięło. Początkowo było więcej końcówek dla C. dla rodzaju męskiego, dziś są dwie: -u i -owi. Pierwsza wzięła się z dawnej deklinacji -o- -jo- (takie wyrazy jak: Bóg, rok, duch), a druga z -u-tematowej (syn, dom, miód). Ta końcówka -owi przeszła też na inne deklinacje, dlatego mamy: duchowi, nie duchu (jak kiedyś). Ale niektóre formy z -u się zachowały, jak psu, kotu.