O roli emocji autora w wierszach wolnych

ODPOWIEDZ
Wiadomość
Autor
Awatar użytkownika
teo
Posty: 253
Rejestracja: 29 kwie 2017, 20:23

O roli emocji autora w wierszach wolnych

#1 Post autor: teo » 23 maja 2017, 19:00

Mam nadzieję na otwartą dyskusję i wymianę spostrzeżeń z autorami piszącymi wiersze wolne. Zachęcam do dzielenia się doświadczeniem.

Dlaczego wiersz wolny a nie biały albo rymowany?

Dlatego, że wolny. Sam przymiotnik sugeruje całkowitą dowolność autora w wyborze tematyki i sposobu realizacji takiego utworu. Wolny od rymów, wolny od tempa, wolny od interpunkcji i w końcu wolny od formy. Ten typ wierszy najbardziej interesuje mnie i chciałbym, abyśmy w (ewentualnej) dyskusji skupili się tylko na wierszach wolnych. Chociaż prawdopodobnie wiele, z tego co zostanie powiedziane, odnieść będzie można do pozostałych typów lirycznej ekspresji, niemniej skupienie się na jednym typie ograniczy i zawęzi nam pole dyskusji.


Dlaczego o emocjach?

Cytując z Wikipedii:

Kod: Zaznacz cały

Emocja (od łac. e movere, 'w ruchu') – stan znacznego poruszenia umysłu
Czy potrzeba więcej?

Proszę:

Z prostego, aczkolwiek głębokiego przekonania, że wiersz wolny jest najlepszym nośnikiem emocji. Bazuje na nich i zaszczepia.
Całkowita dowolność przy wyborze formy i stylu, pozwala natomiast kreatywniej pokonywać szumy informacyjne pomiędzy autorem a czytelnikiem, powstałe z wieloznaczeniowości symboli jakimi się posługują. Wiersz wolny może lepiej operować skrajnościami. Jest możliwie najplastyczniejszą formą literacką, zamykającą się w możliwie najmniejszych rozmiarach.

Dlaczego emocje autora?

Przepraszam, źle się wyraziłem. Ten tytuł powinien brzmieć tak: O roli emocji, jakie chciał przekazać autor w wierszu wolnym.
Na co chciałbym zwrócić uwagę, to że wykluczyłbym opis z tematu. Choć dobry opis może wywołać zapewne łzy, to jednak nie uważam, że przekazuje emocje, lecz bardziej wrażenia wzrokowe. Chodzi mi tu o obiektywny opis czegoś. Subiektywny opis uczuć jakie to coś wywołało- to inna historia.

Emocje "łatwe" i "trudne"
Zdecydowanie to co czujesz, to Twoja własna wersja uczucia. Niepowtarzalna, bo jej intensywność i świadome jej przeżywanie świadczy o Twoich doświadczeniach, dojrzałości i zawartości poety w autorze. Niemniej jednak inni, ci słabiej czujący, mogą tego nie wiedzieć.

Ja uważam, że najłatwiej jest wyrazić emocje związane z miłością. Poezja powstała dla miłości, nic więc dziwnego, że najczęściej o miłości właśnie opowiada.
Najtrudniej zaś wyrazić emocje związane ze strachem. Można w najlepszym wypadku przekazać niepokój, w najgorszym najwyżej "ciary żenady".

Może na początek wystarczy tematów do rozmów.
Mniej pracuję. Jeszcze jestem niezdrów. Dnia przybywa, obiecuję sobie wiele, skoro będzie widniej i cieplej. Chcę zapomnieć o rzeczach smutnych i bolesnych. Mam wrażliwe serce. Zwiększam rzeczy wrażliwością.
Tadeusz Makowski – Pamiętnik

Awatar użytkownika
alchemik
Posty: 7009
Rejestracja: 18 wrz 2014, 17:46
Lokalizacja: Trójmiasto i przyległe światy

Re: O roli emocji autora w wierszach wolnych

#2 Post autor: alchemik » 23 maja 2017, 22:34

Autor, czyli ja, wcale nie chce przekazywać emocji w wierszu wolnym.
A trzeba przyznać, że lubię wolne wiersze.
To emocje prowadzą.
A jeżeli prowadzą rękę, to te ujawnią się z pewnością.
Oczywiście, teraz kwestia użytych atrybutów.
Emocjonalność najpiękniej ujawnia się przy opisywaniu żywiołów.
Może nie tyle opisywaniu, co odnoszeniu się do nich w obrazach, bądź metaforach.
Ja często używam wewnętrznych rymów i rytmu, bywa że zmiennego.
Zgadza się, że w liryce miłosnej ujawniają się najpiękniej.
Ale i w tej liryce mamy do czynienia z żalem, obawą, lękiem.
Jako przykład własnej, emocjonalnej liryki podam powiedzmy
Zjazd po burzowym froncie.
http://www.osme-pietro.pl/post172225.html#p172225

Na razie tyle, króciutko.
Temat interesujący.
* * * * * * * * *
Jak być mądrym.. .?
Ukrywać swoją głupotę!

G.B. Shaw
Lub okazywać ją w niewielkich dawkach, kiedy się tego po tobie spodziewają.
J.E.S.

* * * * * * * * *
alchemik@osme-pietro.pl

Awatar użytkownika
eka
Moderator
Posty: 10469
Rejestracja: 30 mar 2014, 10:59

Re: O roli emocji autora w wierszach wolnych

#3 Post autor: eka » 24 maja 2017, 17:55

No to na pierwszy rzut:
πᾶν Θεός pisze:Wolny od rymów, wolny od tempa, wolny od interpunkcji i w końcu wolny od formy.
Wolny może mieć wybiórcze rymy, tempo, interpunkcję i każdy posiada formę:)
πᾶν Θεός pisze:wiersz wolny jest najlepszym nośnikiem emocji. Bazuje na nich i zaszczepia.
W stan znacznego poruszenia umysłu wprawić może każdy rodzaj i gatunek, czy coś z pogranicza rodzajowo-gatunkowego.
Wiersz wolny może bazować na etyce, estetyce, nauce, logice... na każdym temacie.
Czy najczęściej wyrasta z emocji, wyraża ją, zalewa nią czytelnika? Być może tak. W końcu emocje to najstarsza odziedziczona po najdalszych przodkach spuścizna, która ułatwiała komunikację, obronę, atak, prokreację.
Rola emocji jest nie do przecenienia, również w literaturze.
πᾶν Θεός pisze:Niepowtarzalna, bo jej intensywność i świadome jej przeżywanie świadczy o Twoich doświadczeniach, dojrzałości i zawartości poety w autorze. Niemniej jednak inni, ci słabiej czujący, mogą tego nie wiedzieć.
Odpowiednie dać słowa - emocji. Racja, byle nie za emocjonalnie:)

Awatar użytkownika
4hc
Posty: 612
Rejestracja: 18 lut 2017, 14:19
Płeć:

O roli emocji autora w wierszach wolnych

#4 Post autor: 4hc » 26 paź 2017, 22:12

znudziłeś mnie swoim pytaniem,
czego szukasz powodów? https://youtu.be/Aln6DztAsMQ to mogę zaproponować
moje zdanie to moje zdanie

nie lubię poezji - lubię placki

Awatar użytkownika
Gloinnen
Administrator
Posty: 12091
Rejestracja: 29 paź 2011, 0:58
Lokalizacja: Lothlórien

O roli emocji autora w wierszach wolnych

#5 Post autor: Gloinnen » 21 lut 2018, 18:02

teo pisze:
23 maja 2017, 19:00
Zdecydowanie to co czujesz, to Twoja własna wersja uczucia.
Nie wiem, czy wypowiem się na temat.

W powyższym cytacie jest zawarta istota rzeczy.

Repertuar odczuwanych emocji jest generalnie taki sam dla większości ludzi. Wszyscy zakochujemy się, smucimy po śmierci bliskich i przyjaciół, cieszymy z narodzin dzieci, boimy się śmierci, itp. Radość, rozpacz, lęk, zdziwienie, nadzieja - towarzyszą każdemu z nas i zasadniczo wypełniają treścią poezję, która przecież opowiada o człowieku i o tym, co ludzkie.

Natomiast dobrze byłoby zastanowić się, pisząc wiersz, w jaki sposób przedstawić właśnie tę "własną wersję", czyli to, co w naszej aktualnej emocji jest wyjątkowe i niepowtarzalne.
Aby to osiągnąć, należy - pozbyć się przede wszystkim abstraktów i ogólników, czyli wystrzegać się nazywania po imieniu: "moja miłość", "moja nadzieja", "ogarnia mnie otchłań rozpaczy", "nudzę się", etc.
Po drugie - warto pozbyć się wszelkiego rodzaju stereotypów i kalek (od: kalka, nie kaleka!). Jeżeli chcemy pisać o rozstaniu z ukochanym, to nie poprzez takie truizmy, jak "moje serce jest w poniewierce", albo "we łzach tonie moja dusza". Jeżeli opisujemy przemijanie piękna tego świata, to nie twórzmy tysiąc któregoś tam wiersza o więdnącej róży. To już nie jest "własna wersja", tylko albo wyobrażenie zbiorowe, albo zapożyczenie koncepcji od innych artystów.

Jestem zatem zdania, że najpierw trzeba pomyśleć, w czym moja emocja różni się od tej samej emocji odczuwanej przez innych. Zwrócić uwagę na niuanse, cechy szczególne. Niech ta emocja jest mocno zakorzeniona w jakimś niespotykanym kontekście, przeżywana w nieschematyczny, sposób, opisana za pomocą unikalnych, niepospolitych symboli i rekwizytów.

Odnośnie uwag dotyczących "opisu". Opis sam w sobie jest tylko drogą do celu. Pełni funkcję służebną, co nie znaczy, że nie może być głównym środkiem poetyckim. Jeśli za cel przyjmiemy sobie oddanie w poezji "własnej wersji" konkretnych emocji, to opis jak najbardziej wpisuje się w repertuar środków, które indywidualizują przekaz.
Niechaj inny wiatr dzisiaj twe włosy rozwiewa
Niechaj na niebo inne twoje oczy patrzą
Niechaj inne twym stopom cień rzucają drzewa
Niechaj noc mnie pogodzi z jawą i rozpaczą

/B. Zadura
_________________
E-mail:
glo@osme-pietro.pl

Słomiskowbutach
Posty: 7
Rejestracja: 30 sty 2018, 1:14

O roli emocji autora w wierszach wolnych

#6 Post autor: Słomiskowbutach » 22 lut 2018, 2:16

Na co mi wiersz? na co mi emocje? Skoro nie umiem pisać - dać odpowiedni wyraz słowom.
No i moje szczęście bo nie wiele straciłem.
Gorzej jeżeli masz talent – wtedy strata jest dotkliwsza.
Mówię wam: robocizna z dwiema lewymi ręcami do poezji
usiadła przy półmisku „niestety”
Sieczywierszu
Czyż nie masz wrażenia, że wygłaszasz wiersz w pustkę
W studnię, gdzie słyszysz jeno tylko własne echo
nawet jeśli wiersz jest harmonijny, posiada
symetrię, rytm czy dobrą kompozycję przypraw, świeżych, niewyeksploatowanych które nadają mu krągłości, piękna
na którą tylko koneser potrafi spojrzeć
z reguły będziesz komunikował jak grochem o ścianę.
Straciłem ochotę do poezji – za mało w niej jest żywej komunikacji
Na szczęście nie wiele straciłem bo i zdolności miałem z reguły mizerne.
Ale cóż powiedzieć o poecie zdolnym, który dobrze wyzyskuje swój talent, gdzie rychło w czas zauważa się go 100 lat po śmierci
Na co mu ta uwaga
Nic - nie ma co marudzić bo są jeszcze bardziej przykre rzeczy, które tyczą się dobrych tłumaczy, którzy odwalają robotę czasem lepszą od poetów – ich to już się w ogóle nie zauważa

A wracając do tematu. Po co pisać jeżeli „nie ma zrozumienia”
Co z tego że obcy zrozumie jeżeli wokół nikt tego nie czuje, nawet nie potrafi podzielić się wrażeniami i tylko powie nie rozumiem poezji.
Forumowa komunikacja jest prawie zerowa – nie sprawdza się
Na co komu przytupy i wtórowanie w pochwałach
Gdzie nawet nędzna poezja je zbiera
Poezja jest z reguły aspołeczna, a każdy osobnik jest z natury stadny – i nie da się temu zaradzić rozchodzą się drogi potrzeb i zaspokojeń. Nie ma z kim gadać o tym.
Przykre ale poeta, nawet dobry, z reguły będzie się czuł samotny – to już wina poezji – wąskiego grona odbiorców, jedynie koneserów.
Bo z reguły tak jest, że poeta nie trafia na poetę - a tylko poeta z poetą mogą znaleźć wspólny język, choć też nie ma tu reguły, bo czasem wspólny język jest tylko na papierze, to już kwestia obycia

ODPOWIEDZ

Wróć do „JAK PISAĆ DOBRE WIERSZE”