Grafomania

[skaranie boskie]

Zwyczaj przywoływania własnych wierszy za wzór i przykład

Ależ ja nie przywołałem żadnego swojego wiersza.
Zresztą nie ma czego przywoływać.
Ja nie napisałem w życiu żadnego wiersza. Popełniłem natomiast kilka tzw. wierszy - utworów wierszopodobnych lub ewidentnych przykładów grafomanii.
Przeczytaj dokładnie post Miladory. Tam jest kubek w kubek o moich utworach.

Tylko tyle

[Gloinnen]

Popełniłem natomiast kilka tzw. wierszy - utworów wierszopodobnych lub ewidentnych przykładów grafomanii.

Przerost megalomanii. Li i jedynie.

[skaranie boskie]

Masz rację. Nie powinienem był ich popełniać.

[Gloinnen]

Nie powinieneś się do tego przyznawać.

[skaranie boskie]

Dlaczego?
Czy jeśli obsztorcowuję nawet dobre wiersze innych, mam udawać, że sam jestem poetą?
jestem grafomanem mającym jednak pojęcie jak powinny wyglądać wiersze. Dlatego w ogóle podejmuję się czasem komentowania.

[Miladora]

Mnie!
Uwielbiam wiersze romantyczne.

No i dobrze. Masz do tego prawo.
Ale fakt, że nie wszystkie mogą się podobać - z racji pewnej pompatyczności i szafowania środkami, które dzisiaj są już znacznie bardziej wyeksploatowane, niż wtedy.
Cóż, specyfika epoki.

Dla mnie nie jesteś grafomanem z tej prostej przyczyny, że dbasz o dopracowanie swoich utworów, i nie wpychasz ich nikomu na siłę w ilości Bóg wie ilu dziennie.
Miałam kiedyś do czynienia z prawdziwą grafomanką. Pisała "świątobliwe" wiersze z szybkością karabinu maszynowego i potrafiła je recytować na każdym kroku, dzięki czemu wszyscy unikali zaproszeń do niej na kawę.
Ja się dałam nabrać tylko raz.

Zresztą myślę, że chorobliwy przymus pisania i natręctwo w narzucaniu innym swoich dzieł w duży sposób wyczerpuje pojęcie grafomanii.

[@psik]

jak sobie wypiję to jakoś łatwiej ze mnie wiersz wydusić

[jaga]

[Mariusz]

Poczytałem sobie wasze opinie i właściwie jestem za a nawet przeciw..z talentem trzeba się urodzić?..hmmm..niebezpieczna teoria jeżeli spojrzymy na biografie niektórych klasyków..tak w ogóle to ktoś musiał jako pierwszy wprowadzić w obieg pojęcie grafomanii..i znów nasuwa się pytanie kto tak naprawdę decyduje czym owe zjawisko się charakteryzuje?..załóżmy że tekst jest świetnie napisany warsztatowo ale tak jak u Mickiewicza przesycony banałami (we współczesnym odbiorze)..jedno jest klasyką, drugie gniotem bo nowoczesny poszukiwacz -inności- nie śmie tknąć wieszcza ale z chęcią dołoży autorowi z netu..i nie mówcie że jest inaczej..to by było nawet zabawne gdyby nie nosiło znamion hipokryzji..ja tworzę te banalne wiersze romantyczne świadomie..nie poddając się żadnej presji gdyż znam dobrze mechanizm krytyki wszechobecny w sieci..i niech sobie kto chce mówi o megalomanii czy ślepocie poetyckiej..różnica polega na tym że ja potrafię docenić teksty lepsze od moich ze świadomością iż niektórym autorom nie dorównuję..są jednak tacy twórcy czy krytycy którzy z racji własnej nieomylności utknęli w pułapce neostereotypowego podejścia do postrzegania poezji..nie wycofają się z głoszonych tez bo to by groziło uszczerbkiem na ich pozycji..podyskutować zawsze można ale skończy się jak zwykle..każdy kto wierzy w to co mu rozum podpowiada pozostanie przy swoim zdaniu..i to jest najuczciwsze..utarło się że kto napisze vilanellę (która jest dosyć łatwą formą do tworzenia), strofy safickie czy sestynę, wymyka się grafomanii..bawię się różnymi formami a jednocześnie piszę gnioty romantyczne..o niczym to nie świadczy..robię to co lubię i staram się robić to jak najlepiej..jestem niezależny ale cenię fachowe opinie..i potrafię odróżnić kiedy ocena jest obiektywna a kiedy inspirowana pobocznym motywem..pozdrawiam:)

[Julka]

No właśnie
powiedzmy że alegoria jest przypisana do grafomanów,
ale nie pcha się na afisz, jak wyżej wskazano,
wiec jej ułomności staraj się przegapić.