pokuśmy się o komentarz - raz jeszcze

[skaranie boskie]

Mam dla Was kolejny wiersz uznanego poety do skomentowania.
Proszę jednak o komentarze wiersza, nie Autora.
Najlepiej skomentować nie sprawdzając czyje to.


Na lotnisku


Biegną ku sobie z otwartymi ramionami,
wołają roześmiani: Nareszcie! Nareszcie!
Oboje w ciężkich zimowych ubraniach.
w grubych czapkach,
szalikach,
rękawiczkach,
butach,
ale już tylko dla nas.
Bo dla siebie – nadzy.

[Gloinnen]

Tak się składa, że wiem czyj to, ale gdyby trafił na Ósme piętro, to pewnie nie zostałaby na tym wierszu sucha nitka.
Mnie się wyjątkowo nie podoba.
Taka sobie historyjka ubrana w wersy, jak to mówią, proza pocięta enterami, bez żadnej głębi. Pointa według mnie banalna, oczywista i przewidywalna; podskórna nagość chyba już za bardzo, według mnie, przejedzona. Środkowa część wyliczankowa, zapełnia wersy elementami które nic nie wnoszą, można było poprzestać spokojnie na jednym, dwóch. No uważam, że żadna rewelacja.
Więc - podsumowując, utwór nudny, bez wyrazu. Być może prostota wchodzi czasami w nawyk, lecz tutaj całość nie jest prosta, ale prymitywna.

A teraz wszyscy mogą mnie !
Za szarganie świętości i krytykowanie autorytetów.

Ale każdemu, kto by zapodał taki tekst u nas, napisałabym to samo.

Glo.

[skaranie boskie]

Glo, jestem z Tobą.
To kiepski wiersz.
Ale za to jaka pociecha dla "gnębionych" tutaj "wielkich poetów"...

Wypijmy za poezję - każdą!

[Miladora]

A ja nie mam pojęcia, czyj to jest wiersz.

Biegną ku sobie z otwartymi ramionami,
wołają roześmiani: Nareszcie! Nareszcie!

Banał.

Oboje w ciężkich zimowych ubraniach.

A więc mamy zimę.

w grubych czapkach,
szalikach,
rękawiczkach,
butach,

Po diabła ta wyliczanka, skoro wiadomo, że musieli być ciepło ubrani.

ale już tylko dla nas.

Dla nas? Jakich "nas"? Potrzebne to wypowiadanie się w cudzym imieniu?

Bo dla siebie – nadzy.

Jak dopowiadać, to już do rosołu.

Przyznaję, że nie odważyłabym się napisać takiego wiersza.
Zjedzono by mnie z kopytami.

No to kogo zbezcześciłam?

[skaranie boskie]

Dowiesz się niebawem.
Poczekamy, może pojawią się jeszcze inni świętokradcy...

Jedno jest pewne. Masz stuprocentową rację w swojej ocenie wiersza.

[teri]

Nie znam się tak, jak inni, ale i do mnie wcale nie przemawia.
Może temat fajny, ale nic poza tym - przepraszam, to pierwsza moja opinia.

Możemy tu zobaczyć, że i uznani poeci mają teksty, których pokochać się nie da.

[e_14scie]

Gadajcie co chcecie, ale w tym wierszu jest więcej niż zwykła wyliczanka zimowych akcesoriów.
Przykro mi, ze jestem jedna ZA, ale nie byłabym taka krytyczna.

[Miladora]

ale w tym wierszu jest więcej niż zwykła wyliczanka zimowych akcesoriów.

Owszem, jest więcej, bo "dla siebie nadzy" mówi o uczuciach i to w sposób nawet dość wieloznaczny, chociaż dla mnie i tak jest to niezbyt wyrafinowane. Natomiast cały proces, który prowadzi do tego zakończenia jest zwykłym banałem.
Po cholerę wymienia buty? Jest zima, więc czy mogliby chodzić bez butów?

A może maluje tak banalny obraz, żeby tym bardziej zderzyć z nim ich duchowe, uczuciowe piękno?
Tyle, że to dość kiczowaty obraz.
I skąd mam wiedzieć, czy banał jest specjalną zagrywką, czy też twórczym bublem?

[iTuiTam]

Mam dla Was kolejny wiersz uznanego poety do skomentowania.
Proszę jednak o komentarze wiersza, nie Autora.
Najlepiej skomentować nie sprawdzając czyje to.


Na lotnisku


Biegną ku sobie z otwartymi ramionami,
wołają roześmiani: Nareszcie! Nareszcie!
Oboje w ciężkich zimowych ubraniach.
w grubych czapkach,
szalikach,
rękawiczkach,
butach,
ale już tylko dla nas.
Bo dla siebie – nadzy.

moja przeróbka:
Po płycie


biegnie śmiech
otwarte ramiona
jeszcze w ciężkiej zimie
- dla nas

dla nich -
seks seks seks
nareszcie!


... bo to chodzi o rozbieranie, im więcej, tym dłużej się gra... w pokera

[Miladora]

... bo to chodzi o rozbieranie, im więcej, tym dłużej się gra... w pokera

O, ja głupia. Jasne...
Im więcej ciuchów, tym więcej do rozbierania. Więc koniecznie trzeba je wymienić z nazwy, żeby czas zagrał w wierszu.

To ja bym jeszcze uzupełniła:

Oboje w ciężkich zimowych ubraniach.
w grubych czapkach,
szalikach,
rękawiczkach,
butach,
porządnych spodniach
rajstopach
i ineksprymablach
wełnianych skarpetach
podkoszulkach
swetrach
ciepłej bieliźnie

ale już tylko dla nas.
Bo dla siebie – nadzy

i zmarznięci.