Co lubicie czytać?

[Patka]

Ostatnio mam - jak ja to nazywam - okres czytelniczy, to znaczy czytam bardzo dużo, oczywiście nie byle co, zwykle wybieram uznanych autorów, klasykę, bo, po pierwsze: lubię się przekonać, czy rzeczywiście to takie świetne, jak inni mówią, po drugie: lubię mieć pewność, że nie rzucę książki w cholerę po kilku stronach nudnej lektury (a czytanie nieznanego autora rodzi, niestety, takie właśnie niebezpieczeństwo). Chciałabym, żebyście tu polecali swoje, które uwielbiacie i które śmiało moglibyście polecić każdej osobie. Najbardziej interesują mnie powieści z XIX i XX wieku. Gatunki: wszystko, oprócz tanich romansów i fantastyki (chyba że Tolkien). Bardzo lubię naturalizm - od razu mówię, że Zolę czy Flauberta czytałam - jeśli więc znacie jakąś ciekawą pozycję z tego nurtu, będzie mi miło. Najchętniej: literatura niemiecka (lub niemieckojęzyczna), angielska, hiszpańska, polska i iberoamerykańska.

Żeby nie było, że o coś proszę, a sama nic nie daję: oto parę tytułów, które polecam:

1. A. Libera, "Madame"
2. E. Zola, "Germinal"
3. O. Pamuk, "Śnieg" i "Nazywam się Czerwień"
4. L. Tyrmand, "Zły"
5. W. Golding, "Władca much"
6. J. Pilch, "Miasto utrapienia"
7. E.M.Remarque, "Iskra życia", "Łuk triumfalny"
8. J.C.Somoza, "Klara i półmrok"
9. L. Tołstoj, "Zmartwychwstanie"

Jak sobie przypomnę więcej, to dopiszę.

Pozdrawiam
Patka

[411]

Czytam generalnie co mi w reke wpadnie - niewielki mam wybór, a w bibiotece miejskiej pozycje obcojezyczne sa wiekszosci po angielsku.
Czasem wiec sobie cos przywioze, czasem "ukradne legalnie" znajomym.

Z Twojej listy nie czytalam nic.
W oryginale nie "pakne" (poza Remarque´iem), a czasy szkolne raczyly mnie zupelnie innymi zestawami lektur obowiazkowych.
Powinnam sie wstydzic?

Ale.
Chyba nie ma pozycji, której bym nie przeczytala, a która wyszla spod reki Jacka Londona.
Przytaczac tytulów nie trzeba.
Z polskich autorów (i tu prosze sie nie smiac): Orzeszkowa i Rodziewiczówna.
Szczególnie ta ostatnia zachwyca mnie niezmiennie lekkoscia pióra, humorem i latwoscia dialogu z czytelnikiem.

Z literatury "bardziej" wspólczesnej to Heinlein, Harris, Koontz, Lem. No i oczywiscie King.
Tolkiena nie przeczytalam nic i pewnie juz nie przeczytam (dzieki bogom za ekranizacje Wladcy Pierscieni!), natomiast mocno zaprzyjaznilam sie z panem Williamsem.
Tytulami rzucac nie bede, bo chyba nie ma osoby, której by sie nie obily o uszy te nazwiska.

Tyle ode mnie.
Czekam na kolejne pozycje na Twojej liscie, Paciu, postaram sie siegnac.

J.

[Patka]

Dzięki Józefino. Dopiero teraz dziękuję, bo myślałam, że się inni wypowiedzą, ale widzę, że nasi userzy są nieczytający... Chyba że trafiają na same okropne książki.

Tolkiena nie przeczytalam nic i pewnie juz nie przeczytam (dzieki bogom za ekranizacje Wladcy Pierscieni!)

Film ci obrzydził utwór? Moim zdaniem to najbardziej epicka trylogia - w ogóle filmy - świata. Prawie na pamięć znam wszystkie sceny, a i tak co jakiś czas sobie włączam WP dla przypomnienia. Szkoda, że Hobbit nie wyszedł tak zajebiaszczo.

Orzeszkową będę "zmuszona" czytać na zajęcia z pozytywizmu. Rodziewiczównę też, jak sądzę.

Z Twojej listy nie czytalam nic.
W oryginale nie "pakne" (poza Remarque´iem), a czasy szkolne raczyly mnie zupelnie innymi zestawami lektur obowiazkowych.
Powinnam sie wstydzic?

Moja lista nie składa się z żadnej lektury szkolnej, choć teraz, jak mi przypomniałaś, mogę parę tytułów podać: "Lalka" Prusa, "Jądro ciemności" Conrada, "Tango" Mrożka, "Ferdydurke" Gombrowicza, "Cudzoziemka" Kuncewiczowej.

Najbardziej z listy polecam "Germinal" i "Madame". U-W-I-E-L-B-I-A-M! Ostatnio zaś zachwyciła mnie "Iskra życia" Remarque'a. Moim zdaniem najlepsza książką, której akcja toczy się w obozie. Czytając dialogi, miałam wrażenie, że tam jestem, razem z więźniami.
Reszta podobała mi się mniej lub bardziej, ale też polecam.

Kinga też lubię czytać, dla rozrywki jednak bardziej. Nie traktuję go i podobnych autorów jako wartościową lekturę.

[411]

"Obcy w obcym kraju", Robert A. Heinlein.

Ksiazka, która po prostu uwielbiam.
Nie bede zdradzac fabuly, zreszta - mam wrazenie, ze ta jest tylko dodatkiem, tlem - do najwazniejszego. W zyciu, w naszym zyciu, w nas.
Jak nagle inaczej wyglada to, co wydawalo nam sie "normalne", zwykle, codzienne...
Czyta sie jak kawal dobrej "przygody", a w pewnym momencie czujemy, ze wsiaknelismy na amen.
Ok, nie kazdy lubi sf, ale, wierzcie mi - takie sf zaczaruje kazdego.

Ulubiona postac? Jubal.

Moze ktos czytal?
Pogadamy?

J.

[Patka]

Nie czytałam niestety, ale tytuł kiedyś obił mi się o uszy. Przy najbliższej wizycie w bibliotece wypożyczę (jak nie zapomnę).

Ech, tyle świetnych książek do przeczytania, życia zbraknie.

[411]

Ech, tyle świetnych książek do przeczytania, życia zbraknie.

Ech, prawda, niestety.

Jeszcze wracajac do "Obcego" - uspokajam kazdego, kto sie "boi" latajacych talerzy, szescionoznych ufoludków i czternastu slonc, o wyzszej matematyce, jak i fizyce kwantowej nie zapominajac: w tej ksiazce to nie wystepuje. Rzecz dzieje sie na starej dobrej Ziemi, glówny bohater jest...
Nie, nie bede zdradzac historii.

Zapraszam do poczytania.

[Patka]

Konstanty Ildefons Gałczyński! Właśnie jestem po lekturze jego teatrzyku. Genialne, krótkie, bardzo śmieszne formy. A genialne właśnie w swojej prostocie.

[Gloinnen]

W gruncie rzeczy to pytanie-rzeka. Bo przecież czyta się rozmaite rzeczy, zakładając, że nie tylko to, co się samemu napisało.

Ostatnio u mnie Umberto Eco na warsztacie.

Na wakacjach czytałam "Semiologię życia codziennego" - bardzo ciekawe rozważania o kulturze współczesnej, a zwłaszcza o amerykańskiej "popkulturze". Polecam.

Aktualnie już po raz drugi pochłaniam "Dzieło otwarte", bo jestem w trakcie pisania szkicu teoretycznoliterackiego i potrzebuję punktu odniesienia, cytatów i notatek.

W kolejce czekają "Apokaliptycy i dostosowani" - dzieło o kulturze masowej.

A np. "Sześć przechadzek po lesie fikcji" to w ogóle lektura obowiązkowa dla każdego, kto myśli poważnie o zajmowaniu się prozą. Jako Autor, jako czytelnik i jako krytyk.


Glo.

[Patka]

Widząc nowy post w Ulubionych, pomyślałam, że znów będzie o najlepszych piosenkach, a tu proszę, miłe zaskoczenie, heh.

Eco czytałam tylko "Imię róży"... nie, stój, próbowałam przeczytać, ale albo to nie dla mnie, albo trafiłam na zły okres i nawet nie dobrnęłam do jednej czwartej powieści.

A np. "Sześć przechadzek po lesie fikcji" to w ogóle lektura obowiązkowa dla każdego, kto myśli poważnie o zajmowaniu się prozą. Jako Autor, jako czytelnik i jako krytyk.

Osobiście nie przepadam za poradnikami "jak pisać/tworzyć?", nawet jeśli są naprawdę pomocne i świetne, bo dla mnie to jednak sztuczne, takie mówienie, jak mam pisać, że opis musi być taki, groteska taka, a ja wolę po swojemu. Zresztą, wcale nie trzeba znać wszystkich technik pisarskich i umieć pisać w każdym gatunku i w każdym temacie, by być świetnym pisaniem. (miałam dać jakieś porównanie, ale nic mi do głowy nie przychodzi)

Więc jeśli ktoś znów mi powie w komentarzu, że coś MUSI być takie i takie, MUSI być napisane tak i tak, to nie ręczę za siebie.

[Gloinnen]

Osobiście nie przepadam za poradnikami "jak pisać/tworzyć?", nawet jeśli są naprawdę pomocne i świetne,

"Sześć przechadzek po lesie fikcji" to wcale nie jest poradnik "jak pisać"!!!!


Jeśli mogłabym to jakoś przybliżyć... We wspomnianej książce Eco raczej opisuje i analizuje różne mechanizmy narracyjne, sposób budowania świata przedstawionego, zależności i relacje pomiędzy jego elementami, konstruowanie czasoprzestrzeni literackiej...
Ta książka pozwala spojrzeć na utwór nie z punktu widzenia czytelnika-laika, który najczęściej koncentruje się na aspektach fabularnych i - jak pasjonat czytadeł - chciałby się pod koniec dowiedzieć, "kto zabił" (kryminał) lub "czy oni się pobiorą" (romans). Wręcz przeciwnie, Eco ukazuje proces twórczy "od zaplecza"...