Jeden i tylko jeden temat Litka

Uwaga! Tu wchodzisz na własne ryzyko i odpowiedzialność.
ODPOWIEDZ
Wiadomość
Autor
Awatar użytkownika
skaranie boskie
Administrator
Posty: 13037
Rejestracja: 29 paź 2011, 0:50
Lokalizacja: wieś

Jeden i tylko jeden temat Litka

#51 Post autor: skaranie boskie » 14 gru 2017, 22:04

litek pisze:
14 gru 2017, 21:00
Dlatego tłumacze PNS, postanowili użyć imienia Bożego - Jehowa, żeby czytelnik mógł zrozumieć co czyta i o kogo konkretnie w tym wypadku chodzi.
A jak to się ma do słów Jezusa: "Kto ma uszy, niechaj słucha!" (Mt: 13-9 i nast.)?
Czy aby Biblia nie staje się natchniona natchnieniem jej objaśniaczy?
Kloszard to nie zawód...
To pasja, styl życia, realizacja marzeń z dzieciństwa.


_____________________________________________________________________________

E-mail
skaranieboskie@osme-pietro.pl

Awatar użytkownika
skaranie boskie
Administrator
Posty: 13037
Rejestracja: 29 paź 2011, 0:50
Lokalizacja: wieś

Jeden i tylko jeden temat Litka

#52 Post autor: skaranie boskie » 14 gru 2017, 22:05

Gorgiasz pisze:
14 gru 2017, 21:52
Oczywiście, że ma. W oryginale nie ma terminu JHVH (Jehowa). Jest to prymitywne fałszerstwo, obliczone na ignorancję czytelnika.
Święte słowa.
Panem nazwali Jezusa tzw. ojcowie Kościoła. Odstępstwo od oryginału w tłumaczeniu ŚJ jest ewidentną manipulacją, mającą na celu zdezawuowanie doktryny KrK. Musisz, Litku, pamiętać, że nawet najmniejsze oszustwo zostanie wam, mieniących się krynicą prawdy, wytknięte, niczym belka w oku. Nie chcę używać porównań do dzisiejszej sceny politycznej, choć strasznie mnie kusi... ;)
Kloszard to nie zawód...
To pasja, styl życia, realizacja marzeń z dzieciństwa.


_____________________________________________________________________________

E-mail
skaranieboskie@osme-pietro.pl

Awatar użytkownika
litek
Posty: 497
Rejestracja: 10 paź 2013, 15:52

Jeden i tylko jeden temat Litka

#53 Post autor: litek » 15 gru 2017, 8:13

Imię Boże a „Nowy Testament”

POZYCJA, którą imię Boże zajmuje w Pismach Hebrajskich, „Starym Testamencie”, jest niepodważalna. Chociaż Żydzi w końcu przestali je wymawiać, to jednak gdy sporządzali kopie starszych rękopisów Biblii, ich przekonania religijne nie pozwoliły im usuwać imienia Bożego. Dlatego w Pismach Hebrajskich imię Boże pojawia się częściej niż jakiekolwiek inne imię.
Inaczej sprawa się przedstawia z Chrześcijańskimi Pismami Greckimi, „Nowym Testamentem”. Manuskrypty Księgi Objawienia (ostatniej księgi Biblijnej) zawierają imię Boże w formie skróconej, „Jah” (w słowie „Hallelujah”, Alleluja). Ale poza tym w żadnym ze znanych nam dzisiaj starożytnych greckich manuskryptów ksiąg od Mateusza do Objawienia nie ma pełnego imienia Bożego. Czy to znaczy, że tego imienia nie miało tam być? Byłoby to dziwne, jeśli wziąć pod uwagę, że naśladowcy Jezusa zdawali sobie sprawę ze znaczenia imienia Bożego i że Jezus kazał się modlić o jego uświęcenie. Co zatem się stało?
Chcąc to zrozumieć, trzeba pamiętać o tym, że dostępne obecnie rękopisy Chrześcijańskich Pism Greckich nie są oryginałami. Księgi, które spisali Mateusz, Łukasz i inni pisarze biblijni, były często używane i szybko się zużyły. Toteż sporządzano odpisy, a kiedy i te się niszczyły, znowu je przepisywano. Tego zresztą należało się spodziewać, gdyż kopie sporządzano zwykle po to, żeby z nich korzystać, a nie żeby je przechowywać.
Istnieją dziś tysiące odpisów Chrześcijańskich Pism Greckich, ale większość z nich powstała w IV wieku naszej ery albo jeszcze później. Nasuwa się zatem pytanie: Czy przed IV wiekiem n.e. nie stało się coś, co doprowadziło do usunięcia z tekstu Chrześcijańskich Pism Greckich imienia Bożego? Fakty dowodzą, że istotnie coś takiego miało miejsce.
Imię tam było
Możemy być pewni, że apostoł Mateusz umieścił imię Boże w swojej Ewangelii. Dlaczego? Ponieważ spisał ją pierwotnie w języku hebrajskim. W IV wieku Hieronim, który dokonał przekładu zwanego Łacińską Wulgatą, napisał: „Mateusz, zwany też Lewim, który z poborcy podatków został apostołem, pierwszy ze wszystkich ewangelistów ułożył w Judei po hebrajsku Ewangelię o Chrystusie (...) Brak dostatecznej pewności, kto ją później przetłumaczył na język grecki. Co więcej, sam tekst hebrajski zachował się po dzień dzisiejszy w bibliotece w Cezarei”.
Skoro Mateusz pisał po hebrajsku, trudno sobie wyobrazić, żeby nie użył imienia Bożego, zwłaszcza gdy przytaczał fragmenty „Starego Testamentu”, w których ono występowało. Inni pisarze dalszej części Biblii pisali natomiast dla szerokich rzesz czytelników na całym świecie w ówczesnym języku międzynarodowym — po grecku; toteż nie cytowali z oryginalnych Pism Hebrajskich, tylko z greckiej Septuaginty. Również Ewangelię napisaną przez Mateusza przetłumaczono w końcu na język grecki. Czy w tych pismach greckich było imię Boże?
Przetrwały do naszych czasów bardzo stare fragmenty Septuaginty, pamiętające jeszcze czasy Jezusa. Jest rzeczą godną uwagi, że występuje w nich imię własne Boga. W The New International Dictionary of New Testament Theology (Nowy międzynarodowy słownik teologiczny Nowego Testamentu, t. 2, s. 512) czytamy: „Znalezione ostatnio teksty każą wątpić, czy pisarze, którzy skompletowali LXX [Septuagintę], tłumaczyli tetragram YHWH na kyrios. W najstarszych z dostępnych dziś Ms LXX (fragmentów) w gr[eckim] tekście są tetragramy pisane literami hebr[ajskimi]. Zwyczaju tego przestrzegali późniejsi żydowscy tłumacze S[tarego] T[estamentu] w pierwszych wiekach A.D.” Toteż bez względu na to, czy Jezus i jego uczniowie czytali Pismo po hebrajsku, czy po grecku, spotykali w nim imię Boże.
Dlatego profesor George Howard z Uniwersytetu Stanowego Georgia w USA wypowiedział się następująco: „Tam, gdzie w Septuagincie — którą się posługiwał i którą przytaczał kościół nowotestamentowy — było imię Boże pisane po hebrajsku, pisarze Nowego Testamentu bez wątpienia umieszczali w cytatach tetragram” (Biblical Archeology Review [Przegląd archeologii biblijnej], marzec 1978, s. 14). Jakim prawem mieliby tego nie robić?
Imię Boże jeszcze przez jakiś czas pozostało w greckich przekładach „Starego Testamentu”. W pierwszej połowie II wieku n.e. żydowski prozelita Aquila dokonał nowego przekładu Pism Hebrajskich na grekę, zapisując w nim imię Boże starożytnym alfabetem hebrajskim w formie tetragramu. W III wieku Orygenes napisał: „A w najdokładniejszych manuskryptach IMIĘ pisane jest literami hebrajskimi, choć nie dzisiejszymi, tylko najdawniejszymi”.
Jeszcze w IV stuleciu Hieronim pisał w prologu do Ksiąg Samuela i Ksiąg Królów: „Dotąd spotykamy w niektórych księgach greckich imię Boże, tetragram [יהוה], pisane starożytnymi zgłoskami”.
Usunięcie Imienia
Do tego czasu jednak zarysowało się już wyraźnie przepowiedziane przez Jezusa odstępstwo i chociaż imię Boże występowało w rękopisach, posługiwano się nim coraz rzadziej (Mateusza 13:24-30; Dzieje Apostolskie 20:29, 30). W końcu wielu czytelników nie wiedziało nawet, co to jest, i jak pisał Hieronim, za jego czasów „niektórzy niedouczeni, gdy napotykali [tetragram] w książkach greckich, zazwyczaj z powodu podobieństwa liter czytali je ΠΙΠΙ”.
W późniejszych kopiach Septuaginty opuszczono imię Boże, zastępując je takimi słowami, jak „Bóg” (Theosʹ) i Pan (Kyrios). Wiemy o tym, ponieważ znaleziono wczesne fragmenty Septuaginty, w których jest imię Boże, oraz późniejsze odpisy tych samych fragmentów, skąd imię Boże zostało usunięte.
To samo spotkało „Nowy Testament”, czyli Chrześcijańskie Pisma Greckie. Profesor George Howard pisze dalej: „Po usunięciu z Septuaginty Boskiego imienia w formie hebrajskiej i zastąpieniu go greckimi namiastkami usunięto je również z przytoczonych w Nowym Testamencie cytatów z Septuaginty. (...) Wkrótce dla Kościoła złożonego z pogan imię Boże przestało istnieć, jeśli nie liczyć tego, że pozostały po nim pewne ślady w skróconych namiastkach albo że czasem przypominali sobie o nim uczeni”.
Tak więc Żydzi nie chcieli wymawiać imienia Bożego, natomiast odstępczemu kościołowi pseudochrześcijańskiemu udało się całkowicie usunąć je z greckich kopii obu części Biblii jak również z przekładów na inne języki.
Imię jest potrzebne
W końcu jednak, jak to już wiemy, imię Boże powróciło do wielu przekładów Pism Hebrajskich. A co z Pismami Greckimi? Tłumacze i badacze Biblii uświadomili sobie, że bez tego imienia bardzo trudno jest należycie zrozumieć niektóre fragmenty Chrześcijańskich Pism Greckich. Przywrócenie imienia Bożego jest bardzo pomocne, wtedy bowiem ta część natchnionej Biblii staje się bardziej wyrazista i zrozumiała.
Rozważmy na przykład słowa Pawła skierowane do Rzymian, jak je oddano w Biblii Tysiąclecia: „Albowiem każdy, kto wezwie imienia Pańskiego, będzie zbawiony” (Rzymian 10:13). Czyjego imienia mamy wzywać, żebyśmy mogli być zbawieni? Często „Panem” nazywa się Jezusa, a w jednym miejscu powiedziano nawet: „Uwierz w Pana Jezusa (...) a zbawisz siebie i swój dom”. Czy miałoby to znaczyć, że Paweł miał na myśli Jezusa? (Dzieje Apostolskie 16:31, BT).
Nic podobnego. Przypis do Rzymian 10:13 odsyła w Biblii Tysiąclecia do Joela 3:5 w Pismach Hebrajskich. Wystarczy odszukać ten werset, by się przekonać, że Paweł przytoczył w Liście do Rzymian słowa Joela, które według oryginału hebrajskiego brzmią: „Każdy, kto będzie wzywał imienia Jehowy, ujdzie cało” (Według Przekładu Nowego Świata). I rzeczywiście, Paweł miał tu na myśli wzywanie imienia Jehowy. Chociaż więc wierzymy w Jezusa, nasze zbawienie ma ścisły związek z docenianiem imienia Bożego.
Przykład ten unaocznia, jak usunięcie imienia Bożego z Pism Greckich doprowadziło do tego, że wielu myli Jezusa z Jehową. Nie ulega wątpliwości, iż odegrało to niepoślednią rolę w powstaniu nauki o Trójcy!
Czy przywrócić Imię?
Czy tłumacz ma prawo przywrócić to imię, jeżeli go nie ma w istniejących dziś manuskryptach? Owszem, ma takie prawo. Większość leksykonów greckich przyznaje, że w Biblii słowo „Pan” często odnosi się do Jehowy. Na przykład w A Greek and English Lexicon of the New Testament (Grecko-angielski leksykon Nowego Testamentu) Robinsona (wyd. 1859), w akapicie pod greckim słowem Kyrios („Pan”) powiedziano, że oznacza ono „Boga jako Zwierzchniego Pana i Władcę Wszechświata, zwykle w Sept[uagincie] w miejsce hebr[ajskiego] יְהוָֹה Jehowa”. Toteż w miejscach, gdzie pisarze Chrześcijańskich Pism Greckich przytaczają Pisma Hebrajskie, tłumacz ma prawo oddać słowo Kyʹri·os imieniem „Jehowa” wszędzie tam, gdzie imię Boże występuje w oryginale hebrajskim.
Postępuje tak niejeden tłumacz. Co najmniej od XIV wieku dokonano wielu przekładów Chrześcijańskich Pism Greckich na język hebrajski. Co robili tłumacze, gdy napotkali cytat ze „Starego Testamentu”, w którym było imię Boże? Często czuli się zmuszeni ponownie umieścić je w tekście. Toteż wiele przekładów Chrześcijańskich Pism Greckich lub ich fragmentów na język hebrajski zawiera imię Boże.
Za tym wzorem poszło szereg tłumaczeń na języki współczesne, zwłaszcza tłumaczenia używane przez misjonarzy. Na przykład w wielu przekładach Pism Greckich na języki afrykańskie, azjatyckie, amerykańskie i z wysp Pacyfiku swobodnie używa się imienia Jehowa, dzięki czemu czytelnicy mogą bez trudu dostrzec różnicę między prawdziwym Bogiem a bogami fałszywymi. Imię Boże znajduje się także w niektórych przekładach Biblii na języki europejskie.
Przekładem, który najzupełniej słusznie i odważnie przywraca imię Boże, jest New World Translation of the Christian Greek Scriptures (Chrześcijańskie Pisma Greckie w Przekładzie Nowego Świata), dostępny obecnie w 11 językach współczesnych. Imię Boże zostało w nim przywrócone we wszystkich cytatach z Pism Hebrajskich, w których ono występuje. Ogółem w tym przekładzie Pism Greckich imię Boże pojawia się 237 razy.
Opozycja przeciw Imieniu
Wbrew wysiłkom wielu tłumaczy zmierzających do przywrócenia w Biblii imienia Bożego bezustannie wywierano nacisk religijny, by je z niej usunąć. Żydzi co prawda pozostawili je w Biblii, ale go nie wymawiali. Odstępczy chrześcijanie w II i III wieku usuwali je przy sporządzaniu kopii manuskryptów greckiej części Pisma Świętego i opuszczali je, gdy tłumaczyli Biblię na inne języki. W naszych czasach tłumacze nie zamieszczają imienia Bożego nawet wtedy, gdy się opierają na oryginale hebrajskim, w którym występuje ono prawie 7000 razy [W Pismach Hebrajskich New World Translation of the Holy Scriptures, wyd. 1984, przytoczono je 6973 razy].
Jak Jehowa zapatruje się na ludzi, którzy usuwają z Biblii Jego Imię? Gdybyś sam był pisarzem, co byś pomyślał o człowieku zadającym sobie wiele trudu, żeby usunąć twoje nazwisko z książki twojego autorstwa? Tłumaczy wysuwających zastrzeżenia co do imienia Bożego, ponieważ nie wiedzą dokładnie, jak się je wymawia, lub trzymają się tradycji żydowskiej, można przyrównać do ludzi, do których Jezus powiedział: „Przecedzacie komara, a połykacie wielbłąda”! (Mateusza 23:24). Potykają się o te mniej ważne kwestie, a sami stwarzają znacznie poważniejszy problem usuwaniem imienia największej osobistości we wszechświecie z Księgi spisanej pod Jej natchnieniem.
Psalmista napisał: „Jak długo, o Boże, przeciwnik będzie urągać? Czy wróg będzie zawsze odnosił się lekceważąco do Twego imienia?” (Psalm 74:10).
[Ramka na stronie 25]
„PAN” — odpowiednik „Jehowy”?
Usunięcie z Biblii charakterystycznego imienia Bożego i zastąpienie go tytułem „Pan” lub „Bóg” pod wieloma względami pozbawia tekst siły wyrazu i sprawia, że przekład jest nieadekwatny. Na przykład prowadzi nieraz do bezsensownych kombinacji słów. W przedmowie do Biblii jerozolimskiej zamieszczono następującą uwagę: „Powiedzenie: ‛Pan jest Bogiem’ to z pewnością tautologia [niepotrzebne lub nic nie znaczące powtórzenie], nie można tego natomiast powiedzieć o wyrażeniu ‛Jahwe jest Bogiem’”.
Przez użycie takich słów zastępczych mogą też powstawać niezręczne wypowiedzi. Na przykład w Biblii Wujka w Psalmie 8:10 czytamy: „Panie, Panie nasz, jakże dziwne jest imię twoje po wszystkiej ziemi!” O ileż lepiej jest użyć w tym wersecie imienia Jehowa! W II wydaniu Biblii Tysiąclecia powiedziano w tym miejscu: „O Jahwe, nasz Panie, jak przedziwne Twe imię po wszystkiej ziemi!”
Usunięcie Imienia może też wywołać zamieszanie. Psalm 110:1 mówi: „Rzekł Pan Panu memu: Siądź po prawicy mojej, aż położę nieprzyjaciół twoich jako podnóżek pod nogi twoje!” (Nowy Przekład). Kto to mówi i do kogo? O ileż lepiej oddano to w Przekładzie Nowego Świata: „Oto wypowiedź Jehowy do mego Pana: ‛Siądź po prawicy mojej, aż położę twych nieprzyjaciół jako podnóżek pod stopy twoje’”.
Ponadto zastąpienie imienia „Jehowa” słowem „Pan” pozbawia Biblię czegoś, co ma kluczowe znaczenie: imienia Bożego. W The Illustrated Bible Dictionary (Ilustrowany słownik biblijny, t. 1, s. 572) czytamy: „Jeśli chodzi o ścisłość, to Jahwe jest jedynym ‛imieniem’ Boga”.
The Imperial Bible-Dictionary (t. 1, s. 856) tak opisuje różnicę pomiędzy słowami „Bóg” (Elohim) a „Jehowa”: „[Jehowa] jest zawsze imieniem własnym, odnoszącym się do Boga mającego osobowość, i tylko do Niego, podczas gdy Elohim ma raczej charakter rzeczownika pospolitego, który co prawda odnosi się zwykle do Najwyższego, ale nie wszędzie i nie zawsze”.
J.A. Motyer, dyrektor Trinity College w Anglii, dodaje: „Przy czytaniu Biblii wiele tracimy, gdy zapominamy o tym, by za zastępczym słowem [Pan lub Bóg] widzieć ściśle osobiste imię samego Boga. Przez oznajmianie ludowi swojego imienia Bóg chciał mu wyjawić istotne cechy swej osobowości” (Eerdman: Handbook to the Bible [Podręcznik do Biblii] 1975, s. 157).
Nie, charakterystycznego imienia własnego nie da się oddać użyciem jakiegoś tytułu. Tytuł nigdy nie da wyobrażenia pełnej, bogatej treści autentycznego imienia Bożego.

na-27

Awatar użytkownika
litek
Posty: 497
Rejestracja: 10 paź 2013, 15:52

Jeden i tylko jeden temat Litka

#54 Post autor: litek » 15 gru 2017, 8:28

Imię Boże w Chrześcijańskich Pismach Greckich

Bibliści przyznają, że imię własne Boga wyrażone tetragramem (יהוה) występowało prawie 7000 razy w pierwotnym tekście Pism Hebrajskich. Wielu sądzi jednak, że nie występowało ono w pierwotnym tekście Chrześcijańskich Pism Greckich. Z tego powodu większość współczesnych przekładów Biblii nie zawiera imienia Jehowa w tak zwanym Nowym Testamencie. Nawet we fragmentach będących cytatami z Pism Hebrajskich, w których widniał tetragram, większość tłumaczy nie używa osobistego imienia Boga, lecz słowa „Pan”.
Pismo Święte w Przekładzie Nowego Świata nie idzie tym torem. Zawiera imię Jehowa w Chrześcijańskich Pismach Greckich w sumie w 237 miejscach. Jego tłumacze podjęli taką decyzję, wziąwszy pod uwagę dwa istotne czynniki: 1) Dostępne obecnie greckie manuskrypty nie są oryginałami. Spośród tysięcy odpisów, jakie dziś posiadamy, większość wykonano przynajmniej dwa stulecia po oryginałach. 2) Do tego czasu kopiści zaczęli zastępować tetragram greckim słowem Kýrios, oznaczającym „Pan”, lub odpisywali tekst z manuskryptów, które już były w ten sposób zmienione.
Komitet Przekładu Biblii Nowego Świata uznał, że istnieją niezbite argumenty na to, iż tetragram rzeczywiście pojawiał się w oryginalnych greckich manuskryptach. Oparto się na następujących faktach:
• Kopie Pism Hebrajskich wykorzystywane za dni Jezusa i apostołów wszędzie zawierały tetragram. W przeszłości niektórzy podawali to w wątpliwość. Ale odkąd w Kumran (Qumran) odkryto kopie Pism Hebrajskich datowane na I wiek n.e., wspomniany fakt został bezsprzecznie udowodniony.
• W czasach Jezusa i apostołów tetragram pojawiał się także w greckich tłumaczeniach Pism Hebrajskich. Przez stulecia uczeni sądzili, że w rękopisach Septuaginty, czyli przekładu Pism Hebrajskich na język grecki, tetragram nie występował. Tymczasem w połowie XX wieku ich uwagę zwróciły pewne bardzo stare fragmenty Septuaginty z okresu, gdy na ziemi żył Jezus. Pojawia się w nich imię własne Boga zapisane literami hebrajskimi. A zatem w czasach Jezusa odpisy Septuaginty zawierały imię Boże. Ale już w IV wieku n.e. główne jej manuskrypty, takie jak Kodeks watykański i Kodeks synajski, nie posiadały imienia Bożego w księgach od Rodzaju do Malachiasza (tam, gdzie było ono we wcześniejszych rękopisach). Nie dziwi więc fakt, że w tekstach z tamtego okresu nie znajdujemy imienia Bożego w tak zwanej nowotestamentowej części Biblii, czyli w Pismach Greckich.
• Same Chrześcijańskie Pisma Greckie poświadczają, że Jezus często odwoływał się do imienia Bożego i mówił o nim innym. W modlitwie do Boga rzekł: „Ujawniłem twoje imię ludziom, których mi dałeś ze świata”. Dodał też, że w dalszym ciągu będzie zapoznawał drugich z tym imieniem (Jana 17:6, 11, 12, 26).
• Skoro Chrześcijańskie Pisma Greckie są natchnionym przez Boga uzupełnieniem świętych Pism Hebrajskich, to nagłe zniknięcie z tekstu imienia Jehowy naruszałoby integralność całej Biblii. Około połowy I wieku n.e. uczeń Jakub oznajmił starszym w Jerozolimie: „Symeon wyczerpująco opowiedział, jak to Bóg po raz pierwszy zwrócił uwagę na narody, aby z nich wziąć lud dla swego imienia” (Dzieje 15:14). Słowa Jakuba byłyby nielogiczne, gdyby w I wieku nikt nie znał imienia Bożego ani go nie używał.
• W Chrześcijańskich Pismach Greckich występuje skrócona forma imienia Bożego. W Objawieniu 19:1, 3, 4, 6 imię to jest częścią słowa „Alleluja”. Pochodzi ono od hebrajskiego wyrazu, który dosłownie znaczy „Wysławiajcie Jah”. A „Jah” to skrócona postać imienia Jehowa. Zawiera je w sobie wiele imion wspomnianych w Chrześcijańskich Pismach Greckich. Co ciekawe, jak wyjaśniają różne źródła, samo imię Jezus oznacza „Jehowa jest wybawieniem”.
• Dawne teksty żydowskie wskazują, że chrześcijanie pochodzenia hebrajskiego posługiwali się w swoich pismach imieniem Bożym. Tosefta, spisany zbiór ustnych reguł sporządzony około 300 roku n.e., wspomina o tekstach chrześcijańskich, które były palone w sabat: „Nie ratujemy przed ogniem [w szabat] ewangelii (giljonim) i ksiąg heretyków (sifre minim). Raczej niech spłoną one i ich tetragramy” (Jezus i chrześcijanie w źródłach rabinicznych). Według tego samego źródła rabin Jose Galilejczyk (Jose ha-Gelili), który żył na początku II wieku n.e., powiedział o tekstach rozumianych jako chrześcijańskie, że w inne dni tygodnia „powinno się usunąć ich tetragramy, aby je ukryć, a wszytko pozostałe powinno się spalić”.
• Zdaniem niektórych biblistów wydaje się prawdopodobne, że imię Boże pojawiało się w Chrześcijańskich Pismach Greckich w cytatach z Pism Hebrajskich. W dziele The Anchor Bible Dictionary, pod nagłówkiem „Tetragram w Nowym Testamencie”, napisano: „Istnieją pewne dowody, że w pierwotnym tekście N[owego] T[estamentu] tetragram, imię Boże, Jahwe, występował w niektórych lub we wszystkich cytatach ze S[tarego] T[estamentu]”. Biblista George Howard wyraził następujący pogląd: „Ponieważ w dalszym ciągu wypisywano tetragram w kopiach Biblii greckiej [Septuagincie], będących Pismami pierwszego kościoła, więc należałoby przyjąć, że pisarze N[owego] T[estamentu] zachowywali tetragram w tekście biblijnym, gdy cytowali z Pisma”.
• Imienia Bożego w Chrześcijańskich Pismach Greckich użyli uznani tłumacze Biblii. Niektórzy z nich zrobili to na długo przed powstaniem Przekładu Nowego Świata. Wśród owych tłumaczy i ich przekładów możemy wymienić: A Literal Translation of the New Testament... From the Text of the Vatican Manuscript Hermana Heinfettera (1863), The Emphatic Diaglott Benjamina Wilsona (1864), The Epistles of Paul in Modern English George’a Barkera Stevensa (1898), St. Paul’s Epistle to the Romans W. G. Rutherforda (1900), The New Testament Letters J. W. C. Wanda, biskupa Londynu (1946). Ponadto na początku XX wieku tłumacz Pablo Besson w swoim przekładzie na język hiszpański użył formy „Jehová” w Ewangelii według Łukasza 2:15 oraz w Liście Judy 14, a w niemal 100 przypisach podał je jako bardzo prawdopodobne tłumaczenie. Ale już setki lat wcześniej, bo w XVI wieku, tetragram zaczął się pojawiać w wielu miejscach w przekładach Chrześcijańskich Pism Greckich na język hebrajski. W języku polskim imię Boże w formie „Jehowa” występuje w Nowym Testamencie Szymona Budnego z 1574 roku. Z kolei w języku niemieckim istnieje co najmniej 11 przekładów zawierających w tekście Chrześcijańskich Pism Greckich imię „Jehowa” (lub „Jahwe”), a czterech tłumaczy dodało je w nawiasach po wyrazie „Pan”. W przeszło 70 przekładach niemieckich można je znaleźć w przypisach lub komentarzach.
• Imię Boże w przekładach Chrześcijańskich Pism Greckich pojawia się w przeszło 100 językach. Imię to często pojawia się w licznych tłumaczeniach Nowego Testamentu na języki rdzennych mieszkańców Ameryki, a także używane w Afryce, Azji oraz na wyspach Pacyfiku (zobacz listę na stronach 12 i 13). Ich autorzy zdecydowali się użyć imienia Bożego z powodów analogicznych do już opisanych. Niektóre z tych przekładów zostały wydane stosunkowo niedawno — chociażby Biblia w języku rotumańskim (1999), w której imię „Jihova” występuje 51 razy w 48 wersetach Chrześcijańskich Pism Greckich. Innym przykładem jest wydana w Indonezji wersja „Nowego Testamentu” w języku batak (toba) (1989); imię Boże w formie „Jahowa” pojawia się tam 110 razy.
Niewątpliwie istnieją solidne podstawy do przywrócenia imienia Bożego, Jehowa, w Chrześcijańskich Pismach Greckich. Właśnie to zrobili tłumacze Przekładu Nowego Świata. Darzą oni imię Boże głębokim szacunkiem i żywią zdrową bojaźń przed usunięciem czegokolwiek, co zawierał pierwotny tekst Biblii (Objawienie 22:18, 19).

sgd-6

Awatar użytkownika
litek
Posty: 497
Rejestracja: 10 paź 2013, 15:52

Jeden i tylko jeden temat Litka

#55 Post autor: litek » 15 gru 2017, 8:59

skaranie boskie pisze:
14 gru 2017, 22:04
litek pisze:
14 gru 2017, 21:00
Dlatego tłumacze PNS, postanowili użyć imienia Bożego - Jehowa, żeby czytelnik mógł zrozumieć co czyta i o kogo konkretnie w tym wypadku chodzi.
A jak to się ma do słów Jezusa: "Kto ma uszy, niechaj słucha!" (Mt: 13-9 i nast.)?
Czy aby Biblia nie staje się natchniona natchnieniem jej objaśniaczy?
skaranie boskie pisze:
14 gru 2017, 22:04
litek pisze:
14 gru 2017, 21:00
Dlatego tłumacze PNS, postanowili użyć imienia Bożego - Jehowa, żeby czytelnik mógł zrozumieć co czyta i o kogo konkretnie w tym wypadku chodzi.
A jak to się ma do słów Jezusa: "Kto ma uszy, niechaj słucha!" (Mt: 13-9 i nast.)?
Czy aby Biblia nie staje się natchniona natchnieniem jej objaśniaczy?
Można słuchać i nie słyszeć, albo słyszeć tylko to co się chce. Można też słuchać i nic nie rozumieć.

Awatar użytkownika
Gorgiasz
Moderator
Posty: 1608
Rejestracja: 16 kwie 2015, 14:51

Jeden i tylko jeden temat Litka

#56 Post autor: Gorgiasz » 15 gru 2017, 9:54

Można słuchać i nie słyszeć, albo słyszeć tylko to co się chce. Można też słuchać i nic nie rozumieć.
Masz Litku absolutną rację, z tym tylko, że pomyliłeś adresata, o czym świadczą dwie wklejki powyżej.

Awatar użytkownika
litek
Posty: 497
Rejestracja: 10 paź 2013, 15:52

Jeden i tylko jeden temat Litka

#57 Post autor: litek » 15 gru 2017, 11:27

Gorgiasz pisze:
15 gru 2017, 9:54
Można słuchać i nie słyszeć, albo słyszeć tylko to co się chce. Można też słuchać i nic nie rozumieć.
Masz Litku absolutną rację, z tym tylko, że pomyliłeś adresata, o czym świadczą dwie wklejki powyżej.
To znaczy że nie interesuje Ciebie prawda, słuchasz i słyszysz tylko to co chcesz usłyszeć. :( :

Awatar użytkownika
litek
Posty: 497
Rejestracja: 10 paź 2013, 15:52

Jeden i tylko jeden temat Litka

#58 Post autor: litek » 15 gru 2017, 12:41

Biblia pozwala ustalić, jakimi pobudkami kieruje się dana osoba. W jaki sposób ? Wystarczy zrobić sprawdzian uwzględniając Boże mierniki moralne. Na przykład wierność małżeńska. Bóg udziela jednoznacznej informacji jak się zapatruje na tą sprawę.

Małżeństwo niech będzie w poszanowaniu u wszystkich, a łoże małżeńskie — niczym nie skalane, gdyż rozpustników i cudzołożników osądzi Bóg. ( Heb 13,4 )

Jeżeli człowiek zaczyna usprawiedliwiać niewierność wobec partnera - nie jest szczery wobec Boga, siebie i partnera małżeńskiego. Jest obłudnikiem !

Awatar użytkownika
skaranie boskie
Administrator
Posty: 13037
Rejestracja: 29 paź 2011, 0:50
Lokalizacja: wieś

Jeden i tylko jeden temat Litka

#59 Post autor: skaranie boskie » 15 gru 2017, 20:00

Litku, bardzo długiego tekstu użyłeś, żeby przekonać nas, że zawinili tłumacze.
Ale ja już niejednokrotnie pisałem, że tłumaczenia tekstów, dokonywane na przestrzeni wieków i kolejno z różnych języków, mogą nieść ze sobą wiele nieścisłości, a nawet przekłamań. Dlaczego to, dotyczące tetragramu YHWH uznajesz, innych zaś uznać nie chcesz?
Znowu traktujesz coś wybiórczo?
Według mnie wszelkie przekłamania w tłumaczeniach są równoprawne i bardzo, nawet jeszcze bardziej, możliwe. Rzekłbym nawet, że pewne, ich stopień odstępstwa od oryginału zaś za pochodną potrzeby, dla jakiej tłumaczenia dokonywano. Mam też przekonanie, graniczące z pewnością, że wasze tłumaczenia też zawierają masę przekłamań, dokonane są bowiem w pewnym, konkretnym celu, który zawarte w nich przekłamania uzasadnia.
Kloszard to nie zawód...
To pasja, styl życia, realizacja marzeń z dzieciństwa.


_____________________________________________________________________________

E-mail
skaranieboskie@osme-pietro.pl

Awatar użytkownika
skaranie boskie
Administrator
Posty: 13037
Rejestracja: 29 paź 2011, 0:50
Lokalizacja: wieś

Jeden i tylko jeden temat Litka

#60 Post autor: skaranie boskie » 17 gru 2017, 13:28

Tośmy sobie wyjaśnili co nieco, możemy zatem przejść do kolejnego pytania.
Zapewne znasz te słowa:
gdy uczniowie spytali Jezusa gdzie będzie następna pascha, gdy jego już nie będzie. Odparł:, `Kiedy wejdziecie do miasta, ujrzycie CZŁOWIEKA NIOSĄCEGO DZBAN Z WODĄ. Idźcie za nim do Domu, do którego wejdzie". Lk; 22,10

Co twoi uczeni przewodnicy duchowi potrafią powiedzieć o tych dziwnych słowach? Pytam o nich, bo sam i tak niczego nie wymyślisz. Wybacz, ten argument, trochę ad personam, ale dotąd, pomimo, iż śledzę uważnie twoje odpowiedzi, nie dostrzegłem, byś miał własne zdanie na poruszane tematy. To znaczy masz je, ale ono jest - co zresztą normalne - odbiciem zdania wspomnianych przewodników. Czekam więc na kolejny cytat ze "strażnicy", choć wolałbym zobaczyć twoją, autorską wypowiedź.
Kloszard to nie zawód...
To pasja, styl życia, realizacja marzeń z dzieciństwa.


_____________________________________________________________________________

E-mail
skaranieboskie@osme-pietro.pl

ODPOWIEDZ

Wróć do „MOIM SKROMNYM ZDANIEM”