Nowy folder

[nie]

.

[eka]

.

Wszystkie chwyty... zatem punkt też dozwolony. Idealny wymiar przestrzenny.
Jako kropka też znaczący.
To miała być prowokacja?

[nie]

Wszystkie chwyty... zatem punkt też dozwolony. Idealny wymiar przestrzenny.

Punkt jest bezwymiarowy, znaczy, że ma zerowe rozmiary, dlatego to, co napisałaś, skojarzyło mi się z buddyzmem - pustka, jako idealny stan rzeczy.

I z pewnym niebuddyjskim tekstem też.

Celem ludzkiego życia jest śmierć, Panie Anderson... Wy i cały wasz świat jesteście wybrykiem natury, odstępstwem od idealnego stanu rzeczy jakim jest pustka. Wyskakujecie z niej jak ryba w pogoni za muchą tylko po to by ponownie się w niej pogrążyć. Pojawiacie się na tym świecie z pustymi rękoma i niczym złodzieje chwytacie wszystko co wam w nie wpadnie. Wasze „ja” jest kredytem podobnie jak wasze cuchnące, nietrwałe ciała zbudowane ze szczątków i ciał istot wam podobnych. Wszystko co posiadacie jest jednym wielkim zadłużeniem, kredytem udzielonym przez pustkę. Jesteście pasożytami Panie Anderson. W nieskończoności czasu wasz świat nie jest nawet iskierką, można by rzec – nie istnieje. Po co łapać i trzymać się czegoś, co nie istnieje? To nielogiczne i zupełnie niepotrzebne, tak, jak wasza rasa. Po co więc ten upór? Panie Anderson Wasze istnienie pozbawione jest sensu, maskujecie tylko ten fakt wymyślając różne ideologie, religie, Boga... Gdzie jest teraz Bóg, dlaczego Ci nie pomoże? Dlaczego nikomu nigdy nie pomaga? Nie wie Pan, Panie Anderson? Bo on nie istnieje, jest tylko produktem waszej chorej wyobraźni. Waszym bogiem powinna być śmierć – bezstronna i sprawiedliwa dla wszystkich i wszystkiego. Śmierć to pustka która was powiła i która was wchłonie z powrotem. Rodząc się już jesteście martwi. Z perspektywy wieczności wasze życie, życie całego waszego świata jest niczym. Jest nieskończenie małym punktem w ogóle bez znaczenia. Za chwilę Pan to zrozumie, Panie Anderson. Pana przeszłość już odeszła w niebyt – nie istnieje, Pana przyszłość jeszcze nie istnieje. Co więc Panu zostaje? Boi się Pan? Wiem, że tak. Wiem że chce Pan żyć. To dla waszej rasy nieprzyjemna myśl, że kiedyś nie będzie się istniało. Zastanawia mnie jednak dlaczego nie jest równie nieprzyjemną myśl, że kiedyś, wcześniej się nie istniało. Nie rozumiem tego, nie rozumiem po co istniejecie i po co ten opór...

A tak na poważnie, to miałem coś pisać w tym wątku, ale porzuciłem ten pomysł.

[eka]

Punkt ma przestrzeń, wiele pustki, w sensie wolnej przestrzeni, między drogami kwantów. I można go dzielić w nieskończoność. Tak jak teraźniejszość. Nie ma niebytu.

Skąd ten fragment, mam wrażenie, że czytałam.

No to nie porzucaj pomysła.

[iTuiTam]

In the infinity of time your world is not even a spark, so to speak - does not exist. Why catch and hold on to something that does not exist? It is illogical and completely unnecessary, as your race. So why this stubbornness? Mr. Anderson your existence is meaningless, but this masks the fact inventing various ideologies, religions, God... Where is God now, why not help?

Szkoda, że nie podajesz źródła, Mr. No-Nie.

Matrix, Agent Smith i Mr. Anderson.

[alchemik]

Zastanawiające jest jak z tych zerowymiarowych przestrzeni, tworzą się przestrzenie n-wymiarowe.
Jak to jest, że zbiór zerowymiarowych punktów tworzy linie jednowymiarową, albo czterowymiarowy czas.

Kwantyfikacja, jak rzekła Eka.

No dobra, ale potrzrebne jest coś jeszcze.
Moze świadomość, co to jej nie było i nie będzie, ale skądeś jest.

Obserwator, który ma gdzieś, że punkty są bezwymiarowe i przydaje im wymiaru trwania.

Obserwator, świadomość. Pan Anderson.

[nie]

z tych zerowymiarowych przestrzeni

Seriously? Pierwszy raz słyszę o czymś takim jak bezwymiarowa przestrzeń. Ale to nie do końca moja działka.

No dobra, ale potrzrebne jest coś jeszcze.
Moze świadomość, co to jej nie było i nie będzie, ale skądeś jest.

Obserwator, który ma gdzieś, że punkty są bezwymiarowe i przydaje im wymiaru trwania.

Nienienienienie, mylisz się. Po kolei, na chłopski rozum:

Skwantyfikujmy najpierw nasz algorytm, by uniknąć redundancji niewiadomych, ponieważ kontaminacja per ego mogłaby być autodysublimowaniem samego siebie na drodze duchowej ablucji. Idiolektyczna artykulacja alofonu [E] (alternacji fonemu [e]) w kontekście palatalnym i prealweolarnym w ujęciu zarówno kalsycznym jak i fonologii progresywnej, zmierza do postpalatalizacji zwłaszcza w realizacji dźwięków trąco-szczelinowych. Jest to miejsce gdzie krzywizna czasoprzestrzeni staje się nieskończona, a oddziaływanie grawitacyjne staje się nieskończenie silne. Skośniesymetryczne izotropy kosmologicznie pseudosferują z konforemnie apriorującym przedrelatywistycznym tensorem kontinuum czasowego paralaksy sinusoidalnej peryhelium. Dlatego też musimy założyć rewizjonowanie poprzez pryzmat obiektywizmu polatywnego zanurzonego w uniwersum operatywizmu retrospektywnego. W tej kwestii przedmówca się myli gdyż implementarnie komplementarny suplement wertykalnie polatywny, zanurzany w uniwersum prakseologicznego pragmatyzmu retrospektywnego deterministycznie statyczny w ośrodku metodologii perceptualnej pasywnie jest adhezyjnie koherentny w stosunku do struktur mezomerycznych i się nie incydybuje w kategoriach absolutu na współ z polatywnym determinizmem. Nastąpiło przekształcenie przestrzeni Minkowskiego co wskutek koncepcji absolutnego czasu płynącego tak samo dla wszystkich obserwatorów prowadzi do transformacji, która pozwala przeliczyć te same.Piedestałem powyższego założenia jest, bądź co bądź, metodyka współśrodkowości, zatem idea ta, nawiązując to inkoherentnej paraleli, pozbawiona jest wątku lokalnego. Poza tym, synchrotrony współczulne mają w notacji O# postać analogiczną do bulbulatorów trzeciej generacji. Ich wielomodowe włókna irydowe wykazują niestacjonarne przejawy aktywności subpowierzchniowej warstwy funkcji falowej większościowych nośników ładunku. Biorąc pod uwagę wizualny aspekt tego zagadnienia, jest ono zbyt specyficzne w swojej strukturze obiektywnej, i wobec tego w ramach abstrakcjonizmu absolutnie nie wchodzi w rachubę. No bo jeżeli ktoś komuś coś, a nikt nikomu nic, to po cóż i na cóż. A co się tyczy względem tego to i owszem, gdyż z punktu patrzenia na punkt widzenia, kwintesencja omawianego zagadnienia jest nam bardzo dobrze znana. Lecz jeśli o mnie chodzi, to nie wiem o co chodzi.

Wiem natomiast, że po obrzezaniu, napletek Jezusa dokonał wniebowstąpienia. Dziś znamy go i obserwujemy jako pierścień Saturna.
To udowodnione naukowo.

[alchemik]

Nie wiem jak nazwać wymiar zerowy. Napisałem, że punkt jest bezwymiarowy, cholera, no właśnie, to nieprawda. Napisałem zerowymiarowy On ma wymiar wyobrażeniowy, wirtualny.

Jeżeli rzeczywistość jest skwantyfikowana i objawia się tylko jako funkcja prawdopodobieństwa.
To oznacza, że ciagłość informacji jest iluzją.
Ale kto czy też co odczytuje iluzję jako ciagłą.
Odczytuje się sama?
Czyżby to był fenomen świadomości?

Choćby te literki, które żmudnie stawiam, niezbyt sprawnie za pomocą klawiatury. Fakt już są przypisane do dźwięków. Kto je przypisał? Przodek, bo widział różnicę w wycharkanych dźwiękach.
No dobra, zapis zero jedynkowy. Informacja.
Antypozycja, superpozycja.
Cóż to takiego? A może nie ma nic oprócz informacji? Kwestia jej gęstości. Słowo staje się ciałem.

A napletek Jezusa, musiał być strasznie podziargany.
Tak myślę, gdy oglądam szczelinę Cassiniego.

[nie]

Rozważ przykład stołu. Istnienie stołu jest możliwe dzięki istnieniu rzeczy, które moglibyśmy nazwać „światem nie-stołu": jest to las, w którym rosło drzewo i zostało ścięte, stolarz, ruda żelaza, która przybrała formę gwoździ i śrub i niezliczona ilość innych elementów, które mają związek ze stołem - rodzice i przodkowie stolarza, słońce i deszcz, dzięki którym mogło wyrosnąć drzewo. Jeśli uchwycisz rzeczywistość stołu, wówczas zobaczysz, że w samym stole obecne są wszystkie te rzeczy, o których zwykliśmy myśleć jako o „świecie nie-stołu". Gdybyś zabrał „nie- stołowe" elementy i zwrócił je ich źródłu - gwoździe rudzie żelaza, drzewo lasowi, stolarza jego rodzicom - stół przestałby istnieć. Ktoś, kto patrząc na stół, widzi wszechświat, jest w stanie zobaczyć Drogę.

/Thích Nhất Hạnh

[eka]

Świat nie stołu i świat stołu bez świadomości ogarniającej ich rzeczywistość jest nie do odróżnienia.
Czym jest Droga bez świadomości jej istnienia?