Alchemia naszego słowa

[alchemik]

Ludzkie języki są jak najbardziej przetłumaczalne. Chociaż nie do końca.
Tłumaczenia nie są w stanie oddać wielu niuansów kulturowych związanych z wierzeniami, postrzeganiem magicznym i konkretnymi emocjami, dotyczącymi niektórych określeń. Nawet opisy przybliżające, tylko przybliżają znaczenie, nie potrafiąc oddać odczuć i emocji, które są integralną częścią określenia w danym języku.

Pamietaj, że ja określenia bóg, boski używam tylko nomenklaturowo, raczej aby ubarwić, poszerzyć spojrzenie.

Obserwator zewnętrzny nie jest prawdziwym obserwatorem, tylko pomocą dydaktyczną w zrozumieniu.
To takie założenie jak demon Maxwella.
Mógłbym posłać obserwatora do wnętrza atomu, aby obserwował zjawiska kwantowe chmury elektronowej, która ustala się raz jako pęd innym razem jako położenie elektronów na orbitach.

Determinizm w statycznym wielowymiarowym wszechświecie nie obowiązuje nas, ponieważ dla naszej świadomości, która jest określana drogą przebytą w czasie i przestrzeni, mamy jednak możliwości wyboru, wiele dróg w alternatywnych wymiarach. Chociaż kiedy oglądamy się za siebie to zawsze jest jedna droga z dywagacją, co by było gdyby. Zgodnie z teorią wieloświata, wszystkie co by było gdyby są realizowane, rozszczepiając nas w tym wieloświecie.

Wracając do słowa i jego alchemii.
Słowa to budulec rzeczywistości. Takiej czy innej. Umożliwiają komunikację, ale również ją zafałszowują.. Umożliwiają tworzenie nowych jakości. W pewnym sensie słowa są materialne.

[eka]

To jak postrzegamy świat powiedział dawno temu Kant: wszystko jest w mózgu, w rozlicznych ośrodkach percepcji i dostosowane do naszych gatunkowych potrzeb, nam i innym organizmom, ewoluującym w czasie.
Nie widzimy tańca kwantów, ale monitor, nie widzimy natury fal elektromagnetycznych, bo i do niczego naszemu mózgowi, który umożliwia nam istnienie, nie było i nie jest to potrzebne.
Zgłębiamy tzw. rzeczywistość nie tylko posługując się słowami. Języki, wszystkie, nawet tak totalnie abstrakcyjne jak język matematycznych symboli, czy odwrotnie najbardziej pierwotne: język zapachu, dotyku, koloru - dopełniają odbiór uniwersum.
Indianie Hopi opisują ogień jedynie za pomocą czasowników, bardzo mi się to podoba, i jeżeli nawet nie znam wszystkich leksykalnych niuansów - rozumiem i odczuwam ruch ognia, bo nigdy nie zamiera w rzecz, bo i ja i oni - mamy identyczną budową ośrodków mózgu, które odpowiadają za posługiwanie się językiem słów.
Wiedza o nieznanych obrzędach, wierze itd. umożliwia translację, gorzej, gdy mamy do czynienia z językiem nacji nieodwołanie umarłych.

Nawet w myślowym eksperymencie obowiązuje logika, czyli konsekwencja skutków.
Wymigiwanie się od poczynionych założeń poprzez luźne dywagowanie - świadczy o niespójności hipotezy.
Myślałam, że w tym dialogu będziesz jej bronił racjonalnie, a nie przez tłumaczenie, że obserwator jest postacią fikcyjną, no sorry, ale czy choć przez chwilę sądziłeś, że ja zobaczyłam go w roli 'pozawszechświatowego ufo'?
Niezależny, pozawymiarowy obserwator naszego wszechświata (czy tam multiświata) staje się w tym myślowym eksperymencie Informacją pojemniejszą od tej, której częścią jesteśmy i w całości (przedmiot=podmiot) bóg, jak raczyłeś stwierdzić.
Czyli?

Determinizm w statycznym wielowymiarowym wszechświecie nie obowiązuje nas, ponieważ dla naszej świadomości, która jest określana drogą przebytą w czasie i przestrzeni, mamy jednak możliwości wyboru, wiele dróg w alternatywnych wymiarach.

Żadne tłumaczenie w stosunku do założenia poczynionego przez Ciebie na temat tożsamości informacji (pełnej!) podmiotu z przedmiotem obojętnie w ilu światach.
Jeżeli świadomość ma być określana przez drogę w czasie, to posiada ją wszystko, co choćby bezwiednie poruszyło się w milisekundzie.

Słowa nie są budulcem rzeczywistości, tworzą ale fikcyjną, bo nawet realizm najbardziej starający się o odtworzenie realiów, co najwyżej zbuduje słowami fikcyjną przestrzeń i czas. I tak jest z każdym nośnikiem (obraz, film, rzeźba).
Rzeczywistości nie odtworzysz, bo wprowadzasz swoją jako pisarz świadomość oglądu, a np. taśma filmowa jest ukierunkowana okiem operatorów.
Słowo ludzkie to jedno, rzeczywistość to drugie. Tworzymy sobie własne z tego, czym ona jest. Nawet, a może właśnie dlatego, iż w tej rzeczywistości, dla przetrwania ważna była umiejętność wyobrażenia sobie następstw.
Ale ani nie odtworzymy niczego, ani z niczego nie jesteśmy coś stworzyć.

[alchemik]

Ja uważam, że rzeczywistość zastana jest subiektywna poprzez mój ogląd. Ty z kolei masz swoją ukształtowana przez twoje doświadczenia.
część doświadczeń jest wspólna w sensie postrzegania określonej fizyki.
Język bazuje na tych wspólnych doswiadczeniach i pozwala na kulawą komunikację między tymi subiektywnymi światami. O obiektywnej rzeczywistości mogę faktycznie tylko dywagować.
Nie mam pojęcia czym jest świadomość, ale moim zdaniem to ona jest ruchem i daje złudzenie ruchu nam. Tak naprawdę nic nie porusza się we wszechświecie oprócz świadomości. Czy jest dana tylko nam?
A dlaczego nie zrobić założenia, że i atomy posiadają swoistą świadomość. Może obcą nam. W końcu nie piszę tego całkiem na poważnie. Przesyłam raczej luźne myśli.

Aha, jeszcze o tym, że każda informacja jest budulcem rzeczywistości. Opisuje ją, ale jest również z nią tożsama. Einstein udowodnił równoważność materii, a właściwie masy i energii. Wielu fizyków uważa, że w tej równoważności powinna znaleźć się również informacja. Ponoć informacja posiada masę.
Ciekawe, że kiedyś próbowano zmierzyć ile waży dusza, ważac ciało przed i tuż po śmierci.
Słowa są nośnikiem informacji, a więc i budulcem rzeczywistości.

[eka]

Stanowiska zaprezentowane odnośnie rzeczywistości. Bałam się, że zanegujesz obiektywną rzeczywistość, ale skoro padła deklaracja, że możesz o niej dywagować, znaczy - nie wykluczasz.
Dla mnie istniejące status quo to najbardziej fascynujące pole, na którym siane świadomości, odkrywają - gdzie są i czym są. Jasne, że subiektywnie, na szczęście są możliwości (nauka), aby swój obraz weryfikować.

Słowami wzbogacamy nasze subiektywne rzeczywistości i jedynie nazywamy elementy, stany, relacje rzeczywistości obiektywnej, a w literaturze próbujemy ją drążyć.

[eka]

Pisanie rozwija człowieka w sobie.

Alchemia słowa Miszy - Michała Gajdy
http://wwtv.pl/2016/05/mampytanie-michal-witold-gajda/

Przed podróżą

Gdy czas przyjdzie, a przyjdzie, podróży dalekiej,
obraz wezmę ze sobą, ukochanych-wszystkich;
ślad pierwszych pocałunków, zasuszone listki,
wiejską mgłę, śnieg na polu i uśpioną rzekę.

Krzewy malin i wierzby, klęczące nad stawem,
szept wieczornej maciejki, rosnącej przy domu
i marzenia, o których nie powiem nikomu,
suche osty spod miedzy i jesień złotawą.

Bagaż ciągle pęcznieje przed wielką wyprawą.
Jakiś szczegół umyka, jakby cień motyli.
Choć lęk dawno się zmienił w dziecięcą ciekawość,

chcę, by to pożegnanie trwało jak najkrócej.
Ale słów mi zabraknie w takiej właśnie chwili,
bo wiem dobrze, że nigdy już do was nie wrócę.



----------------------------------------
Zawsze z nami będziesz.