Napiszmy razem parodię Hymnu Słowackiego

[Miladora]

A juz sie chcesz wykazac wydajnoscia.

Niech mnie Pan Bóg broni - jaka wydajność?
Nie rób ze mnie mlecznej krowy, Dziaduś.

[Gorzki Dziad]

Nie rób ze mnie mlecznej krowy, Dziaduś.

Mnie chodziło o gorliwość w tropieniu wszelakich możliwości przenosin, tudzież... ale nie ma już sprawy.

[skaranie boskie]

Głupio mi Boże; mam taki sentyment
do dawnych, trudnych i minionych słusznie,
gdy każdy szmaciak miał władcę w rodzinie
niczym opatrzność.
Dziś na wołanie twoje ucho głuchnie -
całuj psa w BORze!

[tea]

Smutno mi w borze...Aż dzwoni pustka...
Nikt nie przychodzi do mojego domu,
brzydkie wyrazy się cisną a na usta
i w mordę nie ma dać komu.
Sto mil od budki, gdzie zbawienne piwo
zatem kamasze na swe stopy włożę
pójdę się upić, bo jako żywo
całkiem do dupy jest w tym borze.

[anastazja]

Niesmutno mi w borze
bom cudzołożył
z małymi elfami
w sukniach z falbanami

na mchu miękko-zielonym
kochałem wasze żony
życiem znudzone
grały w zielone

[Miladora]

A mnie nie smutno – te prawdę okrutną
rzucę wam w oczy nawet kosztem siebie,
bo choć w kieszeniach wciąż przeziera płótno,
Bóg mi na niebie,
mam w nosie wszystko, stwierdzając znów krótko:
Mnie nie jest smutno.

[Liliana]

Smutno mi w BORze; wtedy tak inaczej
było nam wszystkim na służbie ofiarnej.
Żal swój pokrywam to śmiechem, to płaczem,
czuję się marnie.
Ten czas nie wróci, więc pociesz mnie, Boże,
tak smutno w BORze!

ew.

Smutno mi w BORze; wódka tak sama,
mocno schłodzona, pod śledzia w śmietanie.
Czemu więc w sercu nie bliźni się rana
i smutno, Panie?
Wróć tamte czasy, wszak Ty wszystko możesz,
tak smutno w BORze!

ew.

Smutno mi w BORze; choć wódka schłodzona,
do niej ogórek i śledzik w śmietanie,
coś gardło ściska i łza płynie słona,
i nudno, Panie.
Lepiej by chyba żyć w zwyczajnym borze,
tu smutno, Boże!

ew.

Smutno mi w BORze; nie służę kaczystom
i małpek chłodnych nie wychylam więcej.
Od czasów, kiedym tak ukochał czystą,
trzęsą się ręce.
Cóż, biedny, zrobię,? Gorze mi, oj, gorze!
Tak smutno w BORze!