Żoneczka w talii cieńka

[alchemik]

A znowuż osa, ta ma zajawki techniczne, choć muza.
Na głowie kołki ciosa, że niby siem obijam, taka nieduża
żmija, a sama siem opija moim winem,
co to w koncie z obgryzków nawstawione.
Jak obgryzem, to w baniak wrzucam
i sie tam pieni. A potem w bańce
fermentuje wierszami mojemi.

Minęła zima, a ja wcionż siem trzymam.
Ta moja muza w talii chuda ciągle bzyka
do dupy
taka muzyka.
Ale zawszeć to kobita, choć żondłem wita.

Za harcerza, przed latami,
to my takim skrzydełka obrywali.
Żondło wyciskali, za z przeproszeniem, z tyj dupy.
Tak dopóty, dopóki nie poszlim na swoje.
Tera, to siem osy boje.

[lczerwosz]

samo życie

[skaranie boskie]

Żondło wyciskali za z przeproszenie z tej dupy.

Błąd! Paskudny błąd, Alchemiku.
Powinno być "z ty dupy"! Ewentualnie "z tyj", ale to już regionalizm.

[alchemik]

Sorry, skaranie, naleciałośći kulturowe z salonów i auli uczelnianych.

[tabakiera]

Osy trza się bać.
Chyba miało być pięknie, ale jak to w życiu. Ograniczenie wolności, gdy ciągnie do kielicha.
Dobre żądło, wbite w tyłek czasem jest potrzebne. Tylko jak długo działa?
Proza życia urwie jej skrzydełka, nie bój bidy. Walka z wiatrakami bywa męcząca.

[skaranie boskie]

Bo też nie masz gdzie szukać naleciałości...
Uczyć się trzeba było, nie po salonach i aulach wycierać!

[alchemik]

Osy trza się bać.
Chyba miało być pięknie, ale jak to w życiu. Ograniczenie wolności, gdy ciągnie do kielicha.
Dobre żądło, wbite w tyłek czasem jest potrzebne. Tylko jak długo działa?
Proza życia urwie jej skrzydełka, nie bój bidy. Walka z wiatrakami bywa męcząca.

Jak zwykle, Dorotko, szukasz drugiego dna.
A ono w butelce.
Objawia się w pustej.
I objawia się pustką.
Zwłaszcza, gdy osa przegoni go żądłem ze swojego życia.
Ciężkie jest życie miłośnika trunków i damskiego boxingu.
Nie wiem, dlaczego kobiety mają z tym taki problem i pretensje.
Przecież, potrząsając żoneczką, w celu wytrząsniecia z niej grosiwa na kolejną flaszkę, wciąż powtarza, że ją kocha.
Czy to nie wystarczy?

[skaranie boskie]

Głupi oddaje grosiwo i potem potrząsa.
Mądry robi to w odwrotnej kolejności, zostawiając sobie drobne na okoliczność...