białe misie też lubią brąz

[panek]

niedzielny poranek
zawsze ten sam
budzę się rano
w pasjansa gram

lekko wczorajszy
jeszcze bez śniadania
czas zrobić swoje
bez zbędnego ziewania

zamykam się w twierdzy
nikogo nie wpuszczam
przekręcam zamek
bąka z lekka puszczam

siadam i myślę
i już wiem co zrobić
bez zbędnych ceregieli
ceramikę przyozdobić

spoglądam na lewo
Tołstoj Reymont Coelho
spoglądam na prawo
wagon wychodzi żwawo

wczorajsze papryczki
wychodzą bokiem
ale wiedziałem że poranne pieczenie
będzie surowym wyrokiem

tak sobie przesiedziałem
ze dwa kwadranse
będąc w epicentrum
to istne macabre danse

już chyba po wszystkim
chyba przeżyłem
mam nadzieję że sąsiedzi
nie słyszeli jak wyłem

teraz wasza kolej
papierowe miśki
uwielbiam kolorować
te wasze słodkie pyszczki

[Patka]

spoglądam na lewo
Tołstoj Reymont Coelho
spoglądam na prawo
wagon wychodzi żwawo

Tylko tu masz rymy aabb, reszta strof to abab (a raczej tylko drugi z czwartym wersem się rymuje). Skąd ta zmiana?

Cóż, rymowanka jak rymowanka. Uśmiechu nie wywołała.

Pozdrawiam
Patka

[lczerwosz]

no i ten rytm, zupełnie nie do ustalenia, jeśli słuchu niet, to można liczyć samogłoski / sylaby

[refluks]

Tylko tu masz rymy aabb, reszta strof to abab

no i ten rytm, zupełnie nie do ustalenia

Dział "Radosna twórczość" chyba charakter utworów tu publikowanych determinuje.

radosny = entuzjastyczny, pełen zadowolenia, przeuroczy, rozkoszny, figlarny, huraoptymistyczny, zabawny, niefrasobliwy, niepoważny.

[panek]

Dziękuję za komentarze: Patka, lczerwosz i refluks.

Faktycznie rym nie wyszedł, ale pisałem go... pewnie się domyślacie. To jest autentyk.

Oczywiście, jest to radosna twórczość, a to takiej podchodzę bardzo lekko, pociesznie, na całkowitym relaksie

Następnym razem wrzucę też coś lekkiego i będę wdzięczny za pochylenie się.
Mówią mi bliscy, że jak czytają moja "radosną twórczość", to im się same buzie uśmiechają, a śmiech jest lekarstwem na wszystko

Mocno pozdrawiam moich czytelników!

[skaranie boskie]

Właściwie to poważna refleksja nad czynnościami poprzedzającymi smarowanie miśkom pysków na brąz. Nie wiem, czy one to lubią, jak sugeruje tytuł, wiem natomiast, że mogło być gorzej. Ktoś kiedyś napisał, że zesrał się goły na rogu stodoły. W porównaniu z tym, twoje kloaczne wynurzenia wyglądają przynajmniej, jak oda do brązu.

[tabakiera]

Byłoby zabawnie - może, ale nie wyszło.
Myślę, że przez nieszczęsną złość, w niej zaginął rytm, a i dowcip cieniutki.

Swoim tekstem zbrukałeś dział "radosna twórczość".
Kiedyś pouczono mnie, że tu należy wrzucać utwory satyryczne.
Nie chcę takiego sąsiedztwa.

[lczerwosz]

nudne te misie, jakieś ukryte podteksty, paragrafy. Miały być pewnie życiowe mądrości

[Koleś]

Zaprosiłeś mnie tu, więc zerknąłem.
Nawet zabawna jest ta pointa, chociaż niektórym może się kojarzyć z humorem fekalno-odbytniczym, ale to już kwestia wrażliwości.

Niestety, cała reszta jest słaba. Rytmika lata sobie jak chce, rymy mało wyszukane, a często wręcz prostackie. Kiedyś słyszałem taką piosenkę "Kloaczny blues" i było w tym więcej finezji, a i tekst był naprawdę zabawny, jakoś tak to leciało:
Papier się lepi do mokrych pośladków,
żona się pyta: "wysrałeś się Władku?"
W rogu pocięta "Rzeczpospolita":
"Jeszcze się tylko trochę wysikam!"

Kloaczny blues, kloaczny blues
i luuuuuz...
Było tam jeszcze kilka zabawnych zwrotek, ale już nie pamiętam.

Więc, nawet zabawny ten wierszyk, ale strasznie nieudolnie napisany. Do Waligórskiego Ci daleko, o Boyu i Tuwimie nawet nie wspominam, ale fakt, że uśmiechnąłem się. Jednak wszyscy mi mówią, że mam spaczone poczucie humoru, więc nie wiem czy potraktujesz to jako komplement.
Pozdrawiam.