wyznanie bezradnej

[e_14scie]

przecież mogłam omotać ministra
wyłapywać motyle do puszki
nie chorować na grypę gdy przyszła
i poetką być większą niż Puszkin

nerwy silne jak nylon czy stal
mieć na gwoździu Irysy van Gogha
lecz o jedno jedyne mam żal
że zdążyłam się w panu zakochać

na poważnych jak śmierć konferencjach
romantycznych kolacjach po nocach
desperata uwodzić i księdza
a musiałam się w panu zakochać

w jednej chwili no może ciut dłużej
choć rozsądna ja byłam nie płocha
cała mądrość zawisła na sznurze
bo zdążyłam się w panu zakochać

od tej pory trzy wiosny co roku
z pięć jesieni bo zimą to szlocham
czy ja muszę niezmiennie z przeciągu
jak idiotka w szanownym się kochać

mieć nadzieję że woda szampanem
przetłumaczyć że wszystko głupota
i co zrobię że chociaż się ganię
już nie mogę się w panu odkochać

[Miladora]

Ładne wyznania, Listeczku.
I dobra ta powtarzalność o zakochaniu.

Tylko druga zwrotka się wyłamuje - masz w niej - 1 i 3 wers - po 9 zgłosek, a nie 10.
Jednosylabowe słowo na ich końcach to za mało, bo wszędzie masz wielosylabowe.

No i tutaj:
- choć rozsądna (ja) byłam nie płocha - zamieniłabym to "ja" na "choć rozsądna bywałam nie płocha".

- czy ja muszę niezmiennie z przeciągu - hmm, z przeciągu... Może "z doskoku"?

- i co zrobię że chociaż się ganię - co tu zrobić? Co mam zrobić, że chociaż się ganię?

Dobrego, rozbawił mnie wiersz.

[Dante]

mieć nadzieję że woda szampanem
przetłumaczyć że wszystko głupota
i co zrobię że chociaż się ganię
już nie mogę się w panu odkochać

Ileż takich już wyznań dostałem,
nie truj się, toż nie Twoja to wina
i niech słówko pocieszy Cię małe,
że NIE jesteś w tej sprawie jedyna

[e_14scie]

Milu
takiego głupiego prostego wierszyka, nawet mi się nie chce poprawiać

dzięki

Ileż takich już wyznań dostałem,
nie truj się, toż nie Twoja to wina
i niech słówko pocieszy Cię małe,
że NIE jesteś w tej sprawie jedyna

jak mam to zrozumieć?

[skaranie boskie]

Ależ kochliwa ta peelka.
Jest przezabawna w tym swoim "nieszczęściu".

Pozdrawiam

[bartosia]