"Co pan mówi" z cyklu proszę pana

[Aldona Latosik]

SATYRA




Czasy temu pan spod oka na mnie zerkał,
po kwartale już zajęłam w nim piedestał.
Pan połechtał, proszę pana po mym sercu,
wnet przeszliśmy do ołtarza po kobiercu.

Przez te lata, pan się bardzo mocno zmienił,
dziś pan mówi, że z litości się ożenił.
Jaka litość proszę pana, co pan mówi,
pan po prostu mą osobą, już się znudził.

Była miłość tak namiętna, że aż wrzało,
panu zawsze, proszę pana było mało.
Proszę pana, w seksie trzeba się oszczędzać,
bo na starość proszę pana, to jest nędza.

We mnie trzepią proszę pana, jeszcze skrzydła, jak motyla,
to co trzeba proszę pana, nadal płatki swe rozchyla.
Pana skrzydła proszę pana, jak powinny nie chcą grać,
zamiast motyl, to się wymsknie mizerniutka jakaś ćma.


Aldona Latosik

[e_14scie]

prędzej do radosnej, bym przeniosła ten wierszyk. Co Autorka na to?

[Aldona Latosik]

Oczywiście, że można, tylko, jak mam to zrobić ?

[e_14scie]

ja Ci przeniosę

a przy okazji przypominam Aldonko, że regulamin Ósmego Piętra, zezwala na dwie publikacje dziennie. Ty już - jak widzę - przekroczyłaś o trzy utwory, więc albo usuniesz i zaprezentujesz nam np jutro, dwa kolejne, albo przeniesiemy do poczekalni.

[Aldona Latosik]

ok. dziękuję bardzo

[Gloinnen]

Zamykam do jutra trzy wątki, ze względu na limity publikacyjne obowiązujące na naszym forum. Przy okazji - więcej szczegółów odnośnie tematu limitów można odnaleźć tutaj:

http://www.osme-pietro.pl/info-f5/limit ... -t286.html

Pozdrawiam,

Gloinnen.